Vikan - 10.03.1988, Blaðsíða 9

fólk sem „nær langt“ að það er
ákveðið, jafnvel frekt, það skipt-
ir engu máli hvers kyns slík
manneskja er. Skapferlið er svo
ríkjandi hjá þessu fólki að það
sem mesli, máli skiptir er kar-
akterinn."
Friðrik: , já, mér líður yfir-
leitt ágætlega innan um gott og
greint fólk.“
Baldvin: „Ég held að konan
sé að mörgu leyti æðri lífvera og
ef um einhverja samskiptaörð-
ugleika er að ræða séu þeir yflr-
leitt vegna ótta karla gagnvart
konum og frama sínum. Ég hef
reynslu af því að vinna með
konum óg finnst samstarf með
þeim yfirleitt betra. Mér finnast
þær vera gæddar meiri þolin-
mæði, þær eru samviskusamari
og traustari. Það ber yfirleitt
ekki mikið á þeim innan fyrir-
tækja vegna þess að þær virðast
frekar þurfa að sanna sig fyrir
sjálfum sér en ekki fyrir öðrum
eins og er algengt með
karlmenn. Þar sem ég hef ein-
göngu kvenfólk í vinnu í minni
deild get ég ekki svarað þessari
spurningu öðruvísi en játandi."
Þorgils Óttar: ,Já, mér líður
vel innan um kvenfólk sem hef-
ur náð langt. Það hefur ákveðn-
ar skoðanir á hlutunum og hefur
þurft að hafa mjög mikið fyrir
því að ná svona langt, en er þó
opið fyrir nýjungum og er
sveigjanlegt. Yfirmaður minn í
Iðnaðarbankanum er kona og
mér finnst sérlega gott að starfa
undir hennar stjórn.
Pétur: „Ég get ekki sagt að
valdamenn og áhrifa séu mitt
uppáhaldskompaní, hvort sem í
hlut eiga menn eða konur. Ætli
kvenfólk sé samt ekki skömm-
inni skárra. Það er að segja frá
sjónarhóli karlmanns, og það
hugsa ég að stafi af því að karl-
menn eru alltaf að keppast við
að míga á einhver ímynduð
valdasvæði andspænis öðrum
karlmönnum. Karlmaður og
kona hugsa ég eigi auðveldara
með að finna hlutlaus svæði
hvort í öðru.“
Getur þú hugsað þér
að vera giftur konu
sem nýtur meiri
velgengni í starfi
og hefur hærri laun
en þú?
Páll: „Ég veit það hreinlega
ekki. Þó held ég að mér myndi
falla það ágætlega. Það skiptir
ekki máli hvor aðilinn hefur
hærri laun, báðir njóta góðs af.
Þó veit ég ekki hversu gefandi
það er fyrir heimilislífið ef báðir
aðilar gegna tímafrekum
ábyrgðarstörfum."
Friðrik: ,Já.“
Þorgils Óttar: ,Já, ég gæti al-
veg hugsað mér það. Ég er þó á
móti því að konan reyni að fara
í eitthvert karlmannshlutverk,
ég vil að hún haldi alltaf kven-
legu eðli sínu.“
Baldvin: „Ég vildi helst af
öllu vera giftur slíkri konu. Ég
myndi að sjálfsögðu njóta góðs
af og geta jafhvel minnkað við
mig vinnu og verið meira með
fjölskyldunni."
Ólafur: „Ég freistast til að
svara þessari spurningu játandi
en hef ekki sjálfur upplifað þess-
ar aðstæður. Ég hef þó á tilfinn-
ingunni að það myndi fara að
einhverju leyti í taugarnar á
mér, sérstaklega ef launamis-
munurinn væri mikill. Ég gæti
þó trúað því að það væri mjög
notalegt að eiga konu sem gerði
það að verkum að maður gæti
dregið úr vinnu og gefið sér
tíma til að njóta lífsins."
Pétur: „Fyrir rithöfund hlýt-
ur þetta að vera spurning um
einlífi eða að láta sig hafa það.
Ætli séu margir kvenmenn sem
hafa jafn óvissar tekjur og rit-
höfundur — nema ef vera skyldi
kvenrithöfundur?
Ef konan mín væri aftur á
móti rithöfundur þá hefði ég
ekkert á móti því að hún
skyggði á mig. Maður er hvort
eð er alltaf í skugga einhvers.
Yfirleitt lætur mér betur að
vinna í skugga en sól af því að í
skugga skyggir ekkert á. í sól er
maður aftur á móti sífellt að
berjast við einhverja skugga.
En í alvöru talað — þegar
hjónabandið er farið að snúast
um það hver skyggir á hvern
held ég að fólk ætti að flýta sér
eins langt burtu hvort frá öðru
og samgöngur leyfa."
Egill: ,Já: Ef hún hefði hærri
laun en ég þá gætum við farið í
reisur til útlanda og ég komið
heim á skósíðum minkapels
með demantsskreytta gullkeðju
um hálsinn. Það væri þá sagt um
mann „að hann væri vel
kvæntur" og að hún skaffaði
vel... fínt!“
Þá höfúm við það, fólkið gott.
Viðhorf þessara manna til nokk-
urra hliða kvenna og stöðu
þeirra á vinnumarkaðinum og í
sambúð. Ef dæma má út frá svör-
um þeirra held ég að við ís-
lenskir karlmenn sem Stuð-
menn ortu svo fjálglega um
hérna um árið þurfum ekki að
óttast í samkiptum okkar við
konur.
Við virðumst ekki vera haldn-
ir sömu hræðslu og gert hefur
vart við sig í Bandaríkjunum
gagnvart framsókn kvenna á
vinnumarkaðinn og svörin við
tveimur síðustu spurningunum
gefa til kynna sérlega afslappað
viðhorf gagnvart konum á upp-
leið.
Við erum allsendis óhræddir
og berum virðingu fyrir kon-
unni eins og hún er, sama hvaða
stöðu hún gegnir. Vonandi helst
þessi virðing og jafnréttishugur
gagnvart konum þegar þær fara
að berjast enn harðar við okkur
um vinnuna. Allavega yrði ljótt
ef við legðumst í eymd og vol-
æði að amerískri fýrirmynd
vegna þess að við gætum ekki
hugsað okkur að eiga viðskipti
við háttsettar og valdamiklar
konur.
VIKAN 9