Vikan - 29.08.1963, Qupperneq 2

I fullri alvöru:
C a t a I i n a skyrtur tala sínu eigin máli. Fallegir
nýtízku litir, sem smekkmenn einir kunna að
meta. Ný snið, þrengri um mittið, víðari um
brjóstið. Góðar skyrtur þurfa ekki að kosta
meira-, það sýna C a t a I i n a skyrtur og
allur sá fjöldi smekkmanna, sem kjósa sér
C a t a I i n a skyrtur.
FATAVERKSMIÐ3AN FÍFA
HREIIM PERLA I' HUSVERKUINIUM
Þepr þér hafií einu sinni þwegið með PERLU komizt þér að raun um, hve þvotturinn getur orðið hvitur og hreinn. PERLA hefur sérstakan eiginleika, sem gerir þvottinn mjallhvitan og
gelur honum nýjan. skýnandi hlæ sem hvergi á sinn lika. PERLA er mjbg notadrjúg. PERLAIer sérstaklega vel meí þvottinn og PERLA léttir jínr störlin. KaupiS PERLU i dag og gleymið ekki,
aS meí PERLll láið þér hvitari þvott, með minna erfiði.
Pl
1
Rifizt á
Raufarhöfn
Það voru furðulegar móttökur
sem ég og kunningi minn urðum
fyrir í verzluninni Bræðurnir
Einarsson, á Raufarhöfn í sumar.
Við komum þarna inn til að
kaupa okkur kók. Ung stúlka
afgreiddi okkur og var hún hin
kurteisasta. Slangur af ungu
fólki var þarna inni, enda margt
um manninn á Raufarhöfn á
þessum árstíma.
Er við vorum að drekka okkar
kókir, kemur stormandi fram í
búðina miðaldra kona, með nótu-
bók á lofti og fer að skamma
afgreiðslustúlkuna fyrir lélegan
frágang á nótunum, og trassa-
skap í því sambandi. Má vera
að konan hafi haft rétt fyrir sér,
en ósköp vorkenndi ég stúlkunni.
Þar kemur að í ræðu konunnar,
að hún skammar stúlkuna fyrir
að safna um sig þessum skríl í
búðina. Mér hafði hitnað í hamsi
yfir tillitsleysi konunnar við
stúlkutetrið og gat nú ekki orða
bundizt er hún nefndi viðskipta-
vinina slíku sorpyrði. Ég spurði
hana því hvort þetta orð hennar
hafi átt við alla þá, sem staddir
væru í búðinni. Hún kvað það
vera, undantekningarlaust. Ég
sagði henni að ég hefði aldrei
orðið fyrir sliku áður og kynni
illa að meta. Hún kvað allt að-
komufólk hinn mesta skríl og ég
skyldi hypja mig út annars
hringdi hún á lögregluna. Ég bað
hana gera það strax og standa
fyrir máli sínu. Ekki vildi hún
gera það en leizt sýnilega ekki
á blikuna og fór inn fyrir.
Mér var sagt að slíkar móttök-
ur væru ekkert einsdæmi frá
hendi þessarar konu.
Svona fólk finnst mér að ætti
að sleppa því að standa fyrir
verzlun og þaðan af síður telja
sig hafa efni á að svívirða fólk
sem kemur til að verzla við það,
þó ekki sé það aldið að árum eða
gangi með harðan hatt.
Ragnar Lárusson.
2 — VIICAN 35. tbl.