Vikan - 12.07.1984, Blaðsíða 51

Nágrannar Peter og Jane, sem búa í einu
úthverfa London, myndu sjálfsagt lýsa þeim
sem fyrirmyndarhjónum. Honum gengur vel
á framabrautinni og er nýorðinn sölustjóri.
Hún sagði upp vel launuðu starfi við sama
fyrirtæki til aö vera heima hjá dætrum þeirra
tveimur.
Það sem nágrannarnir ekki vita er að Peter
leitar oft á náðir vændiskvenna þó hann búi í
þessu fyrirmyndarhjónabandi.
Hann segir þetta vera mjög saklaust: „Við
höfum aldrei rætt þetta beint en Jane veit að
þetta kemur fyrir. Þetta er afskaplega sak-
laust. Það er mjög venjulegt að skemmta sér í
viðskiptaferðum á þennan hátt.
Mörg fyrirtæki útvega viðskiptavinum
sínum stúlkur. Þetta er alræmt í bílaiðnaðin-
um. Og arabar gera alltaf ráð fyrir síma-
vændisþjónustu, en stór hópur stundar slíkt.
Fyrirtæki sem bjóða upp á þetta eru frekar
stór, án þess þó að vera stórar samsteypur.
Þau gera þetta til að auka sölu á vörum sínum
og ýta undir sölumenn með, eigum við að
segja, notalegri hvatningu! Hvað er öðruvísi
við að fara með hóp af sölumönnum á nektar-
sýningu eða fótboltaleik? Báðir þessir staðir
eru fyrst og fremst samkomustaðir fyrir
karla!
Ef svo eitthvað gerist... nú þá er það bara
gaman! Menn eru yfirleitt ekki í ástandi fyrir
neinar meiri háttar leikfimiæfingar. Það fer
líka eftir því hvað maður hefur drukkið mikið.
Jane var það lengi í þessum bisness að hún
veit út á hvað þessar ferðir ganga. Hún veit
líka að það ógnar hjónabandi okkar ekki á
neinnhátt!”
Peter segir að mörg fyrirtæki, og þar á
meðal það sem hann vinnur fyrir, haldi vilj-
andi söluráðstefnur sínar erlendis. Það er til
að þátttakendur, yfirleitt karlmenn, geti, eins
og hann orðar það, skemmt sér svolítið í leið-
inni! Fyrirtæki fara líka gjarnan með
viðskiptavinina til annarra landa og þá eru oft
í förinni „hjálparmenn” sem vita hvað þær
eiga að gera!
„Flestir neita að þetta eigi sér stað en þetta
gerist þó alls staðar. Síðan er hægt að ná sér í
hástéttarvændiskonur á fínum klúbbum. Ég
fór einu sinni heim með einni slíkri. Hún átti
heima í loðfóðraðri lúxusíbúð, í orðsins fyllstu
merkingu. I þjónustunni var innifalið bað og
hárþvottur um morguninn. Þetta var mjög
fágað allt saman. En það kostaði mig líka 15
þúsund krónur. Ég hefði aldrei haft efni á því
ef þetta væri ekki innifalið í dagpeningunum
frá fyrirtækinu!
Marga menn dreymir um að prófa vændis-
konu en aðeins þeir vel stæðu hafa efni á því
— eða þeir sem gera það á kostnaö fyrir-
tækja.”
Peter viðurkennir að framhjáhaldslistinn í
15 ára hjónabandi sé orðinn ansi skrautlegur.
En eins og flestir menn segist hann aldrei
myndu líða að kona hans gerði eitthvað
svipað.
„Ef Jane ætti elskhuga myndi ég ekki vilja
vita af því! Eg myndi kannski vita innst inni
að það væri ekkert öðruvísi en það sem ég hef
verið að gera en ég myndi komast í mikiö upp-
námsamt!
Að langa til aö njóta þjónustu vændis-
kvenna er ekki eins mikill óþverrahugsunar-
Flestum konum finnst tilhugsunin
um að borga fyrir kynlíf óhugsandi.
En margir karlmenn líta á það sem
sjálfsagðan hlut, rétt eins og að borga
fyrir hádegismat! En hver er skoðun
mannsins sem leitar til vændiskon-
unnar, vændiskonunnar sem selur
blíðu sína og ráðgjafans sem reynir að
finna ástæðu fyrir því hve vændi er
blómleg atvinnugrein?
Af hverju
borga menn
ennþá fyrir
blíðu kvenna?
háttur eins og menn vilja vera láta. Eigin-
konur þurfa að eyða kröftum sínum í að sinna
börnunum og heimilinu og hafa því ekki eins
mikið úthald í kynlíf og ella. ”
Fatafellan Nickie Roberts segir aö menn
séu með kynlíf á heilanum frá vöggu til
grafar! „Þeim er kennt frá barnæsku að í
þeim búi þessi kynþörf. Konur eru aldar upp
til að fullnægja þessari þörf þeirra. Klám var
fundið upp af karlmönnum fyrir karlmenn.
Konur myndu ekki stunda þetta ef þær heföu
tök á því að vera fjárhagslega sjálfstæðar á
annan hátt. En í fæstum tilfellum eru þær
fórnarlömb. Þær stunda þetta sem vinnu.
Þetta er í raun alveg eins og að vinna á skrif-
stofu. Og þetta er miklu betra en að vinna við
hreingerningar til dæmis!
Það er ekki hægt að flokka viðskiptavini
vændiskvenna niður. Þetta eru háskólamenn,
læknar, iðnaðarmenn og prestar. Bróðir þinn,
eiginmaðurinn, kærastinn, sonurinn. Þeir
fara allir inn á nektarbúllu með sama hugar-
fari og skammast sín ekkert fyrir það. ”
Nickie Roberts segir að á tveimur tímum
dagsins sé mest að gera: í hádeginu og fyrir
kvöldmat. „Flestir viðskiptavinanna eru gift-
ir. Þeir geta æpt og gólað á þig á nektar-
búllunum en ef þú mætir þeim í stórmarkaðn-
um þá líta þeir alltaf undan. Hræsnarar! ”
Hún telur að menn borgi alltaf fyrir kynlífið
á einn eða annan hátt. „Sumir bjóða stúlkum
út aö borða, í leikhús, á ball, kaupa drykki og
sígarettur.... og svo er farið heim! Aðrir
nenna ekki að standa í svona milliliöum og
borga andvirði matarins og vínsins beint til
vændiskonunnar! Þetta er alveg sami hlutur-
inn — nema þeim síðari fylgir einn kostur.
Þar fylgir engin ábyrgð í kjölfarið. Engar
tilfinningar eða kröfur. Engin vitneskja um
persónugerð konunnar sem á í hlut! ”
Ráðgjafinn Anne Dickson segir orsakanna
fyrir því að menn borgi fyrir kynlíf að leita í
uppeldinu. „Þeir eru aldir upp við að þeir séu
með óseðjandi kynhvöt. Það þarf ekki alltaf
að vera satt en ef eitthvað er sagt nógu oft
endar það með því að fólk trúir því.
Mönnum hættir til að hræðast tilfinninga-
semi. Þeir halda að ef þeir borgi fyrir kynlífið
þurfi þeir ekki að bera neina ábyrgð á gerðum
sínum.”
Anne Dickson segir margar ástæður liggja
að baki því að menn leiti til vændiskvenna:
— Einmanaleiki.
— Þörf fyrir kynlíf.
— Hræðslan viðtilfinningasemi.
— Af því að menn eiga maka sem hefur
ekki áhuga á kynlífi.
— Af því að makinn vill ekki prófa neitt
nýtt eða öðruvísi.
— Af því að menn sjá konur aðeins í
tveimur hlutverkum: móðuroghóru.
— Af því aö menn hafa áhuga á afbrigði-
legu kynlífi.
„En það er merkilegt,” segir Anne Dick-
son, „að ef eiginkonur eða vinkonur þessara
manna leita eftir kynlífi fyrir utan hjónaband
veröur yfirleitt sprenging. Menn geta ekki
viöurkennt að konur hafi eins mikla
kynferðisþörf og þeir. Konur mega aðeins
stunda kynlíf innan hjónabands!
Ef kona á sér elskhuga er hún hóra. Þá
stundar hún kynlíf ekki aðeins til að gleðja
eiginmanninn eða eignast börn. Hún gerir það
af því að hún nýtur þess!
Eiginmenn verða yfirleitt hræddir við
slíkar aðstæður. Þeim finnst sér ógnað. Karl-
mennska mannsins og kynlífsgeta hans er
samofin. Og ef kona hans leitar annað eftir
kynlífi hlýtur maðurinn að vera einskis
nýtur!
I okkar þjóðfélagi er alltaf dregin lína á
milli karlmanna og kynlífs. En það er ekki
hægt að áfellast karlmenn persónulega fyrir
að vera í þessari aðstöðu. Þeir eru alveg jafn-
mikil fórnarlömb kynlífsgoðsagnarinnar eins
og konur!”
28. tbl. Vikan 51