Vikan - 14.01.1965, Page 49

Gráhvít, fóðruð regnkápa með nýja uppistandandi kraganum, en hann er úr tvöföldu, dökkgráu
og grófu prjónaefni, hnepptur með einni tölu. Ermauppslögin gerð úr sama prjónaefni og eru töl-
urnar á kápunni hafðar í sama gráa litnum, en beltið er hnýtt í mittið. Svona kraga má prjóna sér
á gamla kápu, en hann er bæði hlýr og nýstárlegur. Auðvitað er stúlkan í grófum sokkum við, held-
ur dekkri en kraginn.
Hver segir að regnhlífar eigi að vera einlitar?
Róssóttar og allavega mynztraðar regnhlífar
eru farnar að skjóta upp kollinum, og lífga
þær óneitanlega götusvipinn í grárri vetrar-
slyddunni.
Þá er öllu jólahaldi lokið, þrett-
ándinn liðinn og engin hátíð framundan
á næstunni. Hversdagsleikinn er tekinn við
og ekki um annað að gera en að bíta á jaxlinn
og arka í vinnu í öllum veðrum. Regnkápur eru
nauðsynlegustu flíkur á íslandi allan ársins hring,
en það er ekki sama hvernig þær eru. Þær fylgja tízk-
unni, og ef ekki er þörf á að bæta skapið í vetrarmyrkrinu
og slydduregninu með fallegri kápu, veit ég ekki hve-
nær þess er þörf. Hattar, regnhlífar og fótabúnaður
skapar líka mikia tilbreytingu, sem konur ættu að
nota sér út í æsar. Barðabreiðu hattarnir, sund-
hettuhúfurnar, rósóttu regnhlífarnar og grófu
sokkarnir eru allt nýjungar, sem lítið hefur
borið á hér á landi hingað til.
VXKAN 2. tbl.