Menntamál - 01.03.1951, Blaðsíða 36

28
MENNTAMÁL
II.
Þar, sem ekki er svo langt komið, að húsakynni þau, sem
ætluð eru til kennslu í eðlisfræði, og áhaldasafnið séu út-
búin með nemendaæfingar fyrir augum, er hægt að glæða
áhuga nemenda um útskýringartilraunir og athygli þeirra,
þegar þær eru gerðar, með því að láta þá taka þátt í tilraun-
um til skiptis, annaðhvort þannig, að þeir séu aðstoðar-
menn kennarans eða með því að þeir geri tilraunirnar
sjálfir að nokkuru eða öllu leyti. Útskýringartilraunir, sem
þannig er hagað, geta borið mikinn árangur, en um það
að veita nemendum góð skilyrði til athugana og fullnægja
þörf þeirra á sjálfsstarfi, geta þær ekki komið í stað nem-
endaæfinga.
Útskýringartilraunir gerðar af nemendum er einnig
hægt að nota við yfirheyrslu og upplestur, og mega þær
hleypa fjöri í þessar greinir kennslunnar, sem annars geta
hæglega haft verkanir, er deyfa áhugann.
Hvort sem um er ræða útskýringartilraunir eða nem-
endaæfingar, verður að gera ákveðnar kröfur um hverja
einstaka tilraun. Góð tilraun verður að vera einföld og
óbrotin. Uppsetning tilraunar verður að vera svo óflókin
sem auðið er. Forðast skal allt, sem getur dregið athygli
nemenda frá því, er máli skiptir. Ef jafnhægt er að gera
tilraun án flókins útbúnings og með honum, á að taka ein-
falda formið fram yfir hitt. Betri eru margar umfangs-
litlar tilraunir en ein umfangsmikil. Tilraun má ekki
mistakast.
Nemendaæfing á að vera svo auðveld að hún geti í raun
og veru ekki mistekizt, og æfingin verður að vera mjög ein-
föld, svo að nemendur fái þegar veitt því eftirtekt, sem
máli skiptir, því að nú hefur kennarinn minni stjórn á at-
hugunum þeirra en þegar útskýringartilraun er gerð.
Jafnt af útskýringartilraun sem nemendaæfingu fer ár-
angur mjög svo eftir því, hvernig kennarinn býr sig undir