Vaka - 01.11.1928, Qupperneq 111

[vaka]
FEBÐABRÉF.
aoö
cins og gamall klár, sem slendur upp á kðjdum haust-
morgni, svo að hriktir í öllum skrokknum.
Hér er fagurt land, bæði sumar og vetur, stórvötn-
ótt, skógi vaxið fjallaland. Hingað koma ríkismenn Svía,
og þeir, sem ráð þykjast hafa til, og dvelja hér í vetrar-
gistihúsum við skíðaferðir og sleðaleiki. Hér er feikna
fannkyngi á vetrum, frost og heiðviðri. Enn er landið
grátt fremur en hvítt.
Landið er allt á fótinn; lestin stynur af mæði og
fer hægt. En þyngra hefur verið og torsóttari leiðin
fyrir Þórólf Kveldúlfsson, frænda vorn, og menn hans,
er hann sótti konungsskattinn austur um Kili, en afl-
aði sjálfum sér of fjár og atti kappi við konung sinn
og hélt sig sein höfðingja yfir öllum Noregi norðan-
verðuin. En seinast gekk hann þrem fótum til skammt
og i'éll dauður fyrir fætur Haraldi konungi. Ekki
þurfa Islendingar að lasta það; Þórólfi var fórnað, til
þess að vér mættum eignast Egil.
Það birtir og gerir bjartan, fagran dag. Ekki finnst
islendingi, að hér séu fjöll. Allan stórfjallasvip skortir;
háar hlíðar eða hamra er hvergi að sjá, heldur ásótt
hálendi, atlíðandi hæðir. Við ökum áleiðis veslur uin
Kjöl til Niðaróss. AIH í einu sé ég blá fiöll í suðri, og
það hoppar í mér hjartað, því að nú er langt síðan ég
sá fjöll. íslendingurinn lifir ekki heilu lífi fjallalaus.
Hann tærist af skorti hið innra, þó að hann viti ekki
sjálfur, ef hann sér ekki lil fjalla. Hann fær leiða á græn-
um laufskógi og aldingörðum. Hann gengur þar eins og
tjóðrað villidýr, sem þráir eyðimörk og víðáttu. En
þessi fjallasýn varð mér vonbrigði. Þetta voru ávalar
hæðir, eins og öldur á hálendi heima. Nú erum við á
Kili, þar sem hæst er á þessari leið. Hér er flatt land, fullt
af smáum vötnum. Þarna eru vötn tvö og sléttir vellir
á milli, en fram í vatnið annað gekk nes lítið, eins og
segir í Gunnlaugssögu. Þó er þetta ekki Dinganes, þar
sem Hrafn hnekkti að stofni einum og studdi þar á stúf-