Menntamál - 01.12.1941, Side 27

MENNTAMÁL
121
greiðslu- eða eftirlitsstörf við opinberar eða hálfopinberar
stofnanir.
Hér á landi var um þessar mundir ekki mikið um skóla
fyrir almenning. Barnafræðslulögin voru enn ekki til
orðin og sérskólar fáir, en atvinnuhættir og þjóðlífið allt
miklu fábreyttara en nú er. Aftur á móti var þá gnægð
sjálfmenntaðra manna í landinu, svo lítið bar á þörf
skólagengins fólks til starfa í atvinnulífinu eða við opin-
ber störf. Þegar sérskólunum fór að fjölga, var búið að
setja lög um almenna barnafræðslu, og miðuðu sérskóla-
arnir inntökukröfur sínar við það, að nemendurnir kæmu
þangað með barnaskólamenntunina eina saman, eins og
enginn miðskóli væri til. Sérskólarnir urðu því annað-
hvort almennir gagnfræðaskólar með lítilsháttar kennslu
í sérgreininni, (Kennaraskólinn, Verzlunarskólinn) eða þá
sérfræðslan byggðist á mjög ófullkomnum grundvelli al-
mennrar þekkingar, (sjómannaskólarnir og að nokkru
leyti búnaðarskólarnir). í seinni tíð hefur einkum Kenn-
araskólinn hert á inntökukröfunum og aukið sérnámið.
en að öðru leyti virðast ekki einu sinni skólamenn vorir
skilja enn í dag, meginhugsun og tilgang þess skólakerfis,
sem svo umsvifalítið var flutt hingað til lands frá Dan-
mörku á fyrsta tug aldarinnar.
Það út af fyrir sig, að miðskólinn hlaut hjá okkur nafnið
gagnfræðadeild, mun hafa átt sinn þátt í því, að hið eig-
inlega gagnfræðapróf var aldrei upp tekið. Gagnfræðadeild
menntaskólans varð frá upphafi vega ekkert annað en
1., 2. og 3. bekkur skólans. Enn í dag fylgja gagnfræðapróf-
inu engin önnur réttindi en þau, að mega setjast í lær-
dómsdeild menntaskólanna, og verður á engu séð, að
gagnfræðadeildum menntaskólanna sé nokkurt annað
hlutverk ætlað en það, að búa nemendur undir fram-
haldsnám í lærdómsdeildunum.
Þessi tilhögun hefur ósjálfrátt orðið til þess að festa
þá skoðun í hugum nemenda, að með inngöngu í gagn-