Vikan - 12.07.1984, Blaðsíða 42

1S Framhaldssaga
Átjándi hluti
Svo gat hún sér þess til
að Paul Mydland eða einhver
annar skijeger gæti verið aftur
kominn þangað uppeftir. Henni
brá við tilhugsunina. Hún fann sér
tylliástæðu að fara aftur heim í
íbúöina, dró fram loftskeytatækið
og byrjaði að setja saman
viðvörun. Eftir fimmtán mínútur
haföi ekkert svar borist. Hún
sendi skilaboðin aftur. I þetta sinn
fékk hún staðfestingu en ekkert
annaö. Hún flýtti sér til baka til að
aðstoða þá særðu. Það var eina
gagniö sem hún gat gert.
Undir hádegið kom Lars-Erik
yfir í húsið og talaði við hana svo
lítiðbará.
„Seinni vaktin neitar að vinna,”
sagöi hann. „Þeir eru með ráða-
brugg um að giröa af hluta
bæjarins. Það er best að þú haldir
þig inni. Atökin gætu brotist út
aftur.”
STOLYPIN hershöföingi varð
ekki gagntekinn af skelfingu þótt
eitthvað gengi úrskeiðis. Liðþjálf-
inn úr landamæralögreglunni,
sem stóö drumbslegur í réttstööu
fyrir framan hann, var það aftur á
móti greinilega. Svipleysi unga
foringjans gat ekki leynt óttanum
sem hafði gripiö hann fyrr um
morguninn. Samanherptar
varirnar titruðu.
„Skaustu inn í hópinn?” endur-
tók Stolypin, trúði í raun ekki eigin
eyrum, svona einu sinni. „Gafstu
fyrirmæli um að skjóta á þá, ekki
yfir höfuöin á þeim? ’ ’
„Námamennirnir voru óstöðv-
andi, félagi hershöfðingi.” Liö-
þjálfinn hafði ekki vald á rödd
sinni. „Við skutum fyrst yfir höfuð
þeirra, en þeir stönsuöu ekki.”
„Þetta kemur ekki heim og
saman viö aðrar frásagnir sem ég
hef heyrt. Gerirðu þér grein fyrir
að þú hefur stofnað í hættu orðstír
ættjarðar þinnar á alþjóölegum
vettvangi; þú hefur stofnaö allri
42 Vikan 28. tbl.