Vikan - 30.04.1992, Side 55

Bréfritari spyr m.a. að því hvort skyggni smábarna sé
algeng? „Er vitað til að dulrænir hæfileikar séu smábörnum
hættulegir? Hvernig getum við veitt syni okkar sem bestan
stuðning?“
ar og framliönir eru sömu einstaklingarnir er erfitt aö
fullyröa nokkuð um. Sjálf hef ég þá trú að góö
manneskja, sem yfirgefur jarðlíkamann, veröi kær-
leiksríkur engill í ríki Drottins að loknu jarðlífinu.
í allri umfjöllun sem tengist englum er greinilega
veriö aö tala um himneskar verur sem eru kærleiks-
ríkar og alls ekki í venjulegum jarðneskum líkama.
en eru samt og virðast hafa verið um ómunatíð
sýnilegar lifendum. Þær eru nefnilega í andlegum
líkama sem virðist vera eins og sá líkami sem við
höfum á jörðinni og þess vegna geta skyggnir séð
þá eins og þeir væru hérna megin grafar. Eini mun-
urinn á þessum einstaklingum er að jarðneski lík-
aminn er efnislegur og háður efninu en sá andlegi
andlegur og þar af leiðandi óháður lögmálum efnis-
ins.
Ef sonur þinn sér einstaklinga sem ekki eru í efn-
islegum líkama heldur andlegum en lýsir þeim eins
og þeir væru efnislegir er augljóst að um verur er
að ræða sem kalla mætti engla alveg eins og eitt-
hvað annað og jarðneskara og þá mun meira vill-
andi og mögulega niðrandi. Þú spyrð hvaða stefnu
hyggilegast væri fyrir ykkur hjónin að taka í trúar-
legu tilliti. Það verður að segjast eins og er að þarna
er mér nokkur vandi á höndum. Vissulega má segja
sem svo að ef þú ert í kristnu trúfélagi vitir þú eins
og ég að Kristur lagði mikla áherslu á að við dæmd-
um ekki hvert annað.
RANGT AÐ FORDÆMA
Það er varla hægt að fordæma manneskju fyrir að
hafa fæðst I þennan heim með skyggni eða sjón á
þann heim sem bíður okkar handan hins jarðneska
lífs - og fáránlegt sé um skyggni smábarna að
ræða sem þau geta bara ekki varist og hafa satt
best að segja heldur lítil áhrif á. Hún bara er og
verður án þess að barnið fái nokkru um það ráðiö.
Þetta ber að hafa í huga þegar við erum vegna for-
dóma eða þekkingarleysis að gera lítið úr því sem
öðrum er eðlilegt og þeir geta alls ekki losnað við
svo vel fari, þrátt fyrir löngun til þess. Við sem þann-
ig erum höfum hreint ekkert val. Við erum svona og
verðum að líta svo á þannig gáfur að þær séu eins
og aðrar náðargáfur, gjöf frá Guði.
Hitt er svo annað mál - eins og þú hefur tekið eftir
með son þinn og ég get staðfest úr eigin sálrænni
reynslu - að hann er ekkert frekar en ég og aðrir
sjáendur að gera kröfur til látinna um að birtast sér.
Það á reyndar ekki að óska eða kalla á samneyti við
látna. Málið er bara að þeir virðast birtast honum
nákvæmlega eins og mér og algjörlega ótilneyddir
verð ég að staðfesta. Um það fær maður litlu ráðið,
satt best að segja. Þó sumir efist stórlega um sann-
leiksgildi þessara upplýsinga minna er þessum mál-
um samt svo háttað.
DÁNIR BIRTAST LIFENDUM
Sjálf hef ég verið skyggn frá því ég man eftir mér og
harðneita því að ég hafi að fyrra bragði sóst eftir
samneyti við látið fólk. Það hefur einfaldlega gert sig
sýnilegt minni ágætu persónu þannig að sannanlegt
hefur verið þeim ástvinum sem lifa, eftir að ég hef
gefið þeim ítarlegar lýsingar á þeim látnu sem þeim
hafa tengst á jörðinni og þá með þeim óumdeilan-
lega hætti að vart hefur tekið því aö efast um
skyggnigáfu þá sem mér er eiginleg. Þá skyggni-
gáfu hefur verið hyggilegra að þroska fremur en
ekki, þannig að ég að minnsta kosti geri mér í dag
fulla grein fyrir að henni fylgir mikil blessun ef hún er
notuð syrgjendum til huggunar og léttis, án þess
að hún sé beinlínis sviðsett.
Skyggni er gáfa sem virðist virkari við vissar að-
stæður en aðrar og þá sér i lagi kemur hún fram
þegar látnir sjá í sálrænni manneskju möguleika á
að nálgast sína með því að birtast þeim skyggna í
nálægð ástvinar í von um að sá skyggni segi frá því
sem hann sér og skynjar.
Það er því hæpið að halda því fram að í öllum til-
vikum hafi lifendur verið að ónáða látna þegar þeir
hafa orðið þeim sýnilegir. Það hefur oftar en ekki
verið fullyrt heldur óvarlega þannig jafnvel að það
hefur bæði sært mann og svekkt og stundum hefur
maður hreinlega óskað að Guð bara tæki þetta frá
manni. Vissulega má segja í mínu tilviki að þannig
óskir séu fremur tengdar fortíðarfjötrum tilkomnum
vegna skilningsleysis þeirra sem hafa hæðst ótæpi-
lega að manni og gert lítið úr sérstökum náðargáf-
um sem orðið hafa, svo óumdeilanlegt er, blessun
þeim sem þær hafa upplifað fremur en ekki.
SKYGGNIGÁFA BARNA
Hvað varðar skyggnigáfu sonar þíns er ágætt að
hafa í huga að næmt barn eins og hann er ákaflega
heppið að foreldrar séu trúaðir og rækti andlega hlið
tilveru sína og sinna. Bænir eru nefnilega mikilvæg-'
ar og staðföst trú á guðlega forsjá öllum þeim sem
eru sálrænir og reyndar öllum ef betur er að gáð.
Það er því ekki böl heldur blessun séuð þið nátengd
samfélagi við Jesú Krist og getur aldrei orðið annað
fyrir drenginn nema fordómar fjötri sjálf ykkur gagn-
vart þeim eðlisþáttum sem honum eru eiginlegir. Ef
þið að auki temjið ykkur og hafið þroskaðan skilning
á aðalatriðum kristindómsins, sem er meðal annars
trú á mikilvægi óskilyrts kærleika manna á milli, er
heldur ósennilegt að þiö þurfið að vænta fordæm-
ingar trúbræðra ykkar vegna einhvers sem þið báð-
uð ekki um.
Sonur ykkar er skyggn og hefur sennilega eitt-
hvert sálrænt næmi og það eru náðargáfur sem við
vitum öll að þið berið ekki ábyrgð á að hann fæddist
með. Það hefur verið Guðs vilji eins og það er vænt-
anlega hans vilji lika að einmitt þið áttuð þennan
sérstaka dreng en ekki einhverjir aðrir og kannski
ögn trúaðri á tilvist þeirra sem yfirgefið hafa jarð-
neskan líkama sinn.
TILVILJUN EÐA EKKI
Það var dálítið sérstakt að læknirinn skyldi upplifa
skyggnigáfu sonar ykkar einmitt meðan hann átti að
vera að ganga úr skugga um geðheilbrigði hans.
Sérstakt er líka að hann skyldi jafnframt hafa hug-
rekki til að fullyrða aö það sem drengurinn taldi sig
hafa séð var móðir hans sáluga, sem heldur hæþið
er að fjögurra ára drengur hefði áhuga á að hitta.
Þetta styður áðursagða fullyrðingu mína um að það
eru látnir sem koma sér fyrir í sjónmáli við okkur
sem erum skyggn en ekki endilega að við séum að
kalla eftir samneyti við þá.
Það var mjög jákvætt að læknirinn skyldi þó hafa
þann manndóm til að bera að gefa þessari sýn
barnsins gaum og viðurkenna möguleika á sönnun-
argildi hennar eins og hann gerði.
SMÁBARNASKYGGNI OG ÁRAN
Hvað varðar spurningu þína um hvort skyggnigáfa
sé algeng meðal barna er þetta að segja: Það er
engu líkara en svo sé og þá aðallega fyrir fimm ára
aldur. Það virðist ekkert endilega vera bundið við að
um sé að ræða dulræna erfðaþætti eins og trúlega
er í tilviki sonar þíns. Það sem sennilegast er og
gerir skyggni smábarna þónokkuð algenga er að
orkusvið barna er ákaflega mismunandi þétt eða
stöðugt í styrk og er þá átt við það sem stundum er
kallað blik eða ára viðkomanda.
Blikið er til aæmis mun fíngerðara hjá þeim börnum
- eftir því sem ég hef reyndar uppgötvað með lang-
vinnum samanburðarrannsóknum minum - sem
fædd eru af mæðrum sem hafa til dæmis verið undir
of miklu tilfinningalegu álagi á meðgöngutímanum
og óþarflega miklu vinnuálagi heldur en hjá börnum
mæðra sem voru ekki undir þannig álagi. Þetta þýð-
ir einfaldlega að börnin fæðast með ákaflega fíngert
og veiklað blik sem ekki styrkist nema á löngum
tíma og þá betur og fyrr ef til þess er tekið tillit að
þannig er ástatt fyrir barninu.
Málið er nefnilega að ef blik ungra barna er veikl-
að eru þau fyrir það fyrsta næmari fyrir öllum geð-
hrifum og annars konar andlegu álagi svo sem
mikilli taugaspennu. Þau þola illa missvefn og
óstöðugt heimilislíf. Eins er að þessi börn virðast
skynja skilin á milli heimanna mun meira en til
dæmis börn sem hafa sterkt og þétt blik. Af því að
svona er ástatt um blik mjög margra barna er vitan-
lega ekkert óeðlilegt við að töluvert mikið beri á
skyggni meðal smábarna. Hvort í tilviki sonar þíns
geti verið um að ræða þessar skýringar mínar er
alls ekki víst. Til þess að geta fullyrt slíkt þyrfti ég að
horfa um stund á andlegt litróf hans.
ERFÐATENGD DULRÆNA
Eins er Ijóst á því sem þú upplýsir að dulrænt næmi
er sennilega erfðatengt í þinni fjölskyldu, samanber
bræður þina tvo og ömmu. Ekki er nefnilega óal-
gengt að hvers kyns erfðatengdar dulargáfur eins
og hoppi yfir eina kynslóð eða komi bara einfaldlega
meira fram hjá barnabörnum en börnum þeirra sem
eru þannig fæddir. Þegar á allt er litið mótast blik
fólks og styrkist með aldrinum og hugsanlega vax-
andi þroska og þá fremur ef barnið býr við þægileg
sálræn og tilfinningaleg skilyrði heima fyrir. Þess
Frh. á næstu opnu
9. TBL.1992 VIKAN 55