Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 46

FEGURÐ - LÍFSGLEÐI - HAMINGJA
ERU ÓSKIR ALLRA STÚLKNA —
OG FAGURT UTLIT STYÐUR AÐ
UPPFYLLINGU ÞEIRRA,
snyrtivörurnar ásamt góðri umhyggju,
er öruggasta hjálpin til aukins kvenlegs
þokka.
V A L 91 O i L, Laugavegi 25, sími 221 38.
landi, sem hún hélt að hún hefðji
þegar lagt að fótum sér.
3. KAFLI.
Þetta kvöld var svalt á garð-
svölunum. Paul gekk fram og
aftur á meðan hann beið og
Lotta sá glóðina í vindlingi hans
hreyfast eins og eldflugu. Gras-
ið var döggvott undir fótum
hennar en henni var ekki kalt.
Hún hafði farið úr svarta stofu-
stúlkukjólnum og klæðst síðbux-
um og þykkri peysu.
— Þennan klæðnað myndi
mamma ekki láta viðgangast,
sagði Paul brosandi og kyssti
hana snögglega eins og venja
hans var þegar þau hittust.
— Lætur hún viðgangast að
við séum svona mikið saman?
Spurði Lotta og fann á sér að
það myndi ekki vera margt í fari
hennar, sem Mrs. Gardiner geðj-
aðist að.
Paul hló. — Þú heldur þó
ekki að mamma viti um þessar
tunglskinsnætur okkar? Hún er
ágæt og skilningsrík á margan
hátt en hún getur aldrei skilið
að ég er orðinn fullþroska karl-
mnður. Ef hún vissi að ég er
ástfangin af þér, myndi hún
verða svo afbrýðisöm að ég er
hræddur um að hún myndi senda
þig heim.
— Ertu það þá? Spurði Lotta
og hélt niðri í sér andanum,
því þótt hann hefði sýnt henrii
tilfinningar sínar á þúsund misj;
munandi vegu, þá var þetta i
fyrsta skipti sem hann lýsti þeim
berum orðum.
Hann tók um hnakkann á
henni og horfði djúpt í augu;
hennar. — Vissirðu það ekki?;
Strax í fyrsta skiptið sem ég sÉ
þig ... þar sem þú stóðst þarna
með sitt hárið slegið um herðarn-
ar og horfðir á mig stórum blá-
um augum ... þá þegar vissi ég
að ég yrði að eignast þig.
— Og nú áttu mig, hvíslaði
Lotta og snart hár hans og
vanga, sem enn voru mjúkir eins
og á dreng. Hún lét fingurgóm-
ana strjúkast við varir hans og
hún brosti þegar hún fann
hvernig hann herti takið utan
um hana.
— Á ég þig? tautaði hann og
kyssti hana. — Þú ert svo heit
og lifandi, Lotta. Aðrar stúlkur
eru tilgerðarlegar og teprulegar,
ef manni verður á að taka of
fast á þtíim, en allt við þig er
ósvikið. Þú kannt ekki að látast.
— Hvers vegna ætti ég að
gera það? Ég elska þig og þér
þykir vænt um mig ...
Hin fögru ástarorð voru stöðv-
uð af mjög hversdagslegum
hnerra.
— Þú ert að kvefast, sagði
Paul skyndilega. Er þér kalt?
Eigum við ekki að fara upp í
herbergið þitt í staðinn?
Hún hristi höfuðið. Hún hafði
ekki brjóst í sér til að segja hon-
um að herbergið væri svo ljótt,
því að hún vildi ekki gagnrýna
neitt á heimili hans. Auk þess
vissi hún að sokkar lágu á víð
46
FALKINN