Vikan - 26.08.1993, Síða 65

VIÐTÖL, TÓNLEIKALÝSING
OGMYNDIR: SIGRÚN
SIGURÐARDÓTTIR
Eg geng um götur Kaup-
mannahafnar. Það er
27. júlf og í borginni rík-
ir undarlegt andrúmsloft. Mið-
bærinn er fullur af ungu fólki
sem ráfar eirðarlaust um með
bros á vör, sumir eru með
nokkra „Grönne" f poka og
hvarvetna ómar tónlist írsku
rokkhljómsveitarinnar U2. Á
járnbrautarstöðinni ríkir hálf-
gerð örtröð. Ég fylgi straumn-
um að einni lúgunni sem
merkt er U2 og tryggi mér
lestarmiða til Gentofte stati-
um.
Loftleysið og þrengslin eru
næstum óbærileg í lestarklef-
anum en þrátt fyrir það virðast
allir vera í besta skapi. Það er
greinilegt að aðdáendur U2
eru af misjöfnu sauðahúsi. Á
gólfinu við hliðina á mér sitja
tveir strákar og vefja sér sfg-
arettur. Nokkrar fimmtán ára
stelpur gjóa augunum til
þeirra og flissa á milli þess
sem þær laumast til að fá sér
sopa af bjór. Skrifstofumaður-
inn í hópnum tekur af sér
hálsbindið, laumar því ofan í
skjalatösku og tekur upp der-
húfu. Einhver segir brandara
og allir hlæja.
Leiðin frá lestarstöðinni að
leikvanginum er auðfundin.
Svartamarkaðsbraskarar,
sem selja tónleikamiða á allt
að fjórföldu verði, eru eins og
leiðarvfsar um allt. Þegar nær
dregur leikvanginum tek ég
eftir fjölda manns sem hefur
komið sér þægilega fyrir og
ætlar að hafa það notalegt
fyrir utan leikvanginn þar sem
tónlistin heyrist eins vel og
fyrir innan girðinguna. Nokkrir
eru með kassagítara og
syngja lög U2 hásri röddu.
Stemmningin er frábær. Það
er öruggt mál að fólkið fyrir
utan á ekki sfður eftir að
skemmta sér en þeir sem
borguðu 250 danskar krónur
og sitja fyrir innan.
Ég virði fyrir mér mannlífið
inni á leikvanginum. Meira en
helmingur áhorfenda er mætt-
ur þó enn séu rúmir fjórir tím-
ar í tónleikana. U2 mætir ekki
fyrr en klukkutíma síðar á
svæðið og gífurleg gæsla er
höfð svo blaðamenn og aðdá-
endur láti hljómsveitarmeðlimi
í friði. Löghlýðnir danskir
blaðamenn sætta sig við þá
yfirlýsingu hljómsveitarinnar
að engin viðtöl verði veitt en
ég, villingurinn frá íslandi, er
ákveðin í að komast að því
hversu mikil alvara fylgir
þessari yfirlýsingu. Þar sem
ég hef margra ára reynslu í
að komast inn á skemmtistaði
sem hafa verið mér lokaðir
aldurs vegna á ég ekki í vand-
um af starfsmönnum U2 þeg-
ar þeir eru komnir inn á þeirra
svæði í stað þess að standa
eins og hrægammar fyrir
utan.
Ég rétt næ að grípa mynda-
vélina mína í tæka tíð og
hleyp á eftir hinum Ijósmynd-
urunum sem hafa fengið leyfi
til að fara upp að sviðinu til að
festa tónleikana á filmu.
Fagnaðarlætin eru gífurleg
þegar hljómsveitin birtist. Tón-
listin brýst út í loftið, Ijósa-
ræðum með að leika á
dönsku verðina. Eftirleikurinn
er auðveldur og fyrr en varir
stend ég fyrir utan búnings-
klefa U2-manna með plögg
upp á væntanlegt viðtal í
höndunum. Ströng fyrirmæli
eru um að ekki megi spyrja
um einkalíf þeirra í hljómsveit-
inni þar sem það komi rétti-
lega aðeins þeim sjálfum við.
Eftir að hafa spjallað við þá
Adam Clayton, bassaleikara
hljómsveitarinnar, og The
Edge gítarleikara er ég drifin
inn á bar þar sem starfsmenn
hljómsveitarinnar keppast við
að segja mér að þeir séu eins
og hljómsveitarmeðlimir sjálfir
gífurlega hrifnir af Sykurmol-
unum og nýjustu plötunni
hennar Bjarkar. Allir eru mjög
vingjarnlegir og greinilega eru
blaðamenn litnir öðrum aug-
dýrðin er gífurleg og á þrjátíu
metra háum skjáum gefur að
líta umdeildar, furðulegar og
fyndnar myndir á víxl.
Það er ótrúlegt að standa
augliti til auglitis við Bono sem
syngur og öskrar í hljóðnem-
ann svo áhorfendurnir fyrir
neðan mig æpa af ánægju og
taugatitringi. Minningin er eins
og f móðu og ég get ómögu-
lega sagt til um hver voru
fyrstu fjögur lög tónleikanna.
Að þeim loknum erum við rek-
in niður í áhorfendaskarann
sem dansar og hreyfir sig í
takt við tónlistina. Tárin renna
og svitinn bogar af fólki og frú
Alice Ellemann-Jensen er án
efa óvinsælasta manneskja
Danmerkur þetta kvöld eftir
að Bono í líki djöfulsins hringir
í hana úr silfurhúðuðum síma
sínum. Hann kynnir sig sem
Þrjár
Trabant
bifreiðar,
sem hanga
yfir hljóm-
sveitarpall-
inum,
beina Ijós-
um sínum
aö U2.
17.TBL. 1993 VIKAN 65