Vikan - 20.08.1964, Blaðsíða 47

aftur eins og ekkert hefði í skorizt, og hélt áfram að borða eftir sett-
um reglum -— hinn óumbreytanlegi einvaldur.
— Hver skyldi trúa því, að slík afturganga ætti jafn auðvelt með að
eignast afkomendur og hraustlegur bóndastrákur? sagði hinn óforbetr-
anlegi Péguilin, þegar máltíðinni var lokið og þau voru aftur komin
út. Seinni konan hans gerir ekkert annað en að fæða af sér aumingja,
sem eru fluttir beint úr vöggunni til grafarinnar.
Hjónavígslan með umboði fór fram I San Sebastian. Grande Demoi-
selle tók Angelique með sér þangað.
Inni í kirkjunni skinu þúsund kerti, sem stóðu í stiga! alla leið upp
í loft. Angelique starði stórum augum á þennan skóg af flöktandi log-
um. Þungur reykelsisilmurinn jók á djúpa stemninguna í kirkjunni.
I dimmum hliðargöngunum glitruðu gylltu súlurnar, sem héldu uppi
svölunum, þar sem karlmennirnir sátu öðrum megin, en konurnar
hinum megin.
Uppi yfir sér sá Angelique de Frontac erkibiskup, sem hallaði sér yfir
svalariðið og augu hans glömpuðu af illsku. Hann var að tala við ein-
hvern, sem Angelique sá ekki.
Hún var skyndilega gripin hræðslu og olnbogaði sig í áttina til hans.
Joffrey de Peyrac stóð fyrir neðan svalastigann og horfði kuldalega
á móti erkibiskupnum. Framhald í ncesta blaSi.
öll réttindi áskilin — Opera Mundi, Paris.
HRÁ KRÆKIBERJA-
SAFT
Framhald af bls. 41.
Reyniberjamauk.
Fæstir nota reyniberin, en úr
þeim má gera góða og sérkenni-
lega sultu.
1% kg. reyniber, IV2 kg. sykur,
1 flaska hvítvín.
Berin þurfa að vera mjög vel
þroskuð og það á að þvo þau vel.
Látin í pott og vatn látið fljóta
yfir þau. Soðið þar til lögurinn
er orðinn bragðsterkur, en þá er
honum helt af berjunum og ekki
notaður meira. Sykurinn og hvit-
vinið soðið saman, berin látin út
í og alt soðið þar til berin fljóta
ekki lengur.
Reyniberjahlaup.
Margir vilja helzt að berin hafi
frosið, ef nota á þau í hlaup. Þau
eru soðin í litlu vatni, ca. 7 dl. í
1 kg. af berjum, síðan sigtuð eða
marin í sigti og hratið skilið eftir.
Saftin soðin með sykri, 1 kg. í 1
1. af saft, og froðan veidd ofan
af. Hlaupið verður betra, ef saft-
in er blönduð allt til helminga
með ribsberjasaft.
Heil bláber.
Bláberin má geyma heil til vetr-
arins á tvennan hátt. Yið fyrri
aðferðina geymast berin ekki
mjög lengi, en hún er þannig:
1. 1 kg. bláber, V2 kg. sykur,
3 desertskeiðar atamon eða beta-
mon. Berin þurfa að vera heil og
nýtínd. Atamoni er blandað i
sykurinn og berin siðan lögð í
lögum i niðursuðuglös. Smjör-
pappír er bleyttur báðum megin
með rotvarnarefni (atamon t. d.)
og lagður yfir berin. Krukkunuin
lokað vel, ágætt er að nota
gúmmihringinn af niðursuðu-
krukkunum og spenna yfir.
2. 8 kg. bláber, 5 kg. sykur,
V2 1. vatn.
Berin mega ekki vera of þrosk-
uð. Sykurinn leysist upp í vatn-
inu og þvi hellt köldu yfir berin
og látið standa yfir nóttina. Lög-
urinn siaður frá og soðinn, þar
til hann þykknar. Berin látin út
í og hituð aðeins í gegn, en ekki
soðin. Hellt heitu í glösin og þeim
lokað strax
Ilrærð bláber.
Þau má hræra á tvennan hátt,
annað hvort að sett sé jafnt af
sykri og berjum, 1 kg. sykur á
móti 1 kg. ber, eða ha-ft er V2 kg.
sykur á móti 1 kg. ber, en þá er
sett bensósúrt natron i maukið,
%—1 gr. Bezt er að hræra berin
í leirkrukku eða fati. Sé bensó-
súra natrónið notað, á að bræða
það í 1—2 matsk. af volgu vatni
og blanda því í sykurinn. Það á
svo að hræra í þessu í 3 klukku-
stundir, en það þarf ekki að vera
alveg stanzlaust, heldur öðru
hverju á 1—2 dögum. Krukkurn-
ar þarf að skola úr bensósúru
natróni og smjörpappírinn, sem
lagður er yfir, er einnig vættur í
því.
Ribsberjahlaup.
í 1. saft, 1 kg. sykur.
Annað hvort eru berin marin
í berjapressu og síuð eða að þau
eru hituð þar til þau springa og
saftin látin renna af þeim í geg-
urn klút. Seinni aðferðin gefur
tærari saft. Sylcurinn settur i saft-
ina og látið sjóða í 5 mín, froðan
veidd vel ofan af. Hellt i vel hrein
glös og bundið yfir þegar hlaup-
ið er kalt.
Pickles.
Blómkál, gulrætur, gúrkur,
perlulaukar, grænir tómatar,
samtals IV2 kg. og má vera það
af hverju, sem hverjum sýnist,
500 gr. sykur, 5—6 sinnepskorn,
2 st. heilt engifer, svolítið karrý
(helzt austur-indverskt) 6 dl.
vatn, dill, 1 dl. edik, helzt Estra-
gonedik.
Gúrkurnar skornar í ræmur,
gulræturnar skafnar og skornar í
stykki, blómkálið limað i sundur
í smástykki og allt þvegið vel.
Perlulaukurinn flysjaður. Gulræt-
ur og blómkál soðið i sitt hverju
vatni i tæpl. 4 mln. og skolað úr
köldu vatni. Soðinn lögur úr öllu
kryddinu og honum hellt yfir
grænmetið og látið standa i sólar-
liring. Þá er lölgurinn látinn aftur
í pott og suðan látin koma upp.
Allt grænmetið sett út i og soðið
í 3 mín., en þá tekið upp úr og
lögurinn soðinn lengur, svo að
hann þykkni svolítið og þá krydd-
aður meira ef með þarf. Hellt
heitu á glös og þeim lokað strax.
Önnur aðferð við að búa til
pickles er þessi:
Grænmeti í edikslegi.
20 litlir grænir tómatar, 800 gr.
gulrætur, 4—6 blómkálshöfuð,
gúrkur, V2 1. estragonedik, svolit-
ið vatn, 100 gr. sykur, krydd.
Grænu tómatarnir og gúrkurn-
ar lagðar í saltvatn, sem er búið
þannig til: 1 1. vatn, 100 gr. salt,
5 gr. saltpétur, og lögurinn látinn
liggja á þeim til næsta dags. í
liverja krukku er settur lítill
kryddpoki, sem í er: Hálfur
spánskur pipar, 8 piparkorn, 1
tesk. karrý, V2 tsk gult sinnep.
Þetta er hæfilegur skammtur í
stóra krukku, a. m. k. kilókrukku.
Blómkálið er svo brytjað i lítil
stykki daginn eftir og þau látin
augnablik í sjóðandi vatn, sömu-
leiðis gulræturnar. Gúrkurnar og
tómatarnir og allt grænmetið sett
í glös og edikinu, sem soðið hefur
verið með sykrinum liellt yfir, en
efst í hverja krukku er krydd-
pokinn settur. Grænmetið sýgur
töluvert i sig af leginum, svo að
bæta verður smám saman á
krukkurnar meiri legi Þá er
bundið yfir og látið standa þannig
i eina viku, þá er leginum hellt
af og hann soðinn aftur og kæld-
ur, settur á krukkurnar og bundið
yfir. Þá fyrst er það tilbúið til
vetrargeymslu.
★
Framhald af bls. 21.
væri að segja fró því að hún hefði
keypt farmiða til mánans fyrir sig
eina — og ekki nema aðra leiðina.
Ég sneri aftur inn í skrifstofu ung-
frú Sutherland. Dr. Bradshaw var
þar enn og tók einkar hlýtt og inni-
lega í hönd mér, þegar ungfrú Sut-
herland kynnti okkur. Hún var rjóð
í vöngum og augu hennar skær-
græn.
„Mér býður í grun að þér farið
hingað erindisleysu ,herra Archer.
Dolly er ákveðin í að hverfa ekki
aftur heim til eiginmanns síns.
Vesalings sfúlkan hefur notað falskt
nafn vegna þess að hún óttaðist
að hann mundi reyna að hafa uppi
á henni".
„Þér takið þetta alltof alvarlega".
Dr. Bradshaw beindi orðum sínum
að ungfrú Sutherland og röddin var
mild, þrátt fyrir Harvardhreiminn.
„Það gefur auga leið, að náunginn
getur ekki verið eins afleitur og hún
vill vera láta".
„Skelfing hennar var að minnsta
kosti engin uppgerð". Hún sneri sér
að mér. „Ég ráðlegg yður að segja
eiginmanni hennar, að þér hafið
ekki fundið hana. Hún yrði þá bæði
öruggari og hamingjusamari".
„Ég spurði Bradshaw: „Ætlið þér
að leyfa henni skólavist?"
Hann kinkaði kolli. „Við höfum
ákveðið að sjá í gegnum fingur
með henni. Við álítum rétt að veita
ungu fólki tækifæri eftir því sem
frekast er unnt".
„Hvaða námsgrein hyggst hún
leggja stund á?"
„Sálfræði. Ungfrú Haggerty próf-
essor, námsráðunautur hennar, tel-
ur að hún hafi góða hæfileika í þá
átt. Dolly virðist sér í lagi hafa
áhuga á afbrigðilegu sálarllfi, svo
sem glæpahneigð".
Einhverra hluta vegna varð mér
ósjálfrátt hugsað til Chuck Begleys,
gráskeggsins með kaldskyggðu aug-
un eins og höggmynd.
Þegar ég kom út á bílastæðið,
aftanvert við háskólabygginguna,
sá ég hvar Helena Haggerty próf-
essor sat undir stýri í svarta sport-
bílnum, sem hún hafði lagt við
hliðina á mínum bíl. Hún hafði
dregið ofan tjaldhettuna.
„Sælar aftur", varð mér að orði.
„Eruð þér kannski að bíða eftir
mér?"
„Er það ekki augljóst?"
„Kannski — en ástæðan hins veg-
ar óljós".
„Ég er þyrst. Og ég hef enga
ánægju af að slökkva þorstann
ein".
„Og?"
„Og þess vegna býð ég yður
heim með mér. Þar getum við tal-
að saman".
„Um hvað?"
„Dolly Kincaid — eða Dorothy
Smith, eins og hún kallar sig". Svo
bætti hún við: „Þrúguvín háskólans
eru hin Ijúffengustu og áhrifin dá-
samleg. Þau gerast hvergi betri,
nema kannski í fangelsum?"
„Þekkið þér til í fangelsum?"
„Ekki náið. En það vill svo til,
að faðir minn var — er — lögreglu-
þjónn". Sem snöggvast brá fyrir
dapurleika í svip hennar, sem hún
duldi brosi. „Við eigum því ýmis-
legt sameiginlegt. Því ekki að þekkj-
ast boð mitt?"
„Allt í lagi. Ég ætla þá að koma
á eftir yður. Það sparar yður ómak-
ið að aka mér aftur hingað".
Húsið, sem hún bjó í, stóð spöl-
korn uppi í brekkunni og eitt sér.
Það var ríkmannlegt að ytra útliti,
gler, alúminíum og svartgljáð stál,
en þegar inn var komið, var það
enn lítt búið húsgögnum. Einhvern
veginn fannst mér sem Helena
Haggerty hefði ekki ( hyggju að
VIKAN 34. tbl. — 47