Andvari - 01.01.1949, Síða 13

ANDVAIU
Magnús Sigurðsson kankastjóri
9
Öllum má ljóst vera, hve undirtylluástand það, er Lands-
bankinn átti við að búa á meðan meginseðlaútgáfurétturinn
var í höndum íslandsbanka, var vansæmandi fyrir þjóð-
bankann. Þótt ýmsir góðir íslendingar ættu hlut að rekstri
þess banka, mátti svo kalla, að þar væri um danskt fyrir-
tælci að ræða, er minnti á ýmsan hátt á hina gömlu sel-
stöðuverzlun. Varð þjóðbankinn með þessari aðstöðu sem
fátæklega setin hjáleiga í túnjaðri hins danska höfuðbóls
hér á íslenzkri grund.
Þegar Magnús Sigurðsson var orðinn hankastjóri, setti
hann sér að markmiði að færa þetta til sæmandi horfs. En
það kostaði rnikil átök, staðfestu og fyrirhyggju að ná því
takmarki, er hann og aðrir þjóðhollir íslendingar stefndu
þar að. -—■ Magnús átti aldrei sæti á Alþingi og girntist það
ekki, og í ráðherrastól settist hann aldrei og vildi það elcki,
en eigi að síður varð hann í áratugi liin leiðandi, sterka
hönd við öll þau löggjafarstörf, er lutu að hagsmunum þjóð-
bankans og virðingu þjóðarinnar á þeim vettvangi. og reynd-
ist jafnan giftudrjúgur og sigursæll. Er engin tilviljun, að
lagasetningar um seðlaútgáfuréttinn hófust skömmu eftir að
liann varð bankastjóri og lauk með þeim árangri, er hér
hefur verið drepið á. Var sá sigur íslands-máistaðarins
Magnúsi Sigurðssyni öðrum fremur að þakka. Þegar seðla-
útgáfurétturinn var fenginn, urðu þáttaskil í þróunarsögu
banka þess, er Magnús veitti forstöðu.
Annað málefni, er mjög kom til kasta Magnúsar að beita
sér fyrir til betra horfs, eftir að hann varð bankastjóri,
voru fjármálaviðskipti íslendinga við önnur ríki. Fram tii
þessa voru Danir hinir óhjákvæmilegu meðalgöngumenn.
Segir Magnús Sigurðsson svo sjálfur í samtali, er hann átti
við Valtý Stefánsson, þegar hann var sextugur, og prentað
er í Morgunblaðinu 14. júní 1940: „Fyrir 23 árum var fyrir
Landsbankann ekki nema ein leið til, og hún lá til Dan-
merkur. Lánstraust utan Danmerkur var ekki um að ræða.
íslendingum var ekki trúað fyrir pening án þess að ábyrgð
væri fyrir hendi frá Danmörku.“ Svipuðu máli kvað Magnús