Andvari - 01.07.1960, Blaðsíða 52

146
ÞÓHLElfUli bJARnAsoM
ANDVAttl
— Veit eklci hjá hverjum hann gisti, en það er niaður með mér.
— Eg tala við þig seinna í kvöld.
— Gleðileg jól. Verði spurt um okkur að sunnan segirðu að við sitjum
í jólafagnaði.
Ég hengdi upp símaáhaldið og lokaði skápnum. Það skíðlogaði í elda-
vélinni, og farið var að hitna inni.
— Þetta var gott hjá þér, sagði samferðamaður minn. — Ég hef fundið
kaffið og kringlur, þær eru bara svolítið myglaðar. Og nú sýð ég ketilkaffi.
En hvað urn kertin?
— Þau eru víst í einhverjum skápnum.
— Leitaðu að þeim.
Ég hlýddi og fann pakka með nokkrum kertum í.
— Kveiktu á þeim öllum. Hvað eru þau annars mörg?
— Fjögur.
— Kveiktu þá á tveimur og settu þau sitt á hvora brík.
— Það er engin brík.
— Þá á borðshornin.
Það logaði á ljórum olíulömpum auk kertanna. Þetta var mikil ljósadýrð
í fjallakofa. Við drukkum svart ketilkaffi úr könnum og borðuðum myglaðar
kringlur með og nokkrar brauðsneiðar, sem troðið hafði verið á mig í hótelinu
í nesti.
1 skálanum var orðið funheitt, og það slaknaði á glugga, svo að sást
gegnum rúðu út í moldviðrið.
Við bjuggum um okkur á bálkunum sitt hvoru megin undir gaflinum,
lögðumst til hvíldar og reyktum pípur okkar við ljós frá olíulömpunum og
kerti sitt á hvoru borðshorni. Við þögðurn langa stund, horfðum upp í súðina
og hlustuðum á niðinn í hríðinni.
— Það eru fallegir kvistir í súðinni, sagði hann. — Hefurðu tekið eftir
þeim? Þeir rninna á súðina yfir rúminu mínu, þegar ég var drengur.
— Var það á Hafnareyri?
— Já, kofinn var yzt í þorpinu, á hólnurn þar sem nú hafa verið settii'
skreiðarhjallar. Þorpið hefur byggzt inn á við.
— Áttirðu lengi heima þar?
— Eg ólst þar upp.
— Langt síðan þú konrst þar?
— Fimmtán ár.
— Og hefur mikið breytzt? Það hefur verið byggt þar töluvert.
— Ilvað er það sem ekki breytist? Og þó er það kannski allt líkt þvl>