Vikan - 20.08.1964, Síða 2

í fullri alvöru:
NVl ■
penol
SKÓLAPENNINN
Reynslan sannar, að PENOL skólapenninn er áreið-
anlegasli skólapenninn, sem nú er völ á. Hann
er einkar sterkur, og nýja blekkerfið tryggir, að
blekið þornar ekki, þótt penninn liggi ónotaður.
Hann tekur við sér um leið og hann snertir pappír-
inn — ómetanlegur kostur í daglegri notkun.
^ PENOL sjálfblekungurinn er framleiddur með
hinum eftirsótta, sveigjanlega penna.
PENOL sjálfblekungurinn er með nýju blek-
kerfi - PENOL-EVERSHARP.
PENOL sjálfblekungurinn er framleiddur úr
óbrjótanlegu undraefni: ,,DELRIN".
PENOL sjálfblekungurinn er þægilegur í
hendi, fallegur í útliti og viðurkenndur af
skriftarkennurum.
rENOL sjálfblck.
ungurinn or með
Quink
blekfyllingu.
Það er ávallt bezt að skrifa með sjálfblekungi. Kaupið því PENOL sjálfblekunginn strax í dag.
Hann kostar 153,50 með Quink blekfyllingu, og fæst i öllum bókaverzlunum Innkaupasambands
bóksala.
Læknarnir
og utlandið
Ekki alls fyrir löngu rákumst
við á viðtal i einu dagblaðanna
við íslenzkan lækni, sem starf-
að hefur vestur i Bandaríkjunum
um árabil. Læknirinn gat þess,
að vestra aflaði hann sömu tekna
á mánuði og sumir starfsbræð-
ur lians hér væru heilt ár að
vinna sér inn. Af þessu var dreg-
in sú ályktun, að ekkert væri
sjálfsagðara en að gripa gæsina
meðan hún gæfist, þvi störfuðu
islenzkir læknar erlendis, þar
sem þessi gullnu tækifæri bjóð-
ast. Að visu gat vesturfarinn
þess, að ekki væri að undra,
þótt laun kollega lians banda-
riskra væru há, þar eð háskóla-
nám vestur þar væri firnadýrt,
námsgjöldin svimandiliáar upp-
hæðir.
Á seinni árum virðist það
mjög hafa farið i vöxt, að ís-
lenzkir háskólamenn, sem lilot-
ið hafa menntun sína i Háskóla
tslands og lokið liér embættis-
prófi, hafi siglt til annarra landa
i leit að fé og frama. Stór hóp-
ur manna fer á hverju ári utan
til framlialdsnáms og ilendist
um lengri eða skemmri tíma
eftir að námi er lokið. Fram-
haldsnámið er dýrt, og kann
það því að þykja ofureðlilegt,
að menn íreistist til að vinna
af sér námsskuldir erlendis, þar
sem slíkt má takast á skemmri
tíma en hér heima. Vart verður
við því amast. Hitt virðist
því miður vera alltitt, að menn
annaðhvort gleymi þvi eða kæri
sig kollótta um, að háskólanám
hér heima er líka dýrt, þótt
það bitni ekki nema að litlu
leyti á þeim, sem menntunina
hljóta. Háskóli er livergi rekinn
ókeypis, hvorki hér ná annars
staðar. Hér er það ríkið, skatt-
greiðendur, sem borga skóla-
gjöldin, en ekki hver námsmaður
fyrir sig eins og litt er víða er-
lendis. Þeirri hugmynd hefur
þvi verið fleygt, að þeim liá-
skólagengnum mönnum, sem
kjósa að láta aðrar ])jóðir njóta
menntunar sinnar og starfs-
krafta, kjósa ævistarfi sinu ann-
an vettvang en íslenzka grund,
verði gert að greiða til baka
það, sem nám þcirra hér kost-
aði rikið. Þessi hugmynd virðist
engan veginn út ihött. Það er
nefnilega ekki nóg að vera reiðu-
búinn til að njóta þess, sem að
manni er rétt — en hirða svo
Framhald á bls. 50.