Andvari - 01.01.1949, Síða 36

32
Barði Guðmundsson
ANDVARI
Ijótarson. Segir hann, að Hákon konungur hefði spurt dráp
Eyjólfs Þorsteinssonar. Fór ívar með lconungsboðskap. Hafði
hann út konungsbréf til Þorgils. Var það þar á, að hann
hefði skipað Þorgilsi Eyjafjörð til fyrirvistar og allar sveitir
þaðan norður til fjórðungamóts, þar eð Þórður Sighvatsson
var þá andaður. Gengu þá allir bændur undir Þorgils og játtu
honum til yfirmanns. Eftir andlát Þórðar kallaði Steinvör
Sighvatsdóttir sér hérað í Eyjafirði og landið á Grund og aðr-
ar eignir, þær er Þórður hafði átt, því að Þórður átti engin
börn skilgetin, en Steinvör var skilgetin systir hans.“
Útkoma ívars erindreka með skipunarbréf konungs til Þor-
gil skarða er einn þeirra atburða, sem hlaut að verða Þor-
varði Þórarinssyni ógleymanlegur, svo örlagaríkur sem hann
reyndist honum. Þá er herferðin gegn Eyjólfi Þorsteinssyni
var ráðin á fundinum að Rauðsgili 13. júlí 1255, virðist það
hafa verið fastmælum bundið milli þeirra frænda, Þorgils og
Þorvarðs, að þeir skyldu styðja hvor annan til valda í Norð-
lendingafjórðungi. Átti Þorgils að hljóta Skagafjörð og Húna-
vatnsþing, en Þorvarður héruð norðan Öxnadalsheiðar, ef
veldi Eyjólfs yrði hnekkt. Hinn 20. júlí, daginn eftir Þverár-
bardaga, var fundur haldinn við Djúpadalsá í Eyjafirði. Leit-
aði Þorvarður sér þá viðtöku sem héraðshöfðingja Eyfirð-
inga, en hlaut hinar daufustu undirtektir af bænda hálfu.
„Þótti honum Þorgils eigi verið hafa tillagamikill." Mun svo
ekkert markvert hafa gerzt í þessu máli fyrr en í september,
er Þorvarður og Þorgils fundust að Grund i Svarfaðardal.
„Töluðu þeir um vandræði sin og áfelli það, er biskup lagði
á þá Þorgils. — Var Þorvarður þá hinn blíðasti, og fór þá
með þeim frændum vingjarnlega. Sagði Þorvarður Þorgilsi,
um hvað hann ætti að vera, og héraðsbændur þóttu honum
mjög vera tvídrægir, en bislcup fjandskaparfullur við sig.“
Sama sumarið sem þeir frændur Þorgils og Þorvarður töl-
uðust við á Grund í Svarfaðardal um héraðsstjórn í Eyja-
firði og Þorvarður var „hinn blíðasti“, kom ívar til íslands
með konungsbréfið til Þorgils. Skýrir Sturla Þórðarson i
Hákonarsögu þannig frá erindrekstri hans hérlendis: „ívar