Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 11

C.B.LEYSIR FRA SK.KHUJMM
BRIGITTE roðnar eins og skólastúlka. Brigitte er með gat
á sokknum sínum. Brigitte vill heldur borða kartöflur en kaví-
ar. Brigitte stundar engar líkamsæfingar. Brigitte hagar lífi
sinu ekki eins og margra-milljóna-stór-stjarna . ..
Og nú situr hún andspænis okkur í litlu, rauðu stofunni
sinni, sem er yfirfull af alls konar skrautmunum. Það er mjög
kyrrt í íbúðinni.
Enginn hávaði frá götunni, engin tónlist, engin hundgá, eng-
inn barnshlátur. Nicolas, sonur Brigitte, horfir á okkur al-
vörugefnum augum úr pírumpáruðum myndaramma.
Brigitte hefur fylgt augnaráði mínu. Hún fer svolítið hjá
sér.
— Segið mér Brigitte, þykir yður vænt um börn?
Hún andvarpar, síðan segir hún hálf'brosandi: — Ég get
ómögulega sagt, að þau séu mitt mesta yndi.
Þetta er ærlegt svar. Og óvænt — því að hvaða móðir mundi
viðurkenna það hikstalaust, að hún kærði sig ekkert um börn?
— Barni fylgir geysimikil ábyrgð. Fólk eignast börn, án
þess að hugsa út í, hvílíkur ábyrgðarhluti verknaður þess er.
Mér óar við því að eiga barn, þ. e. a. s. því að ala það upp,
styðja það og bera ábyrgð á því, að það valdi lífinu.
— Það skelfir yður?
— Já, ég hata ábyrgð. Þann kann að vera vegna þess, að ég
er sjálf ekki orðin fullorðin. í mörgu tilliti vantar sannarlega
ekkert upp á þroska minn, en á öðrum sviðum aftur á móti
er ég hreinasti krakki. Ég er — í hreinskilni sagt — ófæv