Vikan - 20.12.1994, Side 17

appelsín sem ég kaupi í Is-
lenskum markaði á Kefla-
víkurflugvelli. Áður vorum
við oft með rjúpur á að-
fangadagskvöld en þegar
við bjuggum í Þýskalandi
reyndist oft erfitt að ná í
þær þannig að við hættum
því.“
Steinn Logi segir að
kristnir Bandaríkjamenn
leggi jafn mikið upp úr gjöf-
um og íslendingar en bóka-
gjafir eru þó ekki eins al-
gengar. Þegar þau hjónin
voru námsmenn voru þau
um jól í New York. „Banda-
ríkjamenn eru misjafnir,"
segir Steinn Logi. „í landinu
búa margir ólíkir hópar og
þá sérstaklega í New York.
Rétt fyrir klukkan sex á að-
fangadagskvöld vantaði
mig eitthvað úr búð en allar
litlu búðirnar voru opnar
enda halda Kínverjar og
Arabar ekki jólin hátíðleg.
Þetta er ekki eins og
seinnipartinn heima á að-
fangadag þegar allt er lok-
að og einungis prúðbúið
fólk á ferðinni á milli jóla-
boða.“
Hann segist ekki geta
hugsað sér betri jól en að
halda þau með börnunum
að íslenskum sið. „Hátíð-
leikinn er hvergi eins og
JÓLAHALDí
FRÖNSKUM KASTALA
Meistari Erró hefur búið og
starfað á erlendri grund í rúm
fjörutíu ár. Á þeim tíma hefur
mikið vatn runnið til sjávar í
lífi unga piltsins á Klaustri
sem beið eftir jólunum svo að
segja allt árið og þegar að
þeim kom var mikil hátíð í
Steinn Logi heldur jólin aö
íslenskum siö enda segir
hann aö hátföleikinn sé
hvergi eins og á íslandi.
heima. Ég hef ekki fundið
hann neins staðar annars
staðar. Jólin heima eru svo
friðsæl, róleg og hátíðleg.
Það er allt stopp, allt svo
að segja frýs og námsmenn
og sjómenn koma heim.
Það má segja aö við náum
í skottið á jólastemmning-
unni þegar við komum heim
á milli jóla og nýárs.“
bæ. Þess var gætt að allir
fengju jólagjöf, börnin gátu
valið einn ávöxt og Guð-
mundur Guðmundsson, Erró,
valdi alltaf epli. Á jóladag var
spilað á spil.
„Ég hef gleymt jólunum,“
segir listamaðurinn sem býr í
París. „Ég hef ekki hugsað
um þau og ekki reynt að
halda upp á þau að vissu
leyti. Hér um bil ( tuttugu ár
var ég í Tælandi á jólunum
og þar er ekki haldið upp á
þau. Á stóru hótelunum voru
sérstök gilli og ég fór stund-
um þangað út af matnum,
flugeldunum og svo til að
komast í selskap." Erró seg-
ist ekki sakna jólanna á ís-
landi. Undanfarin þrjú ár hef-
ur honum verið boðið til vina-
fólks á jólunum og mætir
hann yfirleitt til þeirra að
morgni aðfangadags. „Þetta
fólk er eins og fjölskylda mín.
Konan á gallerý sem ég sýni
í í París og við ferðumst mik-
ið saman. Við erum með
„surprísur“ og bjóðum hvort
öðru í stuttar ferðir. Einu sinni
hringdu þau í mig og buðu
mér með sér í ferð til Tyrk-
lands sem fara átti í daginn
eftir. Þetta fólk á fallegan
kastala fyrir utan París og fyr-
ir þremur árum samþykktum
við með handsali að ég yrði
alltaf hjá þeim á jólakvöld. Til
að komast til þeirra
ferðast ég með lest
í einn klukkutíma
og svo er ég
keyrður að kast-
alanum. Mað
urinn sem
gerði kastal
ann upp er
frægur inn-
anhússarkit-
ekt og hann
skreytir yfir-
leitt veislu-
boröið með
þurrkuðum
blómum,
kertum og
fleiru og
svo eru
fallegir
diskar og
glös á
boröinu.
12.TBI. 1994 ViKAN 17
JOLAHALD