Andvari - 01.01.1949, Qupperneq 51

andvari
Framtíð skógræUtar á Islandi
47
Um gróðri. Og af þeim 17 000 ferkm eru um 1 000 ferkm
'axnir kjarri eða lágum skógi.
Fyrrum hefur langtum meira land borið gróður, og ekkert
^1 því til fyrirstöðu, að hér hafi að minnsta kosti verið
'■4 000 ferlcm gróins lands, áður en uppblástur hófst að ráði.
vel má hugsa sér, að hið gróna land undir 400 metra hæð
hafi verið enn stærra. Þá hefur skóglendið einnig verið milclu
'íðlendara, því að birldð hefur verið aðalgróðurinn hvarvetna,
neina á flatasta mýrlendinu.
Þeir íslendingar, sem nú byggja þetta land, mega og eiga
að vita, að flatarmál gróðurlendisins er nú minna en helm-
lngur þess, sem það var í upphafi. Og auk þess er gróður-
jendið, sem eftir er, langtum rýrara en það var upphaflega,
þvt að þúsund ára búseta samfara eyðingu þess gróðurs, sem
varðveitti frjósemina, hlýtur að hafa rýrt mjög kosti lands-
lns- Er íslendingum því nauðugur sá kostur að rælcta upp
ereydd lönd og bæta þann gróður, sem enn er hér, samtímis
PVi að flytja hingað allan þann nytjagróður, sem að gagni
11111 koma í framtíðinni. Annars er hætt við, að þjóðin hafi
niÍ°S takmörkuð Iífsskilyrði í landinu, þegar fram liða
stundir.
Aðdragandinn að skógrækt. Af endurreisnaröldu þeirri,
sem gekk yfir Danaveldi á 18. öldinni, barst nokkur golu-
Pytur út til íslands. Einstaka menn fóru þá að hugsa um hag
ands og þjóðar, hvernig bæta mætti neyðarástand hins for-
somaða lands, kongl. majestas til loflegrar dýrðar og íbúum
Pess til ábata. Séra Björn Halldórsson í Sauðlauksdal var einn
at m®rkustu mönnum aldarinnar. Hann lagði mikla stund á
aUs konar ræktun nytjajurta og var furðu heppinn með til-
■uunir sinar. Meðal annars fékk hann fræ af barrtrjám til
andsins, en sú ræktun mistókst, sem vonlegt var, þvi að
ann gróf fræið um fet ofan í jörðina til þess að vetrarfrostin
Mðu þvi ekki að fjörtjóni. Úr þvi að fjölhæfasti garðyrkju-
niaður aldarinnar lét slíka skyssu henda sig, þá var varla að
'^enta mikils árangurs hjá öðrum.
4