Vikan - 12.07.1984, Blaðsíða 60

Texti: Höróur
~a Popp
Mánaðarlegt plast Víkunnar
— Plötudómar með sleggju —
Og þá vindum við okkur í
plötustafiann. Eins og áður
eru margir kallaðir en fáir út-
valdir en hina útvöldu má sjá
á einkunnagjöfinni sem
kann að koma mörgum
spánskt fyrir sjónir. Það er
nú þannig að plata getur
haft bæði kost og löst, til
dæmis getur hún verið mjög
góð frá sjónarmiði tónlistar-
pælarans en lítt aðgengileg
og þar með lítt nýtanleg fyrir
hann meðaljón. Þess vegna
hefur sú ákvörðun verið tek-
in að gefa plötunum eink-
unn fyrir mismunandi þætti
og hér koma svo skýringar á
þeim.
í fyrsta lagi er gefið fyrir
tónlistarlegt gildi plötunnar.
Þá er farið eftir því hversu
góðar laglínur er að finna á
plötunni, hversu vel er farið
með þær (söngur og hljóð-
færaleikur) og loks útfærslu
upptökustjórans (pródús-
entsins) á því efni sem við-
komandi listamaður hefur
fram að færa. Einkunnin er
gefin í G-lyklum, frá einum
til fimm.
Í öðru lagi er gefið fyrir af-
þreyingar- og skemmtigildi
plötunnar. Það getur verið
um fantagóða músík að
ræða en oft vill svo fara að
hún kemur manni að litlu
gagni nema í stífri hlustun.
Sem sagt, „innumannað-
ogútumhitt" einkunn, sem
gefin er í banönum (alveg
eins og hvað annað), frá ein-
um til heils klasa (með fimm
stykkjum).
í þriðja og allra síðasta
lagi er dansrænt gildi plöt-
unnar metið. Hversu góð er
hún í aerobic leikfimi? Er
hægt að nota hana í tryllta
svallveislu? Hvernig er bítið í
plötunni? Hér er náttúrlega
gefið í mjög dansrænu
tákni, stúlku sem vaggar sér
í lendunum, þeim líkams-
hluta sem er hvað mest á
hreyfingu í nær öllum dansi
nema þá kannski i indversk-
um augn-, andlits- og fingur-
gómadansi.
if
INXS - The Swing Þarf tíð og tíma Ultravox- Lament
INXS (framborið „inexess”) er
áströlsk sveit skipuð sex mönnum,
af hverjum þrír eru bræður af
Farrisætt. Hljóðfæraskipan þess-
arar sveitar er ósköp venjuleg,
gítar, gítar, bassi, hljómborð,
trommur og söngur. Þessi fjöldi
hljóðfæraleikara á að geta haft
talsverða breidd í útsetningum og
pródúseringum og þannig er því
líka farið. Á plötunni er að finna
alls kyns lög, allt frá hröðum rokk-
urum upp í daður við tölvupopp,
og má segja um öll þessi lög,
hversu margt sem er reynt, að
laglínurnar eru ekki nógu gríp-
andi og margt væri hægt að gera
betur í útsetningum. Á þessu er þó
ein undaritekning. Það er lagið
Original Sin en þar hafa INXS-
menn fengið diskómeistarann Nile
Rodgers til liðs við sig og tekst
honum að gera lagið ansi
skemmtilegt. Reyndar held ég að
hann hafi kryddað lagið lítillega
með sínum stórskemmtilega gít-
arleik en hvað sem því líður virð-
ist það ekki ætla að fá nokkra spil-
un á rásinni fremur en svo mörg
góð lög sem ná ekki inn á topp tíu í
Bretlandi og fá því ekki spilun.
(Það er hræðilegt að vera að al-
hæfa svona en þetta er samt hægt
aö heimfæra upp á nokkra þátta-
gerðarmenn þar á bæ sem eru
annars ágætir.)
Áberandi er hve lítið er notað af
gíturunum og hljómborðum. Plöt-
una bera trommumar, bassinn og
söngurinn sem er ekki alltof sterk-
ur. Ef þessir dánudrengir ætla
nokkurn tímann að slá í gegn
verða þeir að fá sér betri upptöku-
stjóra og reyna að gera meira úr
því efni sem þeir geta moðað úr.
a ff a
Oþarfi er að kynna Ultravox
lengur. Þessir menn hafa fyrir
löngu unniö sér sess sem tölvu-
poppverksmiðja af betri gerðinni
og þá fyrir perlur eins og til dæmis
Vienna.
Á Lament heldur hljómurinn,
sem hefur einkennt Ultravox
undanfarið, sér nokkuð. Strengir
svífa yfir vötnunum, bassinn er að
mestu leyti tölvuvæddur og hér og
þar kemur svo ekta gítar. Á þessu
verki virðist þó vera komið meira
bít í tónlistina, hún hefur poppast
svolítið upp og lagið Dancing With
Tears In My Eyes er nokkuð
dæmigert fyrir það, þó lagið sjálft
Þessi plata er, eins og gefið er í
skyn í auglýsingunum, aðeins
fyrir diskara og dansfrík af
djörfustu gerð. Það er aðallega
takturinn sem allt snýst um í þetta
skiptið og þess vegna er bilunum
milli laga sleppt á annarri hlið-
inni, bara svo að fólk kólni nú ekki
niður í tvistinu, og þindarlaus
diskótaktur dynur á nærstöddum.
Meiripartur plötunnar er frekar
slappur en inn á milli brestur þó á
með blíðu og nokkuð góðar
melódíur koma fram.
sé síður en svo það besta á plöt-
unni.
Þó ég hafi sagt að Ultravox hafi
poppast örlítiö upp er alls ekki
hægt að segja að platan sé eitt-
hvert léttmeti. Hún þarf talsverða
hlustun og með tíð og tíma ætti að
vera hægt að ná henni beint í æð en
áður en það gerist verður að átta
sig á margslungnum útsetningun-
um sem líta ekki út sem slíkar í
fyrstu en síðan renna upp fyrir
manni smátrikk hér og þar, smá-
trikk sem koma til með að gera
gæfumuninn þegar lengra líður
C ffiiíi
Ekki hefur verið lögð geysileg
vinna í útsetningarnar og það sem
gert er af slíkum hlutum er ósköp
einfalt, slétt og fellt. Notkun
þessarar plötu nú, nokkrum
mánuðum eftir að hún var fersk,
er ekki mikil. Helst er það aö
mamma gamla noti hana í frúar-
leikfimi en ég verð að viðurkenna
að ég nota hana einungis til að
bera fram kokkteila.
Pfff-tch-pfff-tch-pff....
Astaire - Born to dance
\
60 Vikan 28. tbl.