Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 25

HJÚSKAPUR
ER ÆVINIYRI
eftir Ruth Stafford Peale - ••
SEM eiginkona prests, er
ég oft beðin að halda
fyrirlestra hjá kirkjufélög-
um og kvennaklúbbum. Oft
á tíðum kemur einhver
kvennanna til mín á eftir og
kvartar sáran yfir því hvað
líf hennar sé einhæft. Henni
finnst hún vera aðþrengd
og haldið niðri og hæfilek-
ar hennar vanmetnir. En
hvað um það, segir hún og
yppir öxlum í vonleysi.
Hvað get ég gert? Þegar
allt kemur til alls er ég ekki
annað en eiginkona!
Ekki annað en eiginkona!
Stundum langar mig til að
taka í öxlina á svona kon-
um og hrista þær duglega
til. Mig langar til að segja
við hana: Hér stendur þú
og ert á kafi í dásamlegasta
ævintýri sem nokkur kona
getur lent í, en hefur ekki
hugmynd um það!
Þrjátíu og sex ára reynsla
i hjónabandi hefur alger-
lega sannfært mig um að
engin vinna, tómstundaiðja
eða yfirleitt nokkrar fram-
kvæmdir hér á jörðu komast
í samjöfnuð þá sorg og þá
gleði, sem felst í því að búa
með karlmanni, elska hann,
reyna sitt bezta til að skilja
hið flókna gangverk, sem
hann er gerður úr og fá það
til að snúast á þann hátt,
sem ætlunin var, í upphafi.
Er þetta auðvelt? Auðvit-
að ekki! Það kostar hæfi-
leika og sjáifsafneitun. Þú
verður að nota bæði hjarta
og heila og það ér fram-
kvæmanlegt og þegar það
hefur tekizt — nú hvað ér
þá ævintýrið? Það er ’uþp-
götvun nýrra krafta og víð-
ari sjónhrings, tækifærið til
sjálfsprófunar og gleðin sem
felst í góðum árangri. Þess-
ir möguleikar eru fólgnir í
hverju hjónabandi, ef konan
aðeins hefur fyrir því að
notfæra sér þá.
Ef ung eiginkona byði mér
upp á kaffi í eldhúsinu hjá
sér og við ræddum um hvað
hún gæti gert til að halda
hjónabandi sínu fersku og
skemmtilegu, þá eru hér
nokkrar af þeim uppástung-
um, sem ég myndi koma
með.
Rannsakaðu mann þinn,
eins og hann væri ókunnugt,
sjaldgæft og heillandi villi-
dýr, sem hann vissulega er.
Rannsakaðu hann látlaust,
vegna þess að hann breyt-
ist í sífellu. Vertu stolt af
styrk hans og því sem hann
kemur í framkvæmd, einnig
hans veiku hliðum. Áður en
dætur mínar tvær gengu í
hjónaband, sagði ég við þær:
„Þið eruð ástfangnar. Þið
hafið látið heillast af snilld
mannsins, sjálfstrausti hans
og sjarma. En þið eigið eftir
að kynnast efasemdum hans
og takmörkunum og það er
einmitt á því sviði, sem þið
getið raunverulega elskað
hann, hjálpað honum og ver-
ið honum góð eiginkona.
Þið skuluð þess vegna ekki
missa kjarkinn, þegar þið
standið andspænis þessum
eiginleikum hans.“
Berið virðingu fyrir at-
vinnu hans. Þegar þið gift-
izt manni, giftizt þið einnig
vinnu hans og stundum get-
ur ykkur jafnvel fundizt að
hann taki vinnuna fram yfir
ykkur. Sú er þó ekki raun-
in, en það að vinna verk sitt
vel hefur álíka mikla þýð-
ingu 'fyrir hann og móður-
hlutverkið fyrir konuna —
og að miklu leyti af sömu
ástæðum. Lærið hina flóknu
og ’ heillandi list umburðar-
lyndisfhs' Fjöldi óhamingju-
sámrá eiginkvenna líta á
sjálfa sig sem eins konar
guðdómlega móttaká.ra fyrir
ást. Þær eru sýknt og héilagt
að mæla þá eftirtekt og urh-
hyggju, sem þær verða að-
njótandi. Auðvitað á eigin-
kona heimtingu á ást og
tryggð, en hún verður líka
að geta umborið tímabundna
vanstillingu eiginmannsins
og bræðisköst, sem stafa af
því að hann er óánægður
með sjálfan sig. Einhvers
staðar verður þetta að fá
útrás og ef eiginkonan get-
ur hugsað sér að vera eins
konar eldingavari, sem leiðir
ótta og öryggisleysi í jörð
og gerir það óvirkt, verður
hún ekki aðeins ómetanleg
manninum, heldur mun hún
einnig vaxa gífurlega sjálf.
Og hafið hugfast: Jafnvel
þegar manninum gengur vel
og veit af því, þarfnast ein-
hver leyndur, viðkvæmur og
óöruggur þáttur í honum
skilyrðislauss stuðnings og
tryggðar elskandi eiginkonu.
Kannski á þetta rót sína að
rekja til litla drengsins, sem
eitt sinn leitaði til móður
sinnar eftir stuðningi. Hvað
sem það er, þá er það stað
reynd.
Þjálfið ykkur í að hlusta.
Flestir menn þurfa að geta
leitað til einhvers með
nýjar hugmyndir, vonir,
drauma, metnað, vandamál
og hugarangur sem þeir geta
ekki ráðið fram úr einir.
Þeir þarfnast kvenlegs hlust-
anda, einhvers sem þeir
geta trúað fyrir leyndustu
hugsunum sínum, án þéss
að eiga á hættu að hlegið
sé að þeim, eða þeim vísað
á bug.
í vakandi hugsun felst
m. a. viðbrögð, samband og
skipti á hugmyndum. En
stundum verður eiginkonan
að halda aft,ur af sér, bíta
á jaxlinn og segja ekki þau
orð, sem breyta myndu rifr-
ildi í slagsmál og slæmu
ástandi í annað verra. Auð-
vitað er bóndi hennar ábyrg-
ur, en í grundvallaratriðurn
held ég, að hlutverk mann-
anna sé að gera- jörðina sér
undirgefna og hlutverk kon-
unnar að hafa stjórn á sjálfri:
sér og manni sínum óbeint.
Látið hann finna að þið
þarfnist hans. Ekki alls fyr-
ir löngu kom til mín æva-
reið ung kona og sagðist
vera búin að fá nóg af kven-
semi mannsins sxns. Hún ætl-
aði að hella sér' yfir hann
og hóta honum skilnaði ef
hann svo mikið sem liti á
aðrar konur. Við hana sagði
ég: „Langar þig raunveru-
lega til að fá lausn á þessu
máli? Þá ættirðu að fara til
mannsins þíns og biðja hann
að taka utan um þið. Þegar
hann hefur gert það, segir
þú við hann: Elskan, ég er
sæið. Ég er óhamingjusöm
og ég held að þú vitir hvers
vegna. Ég er konan þín.
Haltu utan um mig og hjálp-
aðu mér.
Meira þar ekki til. Viður-
kenningin á að þú þarfnist
ástar hans, getur gei’t krafta-
verk þar sem reiðin fær
engu áoi'kað. Reyndu þetta
og sannaðu til.“
Notaðu hæfileikana. Hjú-
skapur þarf ekki að þrengja
sjóndeildarhringinn. Ef þú
hefur hæfileika til að teikna
myndir, skreyta eða yrkja
eða bara hvað sem er, þá
skaltu ekki láta hann ryk-
falla. Notaðu hann til að
betrumbæta hjónabandið.
Gáfuð stúlka, sem ég
þekki og sem útskrifaðist
með láði úr menntaskóla,
hefur nú eignast þrjú börn
og verður að annast allar
húsmóðurskyldur, hefur sagt
við mig: „Ég þarfnast alls
þess sem ég læi’ði i skólan-
um til að skilja starf manns-
ins míns, hugsa um heimili
hans á fullnægjandi hátt og
vera vakandi yfir því, sem
fram fer í heiminum.“
Það er svo óteljandi
margt, sem konan á ekki að
gera til þess að hjónabandið
verði að ævintýri. T. d. ættt
hún ekki að stagast á smá-
atriðum, heldur að ganga
fram hjá þeim og hún mun
komast að raun um að orð
hénnar eru miklu þyngri á
metaskálunum í stærri efn-
um. Hún á ekki að vera
hrædd' við að semja Það
þarf ekki endilega að vera
uppgiöf. heldur er það hátt-
ur þroskaðs fólks til að við-
urkenna að til eru fleiri
skoðanir á hlutunum en
Framh. á bls CL.
FÁLKINN 25