Vikan - 12.07.1984, Blaðsíða 40

Fimm mínútur meó Willy Breinholst
Hjörtun ungu
Önnu Grétu hafði aldrei dreymt
um aö svona fallegur póstur fynd-
ist svona langt uppi í afdölum.
Hann var blátt áfram ægifagur,
nákvæmlega eins og sá sem hún
vildi helst fara með á diskótek í
bænum eða sitja og halda í hönd-
ina á bak við einhverja heysátuna.
Anna Gréta var í sumarfríi hjá
frænda sínum og frænku sem áttu
stórt býli langt uppi í sveit. Ef
maður á að vera fullkomlega
hreinskilinn þá þvældist hún um
og lét sér dauðleiðast. I gjörvallri
sókninni hafði hún ekki hitt einn
einasta ungan mann sem henni
datt í hug að tala við eða svo mikið
sem líta á. En svo kom pósturinn
með póstkröfu handa frænda
hennar — og þá tendraðist hún
upp eins og maður segir.
Vá! Hann var algjört æði, alveg
meiri háttar! En hann þorði varla
að líta á hana andartak, hún var
léttklædd í sólinni og það leit út
fyrir að hann væri feiminn. Hún
brá sér í eitthvað og það var strax
skárra. Augu þeirra mættust and-
artak og það gneistaöi á milli
þeirra, fannst henni. Svo kom
frændinn með peningana og þá
var ekkert meir handa póstinum
að bíða eftir. Hann snerist á hæli í
áttina aö litla, gula póstbílnum
sem var við heimkeyrsluna að
bænum. Anna Gréta var með seg-
ulbandið á fullu. Hún var nýbúin
að setja spólu með Frankei Love-
lace á... hún sá að pósturinn var
að skima eftir einhverju, hann var
greinilega feiminn.
— Þetta er Frankei Lovelace,
sagði Anna Gréta fljótmælt, —
hann er uppáhaldið mitt. Ég er al-
veg veikíhann...
— Hann er ágætur, gat póstur-
inn stunið upp.
— Kannastu við hann.
— Ég á allar plöturnar hans
heima.
Anna Gréta var hér um bil búin
að segja að hún gæti vel hugsað
sér að heyra þær en á síðasta
augnabliki hætti hún við. Hún var
vel upp alin stúlka og vildi ekki
vera uppáþrengjandi.
— Jæja, sagði pósturinn, ég
verð víst að halda áfram.
Svo fór hann. Anna Gréta
spurði, eins og af hendingu, svona
á að giska tveim mínútum eftir að
pósturinn fór, hvaða náungi þessi
póstur væri nú eiginlega. Var
hann giftur eða trúlofaður? Hvað
hét hann? Og frænkan svaraði að
Páll, það er að segja pósturinn,
væri hvorki giftur né trúlofaður.
— Og það verður aldrei, bætti
hún við. — Hann er allt of feiminn
til þess. Það er næstum synd að
þessi bráðhuggulegi, ungi maður
skuli vera svona feiminn því það
er áreiðanlega nóg af ungum
stúlkum sem gætu vel hugsað sér
hann...
Hvort þær vildu! Anna Gréta
vissi aö minnsta kosti um eina!
Hana dreymdi hann alla nóttina
og morguninn eftir leit hún að
minnsta kosti 117 sinnum á úrið
sitt til að athuga hvort klukkan
væri ekki að verða hálftólf — því
þá var pósturinn vanur að koma.
En það var enginn póstur — svo
hann kom ekki.
En daginn eftir kom ábyrgðar-
bréf til Halla frænda og Önnu
Grétu tókst að segja nokkur orö
við Pál hinn feimna. Hún spurði
hann hvort hann hefði áhuga á að
fá lánaða nýjustu plötuna með
Frankei Lovelace?
— Því það er meir en velkomið,
sagöi hún. Jú, takk, hann hafði
áhuga á því. Svo kvittaöi Halli
frændi fyrir ábyrgöarbréfinu og
Sérstaða CANDY þvottavélanna er hið mikla úrval.
Nýjasta vélin heitir CANDY TURBOMATIC (þvottavél
með þurrkara), en hér sýnum við litla og þægilega vél
fyrir þá sem búa þröngt — AQUAMATIC 3.
Og við, sem höfum selt yfir tuttugu þúsund Candy
þvottavélar í rúm 17 ár, búum vel að varahlutum og er-
um til staðar ef eitthvað fer úrskeiðis.
V& út og afgangurinn á 7 mánuðum, eða
staðgreiðsluafsláttur.
Vefslumii
40 Vlkan 28. tbl.