Andvari - 01.01.1949, Qupperneq 71

ANDVARl
Framtíö skógræktar á Íslandí
67
aður hafi komið til frádráttar í hvert sinn, í þau fjögur skipti,
sem grisjun hefur farið fram. Úr þessu fer hagnaðurinn af
grisjun að aukast, og á næstu 40 árunurn á hann að nema svo
niiWu, að hann hafi endurgreitt kostnaðinn við gróðursetn-
utguna. Og upp frá því eru tekjurnar frádráttarlausar. Þegar
skógurinn nær hundrað árum, er viðarverðmæti hans um 30
þúsund krónur á hverjum hektara, en grisjunin hefur gefið
-0 þúsund krónur af sér á árunum, sem liðin eru frá gróður-
setningu. Þær 20 þúsundir hafa farið til þess að greiða gróð-
ursetninguna, eins og áður er sagt. Eru því þessar 30 þús-
undir hreinn arður.
Nú er einn hektari lands aðeins rétthyrnt svæði, sein er
100 metra á hvern veg. En skógrækt verður að reka á að
unnnsta kosti nokkrum tugum eða helzt hundruðum sam-
felldra hektara. Vaglaskógur í Fnjóskadal er fremur litill um-
uiáls. Þar mætti samt gróðursetja í 250 hektara lands. Ef
þar stæði nú 100 ára gamall furuskógur, mundi verðmæti
hans vera um 7,5 milljónir króna. En magnið mundi vera
likt og ársþörf íslendinga er nú á viði.
Hér hefur aðeins verið greint frá aðalatriðunum í sambandi
við skóggræðslu og arð af henni. En það verður að nægja i
stuttri ritgerð. Þó skal bent á, að ræktun lerkis og grenis
gefur meiri arð en ræktun furu.
Til þess að skóggræðslan komist á sæmilegan rekspöl,
þyrftum við Islendingar að gróðursetja um 1,5 milljónir barr-
Vlða á hverju ári í heila öld. Væri slíkt gert, mundum við að
þeiin tima liðnum fá árlega álíka mikinn við og við nú flytj-
urn inn. Með góðri meðferð geta skógarnir endurnýjað sig að
1T*estu leyti af sjálfsdáðum og án aukakostnaðar. Ef hæfilega
stórir og víðlendir skógar komast upp hér á landi, myndast
ny verðmæti, sem ávallt má hafa árvissan hagnað af, en höf-
nðstólinn þrýtur aldrei.
Nú hefur verið unnið að því undanfarin ár að stækka og
nuka svo gróðrarstöðvarnar, að þær eiga að geta, áður en
rnörg ár líða, sent frá sér eina til tvær milljónir plantna ár-