Andvari - 01.07.1960, Blaðsíða 37

andvari
UM UPPRUNA MANNA
131
ApamaSurinn frá Jövu.
Neanderdalsmaður.
Um stærð þessara meintu trölla og
°nnur atriði í líkamsgerð þeirra og þátt
þeirra í þróunarsögu mannsins fæst ekki
0rugg vitneskja nema nýjar leifar þeirra
k°mi í dagsljósið.
Apamaðurinn frá Jövu.
Á síðari hluta nítjándu aldar stóð
nilkill styr um þróunarkenningu Darwins.
1 leitastar urðu deilurnar um uppruna
nianna. Þróunarsinnar töluðu oft um „the
•nissing link“ eða hlekkinn, sem vantar,
Cr vera mundi milliliður manns og apa.
I5á voru sem næst engar leifar forfeðra
jnannkyns þekktar, enda héldu andstæð-
ln8ar þróunarkenningarinnar fram því,
hlekkurinn, sem vantar, yrði að telj-
ast hugarfóstur þróunarsinna, unz þeir
^rí£fu svoddan skepnu úr jörðu.
Ernst Haeckel, prófessor í dýrafræði
háskólann í Jena, gerði miklar rann-
s°knir á líffæragerð manna og apa. Hann
taldi, að gibbonar væru okkur skyldastir
núlifandi dýra. Hlekkinn, sem vantar,
millilið manna og apa, var að dómi
Haeckels helzt að finna í heimahögum
gibbonapa, í Austur-Indíum. Nú aðhyll-
ast fáir þessa hugmynd Haeckels, gibbon-
ar munu raunverulega fjarskyldari okkur
en hinir eiginlegu mannapar: górilla,
simpansi og órangútan.
Árið 1889 réðst hollenzkur læknir,
Eugen Dubois, sem herlæknir til hol-
lenzku Austur-Indía til að leita þar milli-
liða manna og gibbona. Þótt forsendan
fyrir leit hans væri röng, vegnaði hon-
um betur en flestum, sem áður höfðu
grafið í jörð svipaðra erinda. Hann fann
fljótlega nærri bænum Wadjak á Jövu
bein úr höfði einkennilegrar mannskepnu,
sem lifað hafði um það leyti, er líða tók
á ísöld í Evrópu. Þetta var enginn apa-
maður, heldur frumstæður maður, er
minnti einna helzt á núlifandi frum-