Vikan - 20.08.1964, Blaðsíða 20

ÞAÐ SEM ÁÐUR HEFUR SKEÐ:
Ungu brúShjónin, Alex Kincaid og
Dolly McGee ætluðu a3 eySa hveiti-
brauSsdögunum á baSstrandar-
hótelinu BrimgarSi, en morguninn
eftir brúSkaupsnóttina hverfur brúS-
urin ó dularfullan hótt. Lögreglan
daufheyrist viS vandræSum Alex.
Dolly er orSin 21 órs og sjólfs sín
róSandi og frjóls ferSa sinna, svo
aS yfirvöldin telja sig ekkert geta
gert nema sannanir séu færSar fyr-
ir því, aS eitthvaS afbrot sé tengt
hvarfi hennar. Á meSan Alex brá
sér niður á baðströndina, hafði
skrifstofumaður á hótelinu séð
Dolly fara, tíu mínútum á eftir grá-
skeggjuðum, miðaldra manni, sem
hafði heimsótt hana upp á hótel-
herbergið. Hún hafSi gengið ein út.
Allar tilraunir Alex til að hafa upp
á konu sinni eru árangurslausar.
Rúmur hálfur mánuður er liðinn
frá hvarfinu og hann er ráSþrota.
AS síðustu gengur hann á fund
Archer einkalögreglumanns og seg-
ir sínar farir ekki sléttar. Archer
hlustar á sögu Alex og tekur aS
sér aS hafa upp á Dolly. Hann
finnur fljótlega gráskeggjaða mann-
inn, sem gefur þá skýringu á heim-
sókninni til Dollyar, að hann hafi
séS brúðarmynd af henni í dag-
blaSi og haldið, aS þar væri dóttir
sín, sem hann hafði ekki séS í tíu
ár. Hann hafi þó strax séS, aS um
misskilning var að ræSa, þegar
hann hitti Dolly. Þá hafi hann fariS
sína leið. Lagskona þess gráskeggj-
aða kemur nú til skjalanna og seg-
ist viss um, aS Dolly sé enn í borg-
inni, hún hafi séð hana fyrir nokkr-
um dögum viS bifreiðaverkstæSi,
sem hún tilgreindi. Frá bifreiðaverk-
stæSinu rekur Archer slóðina í heldri-
mannahverfi borgarinnar. Ekkjan,
Brandshaw, kannast strax við mynd
af Dolly, sem hún telur vera nem-
anda í háskólanum, og hafi hún
ráSiS hana sem bílstjóra sinn. Mál-
in virðast ætla að leysast fljótt og
vel, og Archer leggur leið sína í
háskólann og nær tali af ungfrú
Sutherland yfirkennara. Hún segir
Archer, aS engin stúlka sé skráð í
skólanum undir nafninu Dolly Kin-
caid eSa Doliy McGee. i Ijós kemur,
aS Dolly hefur skráS sig í skólann
undir fölsku nafni og kallar sig þar
Dorothy Smith.
„Gerið svo vel", mælti hún glað-
lega. „Komið inn og fáið yður sæti.
Hvað er yður á höndum?"
Ég tjáði ungfrú Sutherland hver
ég væri og hvert væri erindi mitt.
„Én hér er engin stúlka skráð sem
nemandi undir nafninu Dolly Mc-
Gee. Ekki heldur Dolly Kincaid".
„Ég veit að hún er skráður nem-
andi við þennan skóla. Það er stúlk-
an sem ekur bíl frú Bradshaw",
sagði ég.
„En hún heitir Dorothy Smith.
Ég fæ ekki skilið að hún hafi getað
skráð sig undir fölsku nafni, nema
þá að hún hafi framvísað fölsuðum
námsskírteinum. Afsakið mig and-
artak, herra Archer".
Hún brá sér inn í hliðarherbergi
og kom aftur að vörmu spori með
lausblaðabók, sem hún lagði á
borðið og tók að fletta.
„Látum okkur sjá . . . hérna kem-
ur það; hún hefur látið skrá sig sem
bráðabirgðanemanda til september-
loka, svo að hún þarf ekki að leggja
fram námsskírteini sín fyrr en að
níu dögum liðnum. En nú verður
hún að koma með einhverja fram-
bærilega skýringu, og það heldur
fyrr en seinna. Annars hef ég reynzt
henni sérlega hjálpfús, hver svo
sem hún er, því að ég útvegaði
henni aukastarf við bókasafnið.
Það er ekki að vita nema hún sé
þar stödd einmitt þessa stundina.
„Kannske að ég athugi það?"
„Ég held að það væri hyggilegra
að ég talaði við hana áður. Reyni
að komast að hvaða -fyrirætlanir
hún gengur með í sínum litla kolli".
Hún bað mig að bíða frammi á
ganginum á meðan hún ræddi við
stúlkuna inni í bókasafninu. Stuttu
síðar kom Dolly fram, dökkhærð
stúlka í vaðmálspilsi og peysu.
Nokkuð virtist hún hafa látið á sjá
frá því er myndin í dagblaðinu var
tekin; hún var föl í andliti og hárið
ekki nýgreitt að því er virtist. Hún
leit til mín, dimmum, hvimandi aug-
um og ég var ekki viss um að hún
tæki eftir mér.
Dyrnar að skrifstofu ungfrú Sut-
herland yfirkennara lokuðust að
baki henni. Mér varð gengið fram-
hjá þeim eftir nokkur andartök,
heyrði óm af kvenmannsröddum
fyrir innan en ekki nein orðaskil.
Um sama leyti kom og fylking yfir-
kennara út úr skrifstofu Roy Brads-
haw og minntu mann, þrátt fyrir
gleraugun og kennaraskikkjurnar, á
hóp skóladrengja, sem hleypt er út
úr tíma.
Yturvaxin stúlka með hörgult
hár kom inn á ganginn, að utan, og
dró samstundis að sér allra athygli
eins og segullinn svarfið. Hún hélt
rakleitt þangað sem kennari nokk-
2
riiuti
Eftir
Ross Mc.
Donald
Lofftur
Guðmundsson
pýddi
Teikning:
Þórdís
Tryggvadóttir
ur stóð í dyrunum að skrifstofu Roy
Bradshaw, laglegur maður með
þunglyndislegt augnatillit, sem jafn-
an vekur móðurástríðu með konum.
Þó að jarpt, liðað hárið væri nokkuð
tekið að grána í vöngum, minnti
hann helzt á skólanemanda ....
námsmann, sem verður litið upp úr
bókunum, þrjátíu árum eftir að hann
tók burtfararpróf, og gerir sér allt
í einu grein fyrir því, að hann er
orðinn miðaldra.
Ungfrú Sutherland opnaði dyrnar
á skrifstofu sinni og gaf honum
merki um að hún vildi tala við hann.
„Andartak, , dr. Bradshaw", mælti
hún, „það er dálítið áríðandi, sem
ég þarf að ræða við yður . . ."
Þá voru þeir orðnir tveir, yfir-
kennararnir, sem Dolly varð að
svara til sakar. Stúlkan með hör-
gula hárið leit til mín, rétt eins og
hún væri að svipast um eftir vara-
manni fyrst Bradshaw brást. Hún
hafði kyssilegasta munn, fallagar
fætur og annarlega eirðarlaust fas.
„Eruð þér að leita að einhverj-
um?" spurði hún.
„Einungis að bíða".
„Eftir Lefty eða Godot? Þar kvað
nefnilega nokkur munur á", sagði
hún.
„Það er sagt svo. Annars var ég
að hugleiða hvort ég ætti ekki að
setjast aftur á skólabekk. Munduð
þér mæla með þessum skóla?"
„Ekki fyrir yður, herra . . ."
„Archer; Lew Archer".
„Helena Haggerty heiti ég. Kenn-
ari í nútíma tungumálum", sagði
hún um leið og augnatillit hennar
bauð mig velkominn í deildina, en
munnsvipurinn gaf aftur á móti til
2Q — VIKAN 34. tbl.