Vikan - 23.02.1967, Blaðsíða 38

Þar að auki þolir hann miklu
betur lendingu og flugtak á aur-
ugum flugvöllum og er til muna
betri, ef snjór er á flugbrautum,
vegna þess hve hátt er undir
hann og hjólin breið. Þar að
auki er hann af sömu ástæðu ó-
missandi fyrir Grænlandsflug
Flugfélags íslands, sem er tölu-
verður þáttur í starfsemi félags-
ins.
Flestir íslendingar, sem eitt-
hvað hafa ferðazt í lofti hér inn-
anlands, kannast vel við þessar
vélar. Það væri því ekki úr vegi
að vita hvað flugmennirnir sjálf-
ir hafa um þær að segja. Við
náðum tali af Ingimari Svein-
björnssyni, sem í 11 ár hefur
flogið DC 3 hjá Flugfélagi ís-
lands. Honum sagðist þannig
frá:
Það er skemmst frd því að
segja, að Flugfélag íslands hefur
notað DC 3 í víðtœkara flug en
nokkra aðra flugvélategund. Við'
höfum notað hana í skíðaflug frá
Danmarkshavn, nyrst á Grœn-
Jökull — skíðaflugvélin fræga, sem
Loftleiðir keyptu á kafi í snjó uppi á
Vatnajökli. 12 manna flokkur fór á
jökulinn með tvær jarðýtur og tókst
fyrir heppni og harðfylgi að bjarga
vélinni, drp.ga har.a niður í byggð og
þaðan var henni svo flogið til Reykja-
víkur.
Sólfaxi yfir Grænlandi. Tindurinn
framundan er Ikateq.
Úr skíðaflugi því til Grænlands, sem
?agt er frá í greininni. Þegar fann-
komunni lauk, voru hjólin á vélinni
kcmin á kaf.
landi, niður til Nassarsuaq, syðst
á oddanum, fyrir utan allar
stöðvar þarna á milli; allt inn-
anlandsflugið; á tímabili í á-
ætlunarflugið Fœreyjar — Berg-
en — Kaupmannahöfn, og Fœr-
eyjar — Glasgow; hún hefur
verið notuð í vöruflutninga,
leiguflug og allt mögulegt.
Þegar þessar flugvél kom
fram árið 1935, olli hún algerri
byltingu. Hún var langtum full-
komnari en nokkur önnur vél,
sem þá var framleidd, og stenzt
enn þann dag í dag þœr öryggis-
kröfur, sem gerðar eru til flug-
véla. Allar aðrar flugvélar frá
þessum tíma eru nú úreltar. Það
má segja, þótt BEE CHRAFT
flugvélarnar, sem flugfélagið
átti, vœru ágœtar, að DC 3 sé
fyrsta „modern“ flugvélin, sem
kom til landsins, og svo Sky-
masterflugvélarnar, sem komu
til Loftleiða 1947, en okkar 1948.
fí) g kom til Flugfélags fslands
1955 og það má segja, að ég hafi
flogið DC 3 stanzlaust frá 1955
þar til síðast liðið vor, nema
smávegis inn á milli Skymaster
og Viscount, Grumman og Kata-
lina. En megnið af mínu flugi
hefur verið á DC 3 þar til síðast
liðið vor, að ég fór yfir á
Friendship, og samt er ég alltaf
annað slagið með DC 3 inn á
milli. Og mér hefur alltaf fund-
izt Douglas vera alveg einstakt
verkfœri, sérstaklega skemmti-
leg flugvél, og mér hefur fund-
izt hún hafa persónuleika. Mig
minnir að ég sé með eitthvað
hátt í 5000 klukkixstundir á
Douglas, og það fer ekki hjá því,
að maður kynnizt verkfœri á
jafn löngum tíma. En ég hef allt-
af verið hrifinn af vélinni og er
það enn. Friendship er að sjálf-
sögðu nýtízku vél, vel byggð og
þægileg og það fer miklu betur
um mann í þeim, — í Douglas
var það oft í rigningu að maður
varð rennvotur í fœtur því það
var til í dœminu að lœki inn með
gluggunum, stundum var þar
allt að drepa úr kulda og annað
þvíumlíkt, þetta voru svo geró-
líkar aðstœður. Og þótt hreyfl-
arnir séu mjög góðir í Douglös-
unum og við höfum haft mjög
litlar bilanir á þeim, er þrýsti-
loftshreyfillinn svo miklu gang-
öruggari og meira á hann að
treysta. Samt getum við ekki
losað okkur alveg við Douglas-
inn, þótt við liöfum nú eignazt
þessar ágætu, nýtízku vélar með
öllum hugsanlegum hjálpartœkj-
um, því enn er ekki hœgt að
lenda Fokker Friendship á öll-
um okkar flugvöllum. Þar að
auki þola Douglasvélarnar
miklu verri fœrð en nýtízku vél-
ar, þannig að meðan við eigum
þœr getm við ef til vill haldið
Framhald á bls. 51
38 VIKAN
8. tbl.