Vikan - 30.04.1992, Side 10

Sjálfur er ég ósköp hógvær og vil engum illt
gera. Ég er alinn upp í KFUM hjá séra Friðrik,
sem fermdi mig og kenndi mér latínu og sögu
undir skóla ...
voru einkaritarar hans, en hann þekkti
þær ósköp lítið. Þetta var gert aðallega
fyrir blaðamenn til að taka myndir af og
skrifa um, því hann taldi það vera ódýra
auglýsingu.
Eitt kvöld vorum við að borða í Naust-
inu og það var orðið áliðið, en strangar
reglur giltu um lokunartíma veitingahús-
anna. Klukkan var orðin tólf og við þurft-
um því að fara út af Naustinu. Þá var ein-
hver einn staður opinn lengur, líklega
Klúbburinn við Borgartún. Spies þótt
auðvitað ótækt sem dönskum og alþjóð-
legum ferðaskrifstofukóngi að fara að
sofa svona snemma og spurði hvort ekki
væri hægt að komast inn í Klúbbinn. Ég
sagði að það væri útilokað, enda fullt út
úr dyrum. Þá sagði hann: „De skal bare
sige det er Sgies, som kommer med sit
harem. (Segðu bara, að Spies sé vænt-
anlegur með kvennabúrið sitt).
Aldrei varð af því að Spies skipulegði
ferðir hingað til lands, en við höfðum
ágætt samband meðan hann lifði. Og ég
þekki vel þá fáu sem eftir eru í fyrirtæki
hans, sem voru þar á hans tíma. Á sín-
um tíma, þegar ég var á kafi í flugrekstri,
þá lánaði hann mér flugstjóra frá Conair,
þegar við þurftum á að halda, en Conair
var flugfélag í eigu Spies. Samstarfið við
Spies var því ágætt.
SUNNA BORGAÐI ALLAR SKULDIR
- Hvenær var Sunna stofnuð?
- Sunna var stofnuð 1958 og starfaði
til 1979. Þá var svo komið að allt flug út
úr landinu var á einni hendi, hjá Flugleið-
um. Sunna var þá langstærsta ferðaskrif-
stofan og Flugleiðir vildu að hún borgaði
meira fyrir leiguflug en aðrir. í lok sumar-
vertíðar '79 blasti við sú staðreynd að
ekki væri starfsgrundvöllur fyrir stóra
ferðaskrifstofu, sem ekki væri í náinni
samvinnu við Flugleiðir. Þá ákvað ég að
hvíla mig á þessari starfsemi og hætti
rekstri Sunnu þegar allir voru komnir úr
sumarferðum sínum og setti ekkert vetr-
arprógramm upp.
Ég ákvað að miða við það, að við hefð-
um efni á að borga skuldir okkar, áður en
við færum að stofna til reksturs í von-
lausri samkeppni. Þess vegna er ferða-
skrifstofan Sunna ennþá til og gæti opn-
að ferðaskrifstofu á morgun ef því er að
skipta. Með eðlilegum endurnýjunartíma
hefur Sunna meira að segja flugrekstrar-
leyfi sitt líka.
- Þið gengust fyrir námskeiði fyrir far-
arstjóra skömmu áður en Sunna hætti
störfum.
- Já, það var einmitt veturinn og vorið
1979 og aðalkennari á námskeiðinu var
Magnús Oddsson, nú markaðsstjóri
Ferðamálaráðs. Þetta var nýlunda því að
áður höfðu ekki verið haldin námskeið
fyrir fararstjóra sem vildu starfa með ís-
lendingum erlendis.
- Hvað tók Guðni Þórðarson sér svo
fyrir hendur, þegar starfsemi Sunnu lagð-
ist niður?
- Ég sneri mér að útflutningi á fiskaf-
urðum og fór í nokkrar markaðsferðir fyrir
SÍF, til Suður-Ameríku og víðar. Ég sinnti
þessu í tvö ár en þá höguðu atvik því svo
til að Árni Guðjónsson lögfræðingur bað
mig að hjálpa nokkrum kunningjum mín-
um, sem áttu Iscargo, að stjórna áætlun-
arflugi. Þeir höfðu þá fengið leyfi til áætl-
unarflugs til Amsterdam.
Ég vildi gjarna stuðla að því að ein-
okun í flugi linnti eitthvað og tók því að
mér að stjórna þessu áætlunarflugi
Iscargo. Það gekk Ijómandi vel, með
leiguvél, hollenskri Boeing-þotu. Veturinn
eftir fór ég aftur í saltfisksölumálin um
tíma, en þá seldum við Arnarflugi áætl-
unarflugleyfið.
LENTI AFTUR t VÖRPUNNI
Eyþór Heiðberg, kunningi minn, var þá
búinn að stofna ferðaskrifstofu og ég fór
að aðstoða hann í þeim málum. Og
síðan lenti ég í vörpunni og eftir nokkur
ár tók ég við þessari starfsemi af honum.
Fyrir rúmu ári greip ég svo tækifærið,
þegar stofnað var íslenskt leiguflugfélag,
og fór enn inn á þá braut að rjúfa þá
einokun í flugi sem löngum hefur verið
hér viðloðandi.
Við hófum leiguflug til borga í Evrópu,
London, Kaupmannahafnar og Hamborg-
ar, sem gekk Ijómandi vel, og svo í haust
sem leið til Edinborgar. Á þessu síðasta
ári fluttum við um 11.000 farþega.
- Guðni, úr því að við erum komnir „á
flug”, - þú áttir Air Viking á sínum tíma.
Segðu mér aðeins frá því.
- Allt frá árinu 1970 hafði ég verið með
flugrekstur öðru hverju og leigt þotur til
leiguflugs. Við keyptum tvær Boeing 720
þotur frá United Airlines. Vinur minn,
Andreas Hagstrand, forstjóri Sterlingflug-
félagsins, fór með mér til Ameríku. Hann
keypti fjórtán Caravellur, allan Cara-
velluflota United Airlines, á einu bretti og
Boeingþoturnar tvær fylgdu með í kaup-
unum á hagstæðu verði. Þetta voru
traustar og góðar vélar. Og á þriðja árinu
bættum við þriðju Boeing 720 vélinni við.
Air Viking hóf pílagrímaflug, fyrst ís-
lenskra flugfélaga, og flutti nokkur þús-
und pílagríma frá Vestur-Afríku til Mekka.
Einnig fluttum við mörg þúsund pílagríma
til Mekka frá Súdan og Jemen. Við flug-
um áætlunarflug fyrir Saudi Arabian Air-
lines til Asíulanda, Hong Kong, Suður-
Kóreu og Singapore, og á rúmlega
tveimur árum höfðum við borgað meira
en helming af þessum flugvélum.
Síðan gerðist það af einhverjum und-
arlegum ástæðum, að okkur var sagt
upp samningi um tveggja mánaða
greiðslukjör og eitt fyrirtæki, sem ég ætla
ekki að nefna, gjaldfelldi þessa reglulegu
úttekt, áður en við áttum að fá útborg-
aðan umsaminn arð af henni, og bað um
gjaldþrot á Air Viking. Aðilar þessu fyrir-
tæki skyldir keyþtu síðan þrotabúið og
fengu vélarnar þrjár fyrir slikk. Þeir seldu
síðan eina þeirra til Bandaríkjanna og
verðið nægði til að borga hinar tvær upp.
Síðan stofnuðu þeir sitt flugfélag, Arnar-
flug, og nutu viðskiptasambanda minna í
arabaheiminum og víðar. Sunna var
stærsti viðskiptavinur þeirra fyrsta árið.
Frh. á bls. 40
10 VIKAN 9. m. 1992