Vikan - 23.02.1967, Blaðsíða 2

r--------------------------
FRÁ ELZTU
OG ÞEKKTUSTU VERKSMIÐJUM
EVRÓPU - HIN HOLLENZKU
f
í FULLRI ALVÖRU
SKÝR MYND-FRÁDÆR TÓNN - HAGSTÆTT VERÐ
RAFTÆKJADEILD - HAFNARSTRÆTI 28
SÍMI 18395
v--------------------------------------------------------------------------------------y
Agi og útrás
Nýlega ílutti útvarpið upp-
Ihrópunarfrétt um ólæti unglinga
í Reykjavík eina sunnudagsnótt.
Lögreglumaður, sem hafði góm-
að uppvöðslusegg á Hallæris-
planinu, var sleginn svo hann
féll, en ekki þó ver en svo, að
hann sleppti ekki þeim sem hann
hélt, heldur náði líka hinum.
Sjálfur taldi hann ekki ástæðu
til að blása þetta út og gera að
stórmáli.
Skömmu síðar bar svo við, að
Ihópur unglinga, sem mætti til að
hlusta á unglingahljómsveitir,
áleit það samkvæmt kröfum
tímans og eftir góðum erlendum
fyrirmyndum, að gera nokkurn
hávaða og fára í háreystihóp nið-
ur í miðbæ.
IAllt þetta og margt fleira
þykir öruggt merki þess, að
æska nútímans sé að fara í hund-
ana. En er þetta annað en eðli-
leg athafnaþörf þróttmikilla
unglinga? Allt fram undir þenn-
an dag hafa unglingar flestra
landa fengið útrás með hagnýt-
um störfum og gjarnan meiri út-
rás en þeir kærðu sig um. Allir
tímar hafa átt sinn lýð land-
eyðna og uppvöðsluseggja, en nú
hafa þeir meiri möguleika en
áður til að safna um sig hirð, og
einfaldir, blindir aðdáendur
ganga oft miklu lengra en leið-
togarnir hafa hugsað sér.
Brölt okkar unglinga stafar
örugglega ekki af því, að þeir
séu verri en var, og tæplega
heldur af uppeldisleysi. Greyin
hafa ekkert annað við að bjástra
en þurrar skólalexíur, sem þeir
eru leiðir á og geta ekki kúrt
yfir alla tíð, nema þeir séu óheil-
brigðir. Lausnin er sú að íinna
eitthvað handa þeim að gera.
Það er ekki nema brot ungling-
anna, sem nennir að koma í hús
til að framkalla filmur eða flétta
bast. Okkur vantar eitthvað á
borð við þá vinnu við strönd eða
í sveit, sem sjálfsagt þótti að
börnin inntu af hendi til skamms
tíma, þótt sá stakkur væri snið-
inn eftir vexti menntunar og
annars á hverjum tíma. Og það
þýðir ekki að láta þau sjálfráð
um, hvort þau gera þetta eða
ekki, þau eiga að gera þetta og
verða að gera það.
Því er ekki aganum líka áfátt?
S. H.