Andvari - 01.05.1961, Blaðsíða 70

LINO von TROIL:
BRÉF FRÁ ÍSLANDI
Til herra bókavarðar Gjörwells.1)
Utrecht, 22. jan. 1773.
Mínum herra hlýtur að vera það kunn-
ugt, að þeir herra Banks og doktor Solan-
der ferðuðust til Islands síðastliðið sumar,
og að ég var með í förinni. Orsakir ferðar
minnar þarf ég ekki að ræða, því að minn
herra sér sjálfur, hve margar ástæður geta
knúið forvitinn Svía til þess að heim-
sækja land, sem er jafn merkilegt á ýms-
um sviðum. Sjálfur er ég harðánægður
með ferðina, og til þess að færa mínum
herra heim sanninn um það, er ekki úr
vegi að segja frá því, sem helzt vakti at-
hygli okkar.
Við fórum frá Lundúnum hinn 12. júlí
síðastliðinn með skipi, er kostaði 100
sterlingspund á mánuði. Auk þeirra herra
Banks, dr. Solanders og mín voru á skip-
inu stjörnufræðingur2) og höfuðsmaður
úr flotanum (Gore að nafni, sæmdarmað-
ur í hvívetna. Mættu menn gjarnan
minnast þess, að hann er eini maðurinn,
sem hefur siglt þrisvar umhverfis hnött-
inn). Enn fremur var þar sjóliðsforingi,
þrír teiknarar og tveir ritarar, samtals um
fjörutíu rnanns með skipshöfn og þjón-
ustuliði.
Við lentum skipi okkar fyrst við eyna
Wight og skoðuðum hana í tvo daga.
Hún er sannkölluð smáparadís. Náttúran
1) Upphaflega prentað í Nya allmánna tid-
ningarna 1773, nr. 55, 59 og 61.
2) Dr. James Lind frá Edinborg, kunnur af
ritgerðum sínum í Philosophical Transactions.
hefur ekkert til sparað að gera hana fagra,
og það er hér um bil sama, hvert farið er,
alls staðar er útsýnið jafn frítt. Fólkið er
ekki síðra. Hér býr það út af fyrir sig eins
og í litlu ríki. Það er ekki auðugt, en
betlarar eru engir í eynni. Allir eru kátir,
þokkalega til fara og góðir viðmóts, og
er harla sjaldgæft, að eyjarskeggjar teng-
ist aðkomufólki hjúskaparböndum.
Þaðan var haldið til Plymouth, og
sáum við hafnarmannvirkin, vöruskemm-
urnar og fleira, sem því heyrir til. Síðan
var förinni beint út á írlandshaf.
Við höfðum ákveðið að lenda við eyna
Mön. Idún er einn þeirra fáu staða, þar
sem Danir iðkuðu rúnaletur, og hinn
eini utan Norðurlanda, þar sem rúna-
ristur hafa fundizt að nokkru ráði. En á
hafinu ráða menn ekki ætíð för sinni.
Vindurinn knúði okkur til þess að sveigja
til hægri fram hjá Mön og halda förinni
áfram til Suðureyja.
Siglingaleiðin milli eyjanna er hin feg-
ursta, en ekki er hún hættulaus nema í
þægum byr og með góðri leiðsögu. Sé
byrinn slæmur eiga menn flóð og fjöru
yfir höfði sér, en leiðsögulaust ógnar
Iiætta af óteljandi skerjum.
Landinu er annars svo farið, að mig
furðar ekki, að það hefur alið Fingal og
Ossian. Víðar en hér hafa hetjur verið
fóstraðar í fjallbyggðum, og hvað mundi
fremur vekja skáld en hrikaleg og töfr-
andi náttúra, sem hér er svo yndislega
samslungin.
Of langt mál yrði að telja upp allar