Menntamál - 01.12.1941, Blaðsíða 53

MENNTAMÁL
147
fá lögleiddan 8 stunda vinnudag fyrir íslenzka verkamenn,
og ennþá ólíklegra væri, að þessi atkvæðagreiðsla í franska
þinginu bætti nokkuð kjör okkar íslenzku barnakennar-
anna. Eirikur fyrtist þó ekkert við þumbaraháttinn í mér,
en fór að skýra fyrir mér, hvað verkamenn allra þjóða ættu
nú framvegis mikinn frítíma til að lesa góðar bækur,
mennta sig og manna á allan hátt.
Eiríkur var heimsborgari. Honum var ekki nóg að hann
sjálfur, vinir hans og einhver lítill hluti manna í heimin-
um nytu bættra kjara, ef allur hinn mikli hluti mann-
anna sat í skugganum. En það stráði mörgum vonarblómum
á leið hans, að hann var bjartsýnn og stundum svo furðu
gegndi.
Nátengt bjartsýninni var og hugsæi hans. Hann var
hugsjónamaður. En hugsjónir hans munu þó meir hafa
komið af ást hans af lífinu og þeirri umhyggju, sem hann
bar fyrir allra þjóða hag og gengi. Hugsjónir hans, þær
sem birtust í samræðum hans, voru oftast nær mjög al-
menns eðlis. Máske hefur Eiríkur ekki að jafnaði verið
stórum frumlegri en gerist um menntaða, viðsýna menn,
en áhugi hans og einlægni bar jafnan af.
Það var ekki alltaf auðvelt að rökræða við Eirík. Hann
seildist oft djúpt til viðræðuefnisins, og hann hafði til að
spyrja þann, sem hann ræddi við, vandsvaraðra spurninga.
Stundum. lét hann hverja spurninguna reka aðra, svo að
sá, sem hann svaraði, hafði varla við. Spurningarnar urðu
þá stundum eins og vel útlátnir löðrungar, sem hann gaf
sífellt á hægri og vinstri. Eiríkur hafði af þessu mikið yndi.
Kappræðan var honum yndi, því að hann þráði að skilja
dýpstu rök lífsins. Þegar viðræðumaður hans þreyttist að
svara, kom Eiríkur sjálfur með sín svör. Og þá kom í ljós,
að hann hafði spurt af innri þörf. Hann hafði langað að
heyra annarra svör við þeim vandamálum, sem hann sjálf-
ur hafði hugsað um og reynt að fá skýringar á.
Nátengt þessum viðfangsefnum hans voru hugsanir hans
10*