Vaka - 01.11.1928, Blaðsíða 65

[ VAKA. j
KYNFYLGJUR.
31'J
Af öllu þessu verður séð, að eina ráðið til þess að
bæla kynið, er að æxla saman einstaklinga með góðum
erfðavísum, og reyna svo að velja úr þá af niðjum
þeirra, sem hlotið hafa mest úrval litninga. Þetta er
auðvitað eins konar happdrætti. Sum afkvæmin verða
verfeðrungar og önnur föðurbetrungar. Er þá um að
gera að velja þau úr, sem bezt eru að sér um flest, láta
þau aukast og margfaldast, en hin lakari ekki. Þegar
náðst hefir í kostagrip, má ekki sleppa góðum erfða-
vísum hans út í veður og vind. Ráðið til þess að hag-
nýta sem flesta þeirra er því gaumgæfileg æ 11 r æ k t
(indavl), sem þó stundum getur verið varhugaverð.
Oft hefir kynblöndun all-sundurleitra afbrigða gefizt
vel. Má þá títt, ef heppnin er með, ná í margt af kost-
um beggja og halda þeim við hjá eftirkomendunum.
Sauðfé okkar hefir grófa, togmikla ull. Ef bæta ælti úr
því, yrði að ná i erlenda kynbótagripi, með mjúka, þel-
mikla ull. Við slíka kynblöndun fengist sauðfé, sem
að ullargæðum væri bil beggja. Hættan við kynblönd-
un er, að gallar geta slæðst með kostunum.
Oft kveður það við, að kynblendingur erfi það versta
úr báðum ættum. Þessi hjútrú gerir marga raga við að
reyna kynblöndun í alidýraræktinni.
Reyfarahöfundar hafa legið á því lúalagi að gera
múlatta, samboa*) og aðra mannblendinga að hinum
mestu fúlmennum. Þennan heilaspuna hafa margir
tekið fyrir góða og gilda vöru. Auðvitað er það undir
hælinn lagt með kynblendinga eins og aðra, hvað þeir
hljóta af litningum foreldranna. Þeir verða því upp og
niður eftir ástæðum. En víst er um það, að ef heppnin
er með, getur kynblöndun í húsdýraræktinni verið til
mikilla bóta.
Ættrækt er stundum varhugaverð, svo sem l'yr var
getið. Er það líka almannatrú, að óheppilegt sé, að ná-
*) Afkvæmi svertingja og múlatta.