Vikan - 20.12.1994, Qupperneq 88

SMASAGA
Dyrabjöllunni var hringt og
gamla konan fór fram til að
opna. Ungur maður kom inn
í stofuna og hann var með
jólaskreytingu og vínflösku
meðferðis.
Gamla konan spurði hvort
honum fyndist að hún ætti
að gefa hvolpinn burtu. Að
vísu hafði hún lofað því í
símann, en var hægt að gefa
fjögurra ára gömlu barni
hund, án þess að spyrja
móðurina fyrst?
„Við neyðumst til að gefa
henni eitthvað,1' sagði jóla-
sveinninn. „Hún er alein
heima á aðfangadagskvöld
og. .
„Hvernig í ósköpunum
getur fólk látið barn vera al-
eitt á aðfangadagskvöld?"
spurði ungi maðurinn reiður.
Hann var læknir og hét
Jesper.
ar göturnar með litla hundinn
í kassanum.
„Á ég hann örugglega?"
spurði Bitten og horfði á
hvolpinn drekka úr lítilli skál.
Á eftir stökk hann upp í sóf- ásamt
ann til hennar og féll í svefn.
„Já,“ sagði jólasveinninn.
„Ertu ánægð með hann?“
„Hvort ég er!“ sagði Bitten
hugfangin. ®ftatta er falleg
asti hundur í öllum heimin
um, og nú hef ég einhvérn
að leika við þegar manjÉa
er að lesa og Súsajjg^iefur
ekki heldur
Súsanna laut höfði við
hina duld'Ksökun. „Ég hef
tíma núníf sagði hún. „Ég
verð hjá| þér þangaö til
mammal
„Það var nú víst ekki ætl-
unin,“ sagði Maríus og út-
skýrði [ flýti það sem hann
hafði þetta einstaka að-
fangadagskvöld komist að
um barnið sem hélt að jóla-
sveinninn hefði gleymt því.
„Hún á engan föður. Það
er að segja, hann er giftur
annarri og hann átti að
sækja hana í kvöld. En af
einhverjum orsökum hefur
hann ekki látið sjá sig. Sús-
anna - hún er barnabarn
systur minnar - segir að
hann hafi örugglega gleymt
því. Hann skiptir sér víst lítið
af litlu stúlkunni og móður
hennar. Og móðirin er að
læra. Laeknisfræði víst.
Hvað sem öðru líður þá er
hún að vinna á sjúkrahúsi í
kvöld og. ..“
Það var kominn hugsandi
glampi í augu Jespers. „Vitið
þér hvað hún heitir?" spurði
hann. „Móðirin, á ég við.“
„Connie, held ég,“ sagði
jólasveinninn. „Hvers vegna?"
„Oh, ekki neitt sérstakt,"
sagði Jesper og leit út fyrir
að vera hlæjandi. Hann
sneri sér að gömlu konunni
„Látið bara litlu stúlkuna fá
hvolpinn," sagði hann. „Ég
skal fylgjast með afleiðing-
unum og ef þetta gengur
ekki tökum við hann aftur tíl
baka, eða hvað?“
Gamla konan var augljós-
lega vön að fara aoráðum
unga læknisins. Þau höfðu
alltaf reynst vel. Maríus and-
aði léttara og lét hvolpinn
niður í pappakassa með loft-
götum. Hann afþakkaði vín-
glas og ók mjög varlega háU
„Já, en|
Maríus
veröur aí
halda jólii
„Nei,
„Ekki þegi
ein.“
„Ég er
sagði Bittj
kemur heim.“
|Súsanna,“ sagði
Jmmubróðir, þú
koma upp og
með okkur hin-
^agði Súsanna.
Bitten er alveg
ekki alveg ein,“
og strauk var-
lega yfir hvolpsins. „Ég
hef alltaf r nn eigin Trygg til
að vera m ð núna.“
„Trygg,“ agði Súsanna og
skildi ekki ívers vegna hún
var gráti r est. „Það er gott
nafn. En yggur er aðeins
lítill hvolpi og sofnar bráð-
um. Þú á líka að fara að
sofa, og é verð hér þangað
til þú ert s nuð.“
En það er aðfangadags-
kvöld! huc aði Maríus von-
svikinn. „í | fer upp núna,“
sagði hanr „Ég vona að þau
hafi ekki fprðað allar hnet-
urnar á
burtu."
Þær he
upp þrep
hugsaði aí
sér örug
uppi.
„Svo
gleymt m>
sagði Bitte
að höfði
urðu ekki
albestu jól
eðan ég var (
ðu fótatak hans
og Súsanna
nú skemmtu þau
ega vel þarna
fði hann ekki
eftir allt sarnan,"
og lagði kinnina
lundsins. „Held-
ð ég hafi fengið
jna?“
ekki.
(•
VIKAN
12. TBL. 1994
Súsanna sl
Hverju átti hún
Hún vildi alls ekki skTj
Roxettekassettunum sinun
fjórum og hundi. En ef Bitten
var ánægð varallt gott.
„Já en, þetta er hræði-
legt,“ sagði Connie. „Við
megum alls ekki hafa dýr (
íbúöinni." Hún var búin að
jafna sig á fyrstu undruninni
þegar svolítið jólaþreyttur
Sniöiö er aö jólatrénu á bls. 69.
Hvert stykki er sniðiö tvöfalt.
læknastúdenl sem átti að
sitja hjá 4Pklin9num lii
klukkan áttajæsta morgun,
kom og leysfi hana af. Um
miðnætti ík hún Jesper
n^furhjúkrunarkonu
að drekká kaffi.
„Ég h'élt að þú værir farinn
heim^rir mörgum klukku-
WmÆ\“ sagði Connie við
Jj^er.
„Það var ég líka,“ sagði
hann og brosti breitt. „Ég er
bara kominn aftur til baka að
sækja þig og fræða þig á
fcbví, að þér hefur bæst nýr
fjölskyldumeðlimur á meðan
þú varst í burtu. Síðan sagði
hann henni frá öllu, sem
gerst hafði. Frá Gústaf, sem
gat ekki komið eftir allt sam-
an. Frá jólasveininum sem
hafði enga gjöf fyrir litla
súlku, sem hafði gleymst, og
frá hvolpinum, sem sjúkling-
urinn hans var tilbúinn til að
taka aftur, ef dæmið gengi
ekki upp.
„Hún neyðist til að taka
hann til baka,“ sagði ’C onn
ie, þegar hún steig út
Jespers. „Þeir eru
harðiwí að banna öll
þrátt fyrir að húsið sé vi'
það að hrynja af elli og van-
hirðu. En einmitt þess vegna
er það réttlætanlegt. Dýr
geta ómögulega lifað hér.“
„Ef dýr geta það ekki þá
geta börn það ekki heldur,11
sagði Jesper og steig líkalCSt'
úr bílnum. Connie hafði ákki
boðið honum inn, en þí
gat hann ekki sett fyrir sig
undir þessum kringumstæð-
um.
„Nei,“ sagði hún. „En hvar
ættum við að vera annars
staðar?" Hún stakk lyklinum
[ skrána en um leið opnaði
Súsanna dyrnar að innan.
„Þau eru bæði sofandi,11
sagði hún. „Bitten og hund-
urinn hennar.11 Hún hljóp upp
stigann og vonaði, að fjöl-
skyldujólifi miklu væru ekki
alveg búin á efri hæðinni.
Súsanna hafði rétt fyrir
sér. Þau sváju; litli hundurinn
og litlaplstúlkan. Hvolpunnn lá
með höfuðið á öxl hennar,
ác^^ara?4 og önnur hönd hennar lá
varfærnislega yfir hnakka
k.hans.
3ú verður að taka hann
ári'$%§s að hún vakni,11 sagði
Conni^&jrvæntingarfull. „Á
morgun \%ð ég svo að út-
skýra fyrir%aenni að þetta
hafi bara ^srið draumur.
Bæði hvolpuwin og heim-
sóknin út í svfflina. . .“
lífinu," sagði
Jur okkur hent út
^sagði Connie.
ði Jesper. „Þá
Rósu. Hvolp-
jmavanur þar
ngi talað um
i til að leigja
Hún er með
og risastór-
’hún þarfnast
ð þykja vænt
„en eg
Jrer
Jespe
„Þá
úr íbúðin
„Ágætt,11
getið þið flutf
urinn er líka
og hún hefur
að hana
hluta hússiiis
fjölda herberi
an garð, O'
einhvers til
um. Húsið;hénnar er rétt hjá
úthverljrí&' mínu svo ég get
litiðfhh á hverjum degi og at-
hugaö hvort
lagi. Eg get líka
með námið, ef
hvað farin að ryðc
svona langt hlé.
starði á hann.
„Ertu að verða
spurði hún.
„Nei,“ sagði Jesper,
var næstun^TOinn það fyrir
fimm áru^; þegar þú fórst
að búa með Gústaf án þess
að ég aaRLhert mig upp í að
segja þér a^^1
'UJa pci au.
„Að hvað?“ sagon
minntist hans skyndilega"
eins og hann hafði verið fyrir
fimm árum, þegar þau voru
öll ung.
„Að. . . nei, það get ég
sagt þér einhvern tímann
seinna,11 ságði hann. „Nú
held ég að jólaajöí.
Það vaj.ekki bara hundur-
inn, sem vaknaði. Bitten
ði augun, þegar hund-
urinTT^ötói^niður úr rúminu
hennar.
„Mamma,11 sagO^^iún,
„pabbi kom aldrei eftir
saman, en jólasveinniH
vissi vel hvar ég var, og sv5
kom hann með Trygg, sem^
er alveg einstök jólagjöf. Ert
þú líka búin að fá jólagjöf?11
Connie leit ráðvillt af Bitt-
eri og yfir til Jespers.
„Það. . . veit éca^kki.11 sagði^
hún óstyrk, „en ég held það
Síðan fór hún fram í eldjííis
til að búa til kaffi fyrij^ÍTðbú-
inn næturgestinn.
Þegar hún kor#aftur inn
sat Jesper og jfegði Bitten
frá ævintýralegjri garði með
eplatrjám og cmi mögulegu,
og frá hundiftúm, sem bjó
þar, og var nœðir Tryggs.
„Jesþer,11/sagði Connie
hikandi, „b® mátt ekki lofa
henni ofjÆu.\u.“
„Égi#a ekki meiru en ég
get iffnt," sagði hann. „Það
alls ekki gera á háheil-
ri jólanótt. . .“ □