Andvari - 01.01.1949, Síða 15

ANDVABl
Magnús Sigurðsson bankastjóri
11
greina en að fela honum að koma málinu fram. Brestur hér
nægan kunnugleika og einnig rúm til að skýra frá nema fáu
einu um þennan þýðingarmiltla þátt í lífsstarfi Magnúsar Sig-
urðssonar. — Stærstu lánin, sem hann sá um töku á, voru
þessi: Enska ríkissjóðslánið 1930, að upphæð 540 þúsund
sterlingspund, og annað enskt ríkissjóðslán, tekið 1935, að
fjárhæð 530 þúsund pund. Voru bæði þessi lán tekin fyrir
milligöngu Hamhrosbanka í London. Talsverð gagnrýni var
á þessum lántökum, en hún beindist.öll gegn þeim stjórn-
völdum, sem áltváðu lántökuna, en ekki gegn Magnúsi Sig-
urðssyni, því að allir vissu, að engum öðrum mundi takast
að ná eins hagkvæmum lánsskilmálum og honum. — Meðal
margra annarra lána, er hann sá um töku á, má nefna 200
þús. punda lán, sein Landsbankinn tók árið 1924, 67 500
punda lán, er rikissjóður tók hjá Barclaysbanka 1930, og
enn fremur lán, sem tekið var í Danmörku til eflingar Fisk-
veiðasjóði.
Með láni því, sem tekið var í Hambrosbanka skömmu eftir
fyrra stríðið og fju-r var getið, hófust skipti Magnúsar við
stjórnendur þess hanka, er urðu að heillavænlegu samstarfi,
og byggðist það á gagnkvæmu trausti, virðingu og vináttu,
sem átti sér djúpar rætur. Er þar einkum til að nefna Sir
Charles Hambro, forstjóra bankans og bankaráðsmann í
Englandsbanka, entist vinátta hans og Magnúsar meðan
báðir lifðu. — Einnig stofnaði hann til mjög náins sam-
starfs við Barclaysbanka í London, enda var hann í góðum
kynnum við F. C. Ellerton, einn af þrem aðalframkvæmda-
stjórum þess banka. Hann var nákunnugur mörgum af
fremstu stjórnendum Englandsbanka, og var það einkum á
stríðsárunum, sem þau lcynni treystust vegna mikilla við-
skipta Landsbankans við þann banka. Var hann vinur Sir
Montagu Norman, forstjóra bankans. í viðskiptum við aðra
erlenda banka, þar sem Magnús kynntist forráðamönnunum,
ávann hann sér einnig traust og vinsældir. Prúðmennska hans,
rnannvit og heiðarleiki í öllum viðskiptum opnuðu honunr
livarvetna dyr á slíkum stöðum. — Því var við brugðið,