Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 38

Borðstofuhúsgögn úr tekki, palisander og eik
Getum boðið upp á mjög fjölbreytt úrval af borS-
stofuhúsgögnum inniendum og erlendum. Athug-
ið að við seljum húsgögn frá flestum húsgagna-
framleiðendum landsins og þekktum erlendum
fyrirtcekjum,
SKEIFAN
• Sáifræði
Framh. af bls. 19.
gang refsingar, sem kemur til
með að hafa í för með sér
breytta afstöðu þess, sem refs-
ingunni sætti, til þjóðfélagsins.
Vandamálið er, eins og Gil-
bert og Sullivan sögðu „að
láta refsinguna falla að glæpn-
um,“ en um þetta mál eru skoð-
anir almennings ætíð breyti-
legar.
Auga fyrir auga var fljótleg
og örugg leið, en þó frumstæð
refsingar'aðferð, sem einu sinni
hafði gildi, því ekkert heildar-
magn samvizkubits eða pen-
inga eða fangelsistíma gat fært
þeim eineyga augað aftur (þó
aað sé kannski mögulegt í dag,
neð uppskurði). Vissulega get-
r þjófur, innbrotsþjófur eða
æningi skilað þýfinu aftur
alveg eins og að vera að refsa
honum fyrir að hafa tekið það,
en árásarmaðurinn gæti haft
gagn af þvi að finna hvernig
það er að láta ráðast á sig, sam-
kvæmt auga-fyrir-auga-refsing-
unni. Hvort morðinginn verð-
skuldar líflát eða lífstíðarfang-
elsi er vafaatriði. En mun líf-
lát hans gera fórnarlambinu
kleift að eignast nýtt líf? Eiga
skattgreiðendur skilið að þurfa
að halda honum uppi það sem
eftir er í fangelsinu? Á að láta
hann lausan, ef hann iðrast
gerða sinna? Á að reka hann
úr landi? Hvaða refsing er bæði
réttlát og raunhæf?
Á síðari tímum hafa menn
fremur aðhyllzt styttri fang-
elsistíma, fyrst og fremst
Vegna þeirrar kennisetningar
að lengri fangelsisvistir geta
breytt iðrun í algera uppgjöf,
tækifæri þess ákærða til þess
að byrja aftur nýtt líf og eru
svo byrði fyrir þjóðfélagið. í
flestum fangelsum er betrunar-
starfið byggt á sálfræðilegum
grundvelli til þess að komast
fyrir rætur meinsins, lækning-
ar til þess að hjálpa þeim, og
ráðleggingar sem lúta að því
að finna hentuga atvinnu fyr-
ir þá, sem byrja nýtt líf, þeir
geta í raun og veru undii’búið
sig, meðan þeir eru að afplána
dóminn.
í einu tilfelli fékk ungur
maður réttláta refsingu, en
hann hafði rænt sparifé konu
nokkurrar, sem hún ætlaði til
góðgerðarstarfsemi. Ungi mað-
urinn var dæmdur til þess að
vinna verk konunnar í ár, en
á þeim tíma gat hann unnið
sér nóg inn til þess að endur-
greiða það sem hann hafði
hann öðlazt slíka þekkingu og
virðingu fyrir þessu skipulagi,
að hann hélt þessu starfi
áfram, þegar hann var orðinn
frjáls.
Ef ríkur maður er sektaður,
fær háa sekt, getur það gert
hann löghlýðnari, vegna þess
að honum þykir vænt um pen-
ingana sína og er sæi’ður vegna
þessarar refsingar, hún er ef
til vill það eina, sem hann
skilur. Svangi brauðþjófurinn
þarfnast vinnu, — það þarf
ekkert að vera nein fin vinna.
Sá ungæðislegi, sem ólmur
sækist eftir einhverju spenn-
andi ætti að fá vinnu sem fall-
hlifarhermaður eða kafari.
En samt sem áður á allt
refsingarréttlæti að vera undir
ströngu eftirliti laganna, og
allir eiga að vera jafnir, áður
en lög fjalla um mál þeirra,
jafnt herramaðurinn sem hinn
aumasti betlari.
Ef til dæmis 40 kílómetra
hraði er löglegur á breiðgötu
í ákveðinni borg, en sakir þess
hve dreifðir þeir eru geta þeir,
sem keyra á bifhjólum keyrt
með 60 kílómetra hraða án
þess að eiga það á hættu að
vera teknir fastir, þá sjá hinir
„hægfara“ bifhjólamenn það í
hendi sér, að það borgar sig
að sneiða hjá lögunum fremur
en að láta hina bifhjólamenn-
ina sneiða hjá sér.
Ef að fjárhættuspil væru
gerð að einhverjum glæp
myndu þá fleiri veðja og fleiri
veðbankar rísa upp heldur en
ef það er ekki álitið löglegt?
FALKJNN