Vikan - 30.04.1992, Síða 52

SÁLARKIMINN
SIGTRYGGUR JÓNSSON SÁLFRÆÐINGUR
SVARAR LESENDUM
Bréf til Sigtryggs geta snúist um samskipti kynjanna, sam-
skipti barna og foreldra, samskipti milli hjóna, kynlíf og
annað það sem lýtur að sálfræði og sálfræðilegum vanda-
málum. Bréfin mega vera nafnlaus eða undir dulnefni.
Utanáskriftin er:
Sigtryggur Jónsson sálfræðingur,
Álftamýri 3, 108 Reykjavík.
EIN VEL GIFT
EN DÁLÍTIÐ
OHAMINGJUSOM
Kæri sálfræðingur.
Ég hef ekki hingað til verið tilbúin að viður-
kenna að kynlíf sé vandamál í mínu hjóna-
bandi og er það kannski ekki enn. Hjónaband-
ið er traust, við erum vinir og ég helga mig
heimili og börnum, þó ég hafi menntað mig og
unnið á góóum vinnustöðum þar til börnin
komu. Við hjónin skemmtum okkur með börn-
unum, stundum útivist, ferðalög og gott heim-
ilislíf.
Fyrsta sambúðarárið var geggjað kynferðis-
lega séð - ég verð eiginlega reið þegar ég
hugsa um það. Það varauðvitað verið aðprófa
sig áfram en það var hóflaust.
Síðan hefur nú verið allur gangur á hjónalíf-
inu. Við vorum tvö ár erlendis og þann tíma lá
kynlífið algerlega niðri. Ég var bitur í fyrstu en
sætti mig svo við að námið væri krefjandi hjá
manninum mínum. Hafði sjálf verið í námi sem
tók hug minn allan.
Þó að kynlíf liggi niðri er maðurinn minn allt-
af ákaflega elskulegur og góður við mig. Talar
blíðlega við mig og kyssir mig létta kossa við
annað hvert fótmál.
Ég tók einu sinni upp á því að hafa frum-
kvæði í kynlífi okkar eftir um það bil þrjú eða
fjögur ár í hjónabandi. Ég varð leið á því,
fannst ég þá alltaf þurfa að hafa frumkvæðið.
Síðustu þrjú árin hefur þetta verið svo sem allt
í lagi. Stundum hafa liðið einhverjar vikur á
milli. Maðurinn er í krefjandi starfi sem tekur að
minnsta kosti hálfan sólarhringinn.
Ég ber ekki við að hafa frumkvæði lengur -
vil bara hafa þetta upp á gamla móðinn enda
er ég gamaldags húsmóðir. Við erum bæði
dálítið kresin - það þarf að ákveða kynlíf fyrir-
fram svo við getum bæði verið nýböðuð. Þegar
við sinnum samlífinu tekst það vel, bæði eru
ánægð og hann hrósar mér fyrir minn þátt.
Maðurinn minn sinnti þessum þætti hjóna-
bandsins ekki í allmargar vikur fyrir jólin og
ég var orðin einn grátur. Ég er kannski ekki svo
æst í kynlíf en ég get ekki verið hlý og elskuleg
við hann þegar hann vanrækir mig á þennan
hátt. Það getur hann hins vegar.
Nú erafturkomin eyða, trúlega í tvo mánuði.
Ég skrifaði honum bréfþegar hann var farinn í
vinnuna fyrir tveimur vikum og sagði minn hug
allan. Hann vildi strax bæta úr en það gat ég
ekki - ég var orðin svo bitur. Ég hef verið mjög
leið og hef reyndar einnig fengið pestir, sem ég
er ekki vön að fá, þannig að ég hef haft afsök-
un. Hann hefur orðað aftur að við þyrftum að
stilla okkar strengi - en ég sagðist ekki geta
hugsað mér það. Hann varð ekkert reiður enda
var ég dálítið lasin.
Mig langar ekki hið minnsta að njóta með
honum kynlífs sem hann sinnir kannski af
skyldurækni. Ég veit hins vegar að þetta hefur
áhrif á hjónabandið og heimilislífið. Mér er
ómögulegt að vera að kyssa og klappa manni
sem nennir ekki að snerta mig nema eins og
hann, með kossum og klappi.
Þetta myndi aldrei verða skilnaðarorsök.
Hann vill auðvitað ekki að kynlíf falli alveg nið-
ur hjá okkur - sem ég í biturð minni legg til.
Vissulega finnst mér vænt um mann sem er
góður við mig og góður, já mjög góður faðir.
Nú er ég orðin svo þrjósk að mér finnst erfitt að
gefa mig - fæ bara grátköst.
Getur þú bent okkur á hentuga lausn á
þessu kynlífsvandamáli sem er kannski ekkert
kynlífsvandamál.
Með þakklæti,
ein vel gift en dálítið óhamingjusöm.
Kæra kona.
Bréf þitt bendir til þess að margt sé að í hjóna-
bandinu þó það komi ekki upp á yfirborðið. Að
minnsta kosti segir þú hjónabandið gott. í
fyrsta lagi skrifar þú honum bréf þar sem þú
ræðir um kynlff ykkar, eftir margra ára þögn og
bið eftir áhuga hans á þér. Þú treystir þér
greinilega ekki til að ræða það beint við hann.
í öðru lagi er mjög stutt í spurninguna um sigur
eða tap, þannig að þú hefur þörf fyrir að þrjósk-
ast við til að ekki sé hægt að segja að þú hafir
tapað. í þriðja lagi er greinilegt að þú ert ófull-
nægð í lífinu og líklega er það stærsti þáttur-
inn. Það er eins og þú teljir þér trú um að allt sé
gott þó þig dauðlangi til að standa upp og gera
kröfur um að fá að njóta þín, að eftir þér sé
tekiö, að þú sért virt, sem og þarfir þínar.
í raun siglið þið nú hraðbyri inn í vítahring
kynlífsvandamáls og mikil þörf á því að brjóta
hann upp áður en hann verður stærri og ill-
52 VIKAN 9.TBL.1992