Andvari

Volume

Andvari - 01.01.1987, Page 168

Andvari - 01.01.1987, Page 168
166 HARRY S0IBERG ANDVARI með sínu einhæfa hljóðfalli. Lengi vel hljómuðu þeir eins og tilbreytingar- laust raul, en allt í einu hófust þeir upp í hátíðlega kveðandi þegar einhver hinna fornu hetja drýgir eina sína rómuðu dáð eða mætir dauða sínum með harmsögulegum hætti. Hann steig hljóðfallið með fótunum og líkaminn reri í einhvers konar frumlægu algleymi. Á þeim stundum hefur honum áreiðan- lega fundist hann endurlifa löng vetrarkvöld bernskuheimilisins þegar prest- urinn, fjölskylda hans og heimilisfólk, sátu saman í hring í baðstofunni, við hannyrðir og heimilisverk, og allir kváðu. Enginn íslendingur sem lagt hefur á hafið bar fremur en Jónas Guðlaugsson í minni sögu ættlands síns, skáld- skap þess og sagnaarf. Varla hefur annað íslenskt skáld á vorum dögum líkst meir skáldum fornsagnanna en hann. Útliti hans hefur líka svipað til þessara náttúrubarna sem í fyrndinni tóku sig upp frá íslandi og unnu sér frama hjá konungum og jörlum fyrir hæfileika til að frægja hreystiverk og syngja um ást sína til ættlandsins. Ég ætla að reyna að bregða upp mynd af honum eins og ég man hann enn frá æsku okkar, þennan unga mann sem varla fékk að lifa æsku sína til enda. Ennið var hátt og hvelft, minnti á þaninn fuglsvæng, hárið ljósrautt og liðað, ýft eins og í stormi. Augum hans verður varla með orðum lýst. Augnabrúnir bogadregnar og undan þeim störðu augun, ætíð full undrunar yfir því sem þau sáu, áberandi kringlótt, ljósblá, sífellt hjúpuð og döggvuð eins og blár himinn með skýja- slæðum sem sólarljósið nær ekki í gegnum. Og þegar andinn kom yfir hann varð augnaráðið fjarrænt, næstum eins og svefn færi á hann. Hann bar lítið efrivararskegg, snúið í enda og stóð út eins og í andstöðu við gelgjulegt yfirbragð, bogadregnar varir og ávalar kinnar, fölrjóðar eins og á yngismey. En lundarfarið var eins karlmannlegt og einbeitt og hjá hverjum öðrum sem ég hef þekkt. Það er sérstæðast við hið stutta æviskeið Jónasar Guðlaugssonar að á tæpum þrjátíu árum sem honum auðnaðist að lifa reyndi hann svo margt og glímdi við að hann nær sama þroska og sjötugur maður. Einu sinni sagði hann mér að á sinni fyrstu ferð hingað til lands hefði spákona í írskum hafnarbæ spáð svo fyrir honum að hann myndi deyja ungur, en hann yrði jafnmikils metinn í því landi sem hann færi til og heimalandi sínu. Örlagatrúin hefur ugglaust verið rík í huga hans sem hafði drukkið í sig fornsögur, og honum hefur fundist hann í hópi þeirra hirðskálda sem héldu utan frá íslandi og fengu að heyra hver myndi verða aldurtili þeirra. Hann er bráðþroska; aðeins sextán ára gamall er hann tekinn að flytja mál Landvarnarflokksins í ræðu og riti. Stuttu seinna gerir flokkurinn hann að ritstjóra blaðsins „Valurinn“. Tæplega fullvaxta piltur orðinn pólitískur rit- stjóri, — ekki leikur vafi á að þá þegar hefur hann sýnt einstæðar gáfur. Hann kom fram sem ljóðskáld árið 1905, nítján ára gamall. Á skömmum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.