Andvari - 01.01.1949, Qupperneq 73

andvari
Framtíð skógræktar á íslandi
69
inæli. Og þótt nokkuð skorti enn á, að við séum sjálfbjarga
hvað kartöflur snertir, þá er slíkt ekki jurtinni að kenna,
heldur lélegum ræktunaraðferðum.
Glöggur maður hefur sagt, að þar, sem unnt sé að rækta
kartöflur, megi ávallt rækta barrskóg. Þetta er hárrétt, nema
að því leyti, að víða má rækta barrviði, þar sem veðurfar er
of kalt fyrir kartöflur.
íslendingum er mikil nauðsyn á, að atvinnuhættir þeirra
verði sem allra fjölþættastir. Ef við viljum búa áfram í land-
inu, er okkur skylt að bæta landið og auka gróður þess eftir
megni. Verðum við að kosta kapps um að rækta nytsaman og
ijölbreyltan gróður, til þess að arðurinn verði mikill. Hér er
kostur á að rækta allt að 10 tegundir barrviða til nytja. Er
slíkt mikið happ, því að fjölbreytni í viðavali gerir það auð-
veldara að fylla viðarþarfir þjóðarinnar að miklu leyti.
íslendingar nota nú um 65 þúsund teningsmetra viðar á
hverju ári, og er óhugsandi, að sú viðarnotkun minnki. Held-
nr mun hún vaxa, eftir því sem þjóðinni fjölgar, og ef til vill
mun hún vaxa örar, því að engin þjóð í Evrópu mun nota
Jafnlítinn við á hvern íbúa sem íslendingar. Innflutnings-
verðmæti viðarins og annars, sem unnið er úr viði, nemur
milli 10 og 20 milljónum króna á hverju einasta ári. Nú er
sýnt, að viðarskortur muni aukast mjög í heimi hér á næstu
áruni og áratugum. Vafalaust mun því hvers konar viður
hækka mjög í verði í hlutfalli við aðrar vörur. Væri þá gott
að geta gripið til skóga í landinu.
Viðarskortur hefur staðið íslendingum fyrir þrifum frá
upphafi vega. Og sakir þess, hve viður er dýr hér á landi, en
hann er helmingi dýrari hér en víðast annars staðar, þá er
cnn meiri ástæða til þess að bæta úr þessum vandræðum eftir
föngum og getu.
Á nokkrum stöðum hér á landi hafa ágætis barrviðir sprott-
ið úr íslenzkum jarðvegi. Hafa sumir þeirra vaxið jafnvel og
i heimkynnum sinum. Sýnir slíkt betur en allir útreikningar,
hvað unnt sé að gera. Árangurinn af fyrstu kartöfluræktinni