Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 24

hátta, hugsaði hfln, annars hefðu
þeir ekki farið. Þeir hefðu beðið
éftir henni eða hringt til Bab-
éocks. Þá vissi hún hvað hún
Vildi helzt gera. Hringja í Bab-
cock. Kiukkan var aðeins kortér
yfir eitt. Hann myndi ekki hafa
neitt á móti því, hann var vanur
símhringingum á nóttunni. Og
það var lengra áliðið en nú,
nóttina sem hann kom til henn-
ar og bað hana að taka starfið
að sér. Hann dáði Mrs. Manson.
Hún fór aftur inn í herbergið
og brosti eðlilega. „Ég ætla að
fara niður og ná þér í vatn að
drekka. Isvatn. Þér er sama þótt
ég fari frá þér svo örstutta
stund." Hún beið ekki eftir svari
í augum Mrs. Manson. Hún vildi
komast burt, hún viidi heyra
hughreystandi rödd doktor Bab-
cocks, glymjandi hlátur hans.
Hann myndi segja henni að of-
sjónir væru algengt fyrirbrigði
Í tilfeilum eins og hjá Mrs. Man-
son; hann myndi segja að hann
kæmi undireins.
Hún lokaði dyrunum hljóð-
lega og gekk niður á fyrstu hæð-
ina, héit sér fast í stigahandriðið
en kveikti ekki ljósin. Hún vildi
ekki vekja hin. Ekki nema að
nauðsyn bæri til. Aftarlega í
anginum þreifaði hún eftir eid-
úshurðinni. Hvergi heyrðist
minnsta hijóð. Og ég var að gera
mér hugmyndir um Bruce Cory,
hugsaði hfln spottandi. Ég hafði
tilsvörin á reiðum höndum. Hann
veit ekki einu sinni að ég er til.
Þegar hfln var komin heilu og
höldnu innfyrir, lét hún aftur
hurðina á eftir sér og fann ijós-
rofann. Eldhússíminn var fögur
sjón í sterkri, skærri birtunni.
Ráðskona doktor Babcocks
svaraði í simann eftir langa
mæðu. Miliy kannaðist lítillega
við konuna, en sagði ekki til
sín. „Gæti ég fengið að tala við
doktor Babcock?"
„Hann er ekki við.“
Henni féll allur ketill í eld.
„Vitið þér hvar hann er? Þetta
er töluvert áríðandi."
„Nei, ég veit það ekki. Það
var hringt til hans um tíu leytið
og hann hefur ekki komið siðan.
Viljið þér að ég taki skilaboð?"
„Nei. Nei, þökk fyrir. Ég. —
Sagði hann hve lengi hann myndi
verða?"
„Hann sagðist ekki vita það.
Hann sagði að það gæti orðið
seint og að ég ætti að loka hús-
inu. Mér virðist ekki ótrúlegt að
það muni vera fæðing."
„Nú, svoleiðis, ég býst við —
jæja, ef hann kemur innan stund-
ar" — Hún hugsaði sér Babcock
hringja dyrabjöllunni, vekja allt
húsið, Emmu Hattie, Mr. Man-
son, Bruce Cory. Hún sá fyrir
sér Emmu og Hattie gægjast
út um dyragættir, Mr. Manson
og Bruce Cory í baðsloppum
með úfið hár hendast niður stig-
ann. Það fóru að renna á hana
tvær grimur. Þeim gæti fundizt
það ósvífni af henni að kalla á
lækninn án þess að ráðfæra sig
við þá. Og setjum nú svo, að
eftir allt þetta umstang færu
þau upp og fyndu Mrs. Manson
sofandi. Að hún hefði sofnað
þrátt fyrir allt, uppgefin af sín-
um eigin ímyndunum. Það kom
stundum fyrir. Þeir myndu halda
að það væri hún sjálf, sem ekki
væri með réttu ráði.
„Jæja?“ Rödd konunnar var
óþolinmóð. „Eruð þér enn þarna,
og ef þér eruð það, hvað viljið
þér þá að ég geri?"
„Æ, fyrirgefið. Ekkert, þakka
yður fyrir. Ég tala við doktor
Babcock í fyrramálið." Hún lagði
heyrnartólið á. Hún gæti hringt
aftur. Eftir klukkustund eða svo,
ef Mrs. Manson væri enn vak-
andi. Hún fyllti glasið af vatni
úr flösku í kæliskápnum og fór
aftur sömu leið og hún kom.
Hún horfði á dyrnar og beið
eftir að Miss Sills kæmi aftur.
Miss Sills var búin að vera leng-
ur en hún þurfti til að ná í glas
af vatni, og það var gott. Það
var gott ef það merkti að Miss
Sills hefði staldrað í eldhúsinu
til þess að búa sér til kókó. Hún
gerði það stundum. Ef hún gerði
það í nótt, ef hún drykki kókó,
sem hún hefði búið til sjálf, þá
myndi hún ekki verða þyrst, þá
myndi hún ekki drekka mjólk-
ina úr hitaflöskunni. Stundum
drakk hún það sem eftir var af
mjólkinni í hitaflöskunni. AHir
vissu um það. Miss Sills sagði
öllum frá þvi og hló. Ef hfln '
drykki mjólkina i nótt...
Þegar hendurnar höfðu kom-
ið, hafði hún reynt að æpa. Hún
hrópaði þögul af hjarta og sál
meðan Emma svaf við eldinn.
Hún horfði á dökka, ólögulega
hrúguna, sem skreið framundan
skerminum og veltist um gólfið,
dró á eftir sér digrar, gular
hendurnar. Hendur þar sem fæt-
ur áttu að vera. Það var nógu
stórt til að standa upprétt, nógu
sterklegt, en það gerði það ekki.
Það reis og hneig eins og þykkt,
svart hlaup og gaf frá sér hljóð
sem líktist hlátri. Síðan fór það
leiðar sinnar.
Klukkan á arinhillunni tifaði
áfram. Mínútur liðu, ótaldar.
Hún hafði augun á skerminum.
Þá opnuðust dyrnar að her-
bergi hennar hljóðlega og hún
leit þangað í von og vítiskvöl.
Emnia, Eninia. Reyndu að heyra
til mín, Emnia.
Hún horfði á þögla hreyfing-
una yfir mjúkt gólfteppið, sá
tvö lyfjahylki opnuð lipurlega og
innihald i þeirra bætt í mjólkur-
flöskuna. Hylkin fyllt á ný úr
talkúmbrúsanum hennar, helm-
ingana skeytta saman og látna
aftur í lyfjaglasið. Hún var ekki
virt viðlits, fremur en hún væri
ekki til. Eins og hún væri hvergi
nærri. Á þeirri stundu var hún
svo gott sem dáin ...
Framh. í næsta blaði.
Dönsku HAMMERSHOLM vindsæng-
urnar aftur fáaniegar í fimm mismunandi
gerðum, — mikið litaúrval — árs ábyrgð
— verð frá kr. 558.00.
Loftdælur fyrir vindsængur — tvær
stærðir — verð kr. 84.00 og 98.00.
Höfum einnig alls konar viðleguútbúnað
svo sem;
Svefnpokar — bakpokar — picnic-sett
og m. fl.
PÓSTSENDUM U M LAND ALLT BURÐAR GJALDSFRÍTT
SPORTVAL Laugavegi 1,8 >> | \Tf HafnarfirSi
sími 11,890. ' ' ^ Sími 51SS8.
24 FÁLKINN