Fálkinn - 11.07.1966, Blaðsíða 29

t
Þessi dýr voru ekki drepin a£ veiðirœningjum e'ða skotin
af ferðamönnum til skemmtunar. Gasellurnar höfðu orðið
fyrir ásókn tsetseflugna og þess vegna varð að drepa l>s»r>
J>ar sem nautgripum gat annars stafað smithætta af þeim.
Þær höfnuðu því á bálkestinum. Það er þriðji möguleikinn
á endalokum þeirrar sorglegu sögu sem nú gerist hjá hjörð-
um villidýra í Afríku.
Miskunnarlaust hrekur menningin dýrahjarðirnar á undan
sér, og stöðugt þrengist það svæði, þar sem þær geta hafzt
við óhultar. En þó að mcnningin hafi breytt lífsháttum
hinna frumstæðu ættflokka til hins betra, hefur hún ekkert
gert til þess að forða því að villidýrahjarðirnar sem verða
fórnarlömh hennar, líði undir lok. Síðustu griðastaðir dýr-
anna verða að stórkostlegum aftökustöðum, hver & fætur
öðrum.
Þessi staður (myndin til vinstri) var einu sinni hreinasta
paradís fyrir villt dýr. Nú rotna hér líkamsleifar 750 fíla
f á litlum bletti á bakka Tanafljótsins í Kenya. Fílabeins-
gráðugir afríkanskir veiðimenn hafa brytjað hér niður heil-
ar hjarðir. Afríkugresjan breytist í stóran blóðvöll.
Dauðdagi flóðhests. Stunginn óteljandi spjótum heykist
hin risavaxna skepna til jarðar.
Villidýraveiðar eru ekki karlmennskuraun lengur, og ævin-
týraljóminn er gjörsamlega horfinn af þeim. Auðugir
Evrópumenn geta nú orðið stundað það sem þeir kalla
„sportveiðar“ úr þyrlu, ef þeim sýnist svo. Flugmaðurinn
setur veiðimanninn niður á gresjuna í námunda við fíla-
hjörð. Síðan rekur hann fórnarlamb hans á þyrlunni að
byssukjaftinum. Það eina sem krafizt er af hinum veiði-
djarfa ferðamanni er að hann geti miðað byssunni sóma-
samlega. En það sem er þó hættulegast fílastofninum er
hin gengdarlausa herjun afrískra filaveiðara. í Daressalam
voru á einu ári seld 80 tonn af fílabeini á uppboðsmark-
aðnum.
Það er ekki lítið gefandi fyrir að eiga svona mynd af sér.
Vinirnir sem skoða hana, hafa ekki hugmynd um að þessi
„safari“ tók aðeins fimmtán mínútur.
SLATRUN A
STEPPUNNI
FALKINN
29