Vikan - 30.04.1992, Page 29

Viö héldum okkur viö breið-
strætin og horfðum bara inn í
þessar ógnvekjandi götur, aö
því er okkur fannst. Þaö vant-
aöi ekki áreitnina, börnin
sníktu sælgæti og ungir karl-
menn vildu ólmir skipta pen-
ingum. Konurnar virtust í
fyrstu einu vitsmunaverurnar á
Kúbu, þær vildu hvorki sæl-
gæti né dollara á þessum
göngum okkar.
Dag einn sátum viö á tröpp-
um byltingarsafnsins, reiöu-
búin að spretta á fætur ef
braskararnir og sníkjandi
krakkar hættu sér of nærri,
þegar ungur maður birtist og
tók okkur tali með þeim oröum
aö hann væri ekki eins og allir
hinir sem geröu ekki annað en
aö sníkja. Hann haföi
Granma, málgagn kúbanskra
kommúnista, undir hendinni
og kvaö sér líka vel á Kúbu,
trúa á málstaðinn og einungis
vilja spjalla og fræöast um
okkur og land okkar. Loksins,
hugsuöum við með okkur, hitt-
um viö mann sem hægt er aö
tala viö.
En Adam var ekki lengi í
Paradís. Eftir ágætis spjall fór
hann aö segja okkur frá því aö
hann heföi verið með húfu á
höfðinu en því miður týnt
henni. - Gætuð þið ekki gefið
mér einn dollara fyrir nýrri
húfu. Ekki töldum viö okkur
fært að sjá af dollara fyrir nýrri
húfu, en hann gafst ekki upp
og hélt áfram, tók nú til við að
fræöa okkur um hversu slæmt
væri aö búa á Kúbu. „Viö eig-
um ekki neitt," sagði hann,
„ekki einu sinni eld til þess að
kveikja upp og þaö er annað
en þið, ríkir nískupúkar." Hvar
var nú málstaður þessa unga
manns sem hann áður trúði
svo á og hvar var þessi góöa
Kúba sem hann haföi í fyrstu
sagt okkur frá? Hér var þá
fundinn Ragnar Reykás þeirra
Kúbana.
Til allrar lukku hættum við
okkur inn i þröngar og hrörleg-
ar götur gömlu Havana, þess-
ar sem í fyrstu virtust svo ógn-
vekjandi. Þar mættum viö
heiðarlegasta fólkinu í borg-
inni, enginn vildi eiga við okkur
viðskipti, ekkert barn sníkti.
Þar lifði fólk sínu kúbanska lífi
og skeytti i engu um skjótfeng-
inn vestrænan neyslumunað
sem tveir (slenskir túristar
kynnu hugsanlega að veita
þeim. I þessum þröngu,
dimmu götum, með öll sín
börn að leik, konur á svölum
og gamla, bandaríska bíla og
skítuga bílaviðgerðarmenn
áttum við okkar eftirminnileg-
ustu stundir í Havana. O
▲
Krítar-
hvítir is-
lendingar á
kúbanskri
baðströnd
stinga ó-
neitanlega
í stúf við
hörunds-
dökka eyj-
arskeggja.
► Hvar-
vetna blasa
við stórar
myndir af
Castro og
áletranir
með slag-
orðum sós-
íalsmans.
mfiXM

m \ PERDU cm. 10 OUEUN P Æ 1KFIE9
► Götulíf-
ið í Havana
minnir um
margt á
vestrænar
borgir.
9.TBL.1992 VIKAN 29