Menntamál - 01.12.1962, Side 75

MENNTAMÁL
289
ingín verður sG, að verkefnavalið verður víðtækara, sam-
starfið frjórra og rökræður og gagnrýni ákveðnari og f jör-
meiri.
Frá uppeldislegu sjónarmiði er það mjög rangt að skilja
drengi og telpur í sundur á barnaskólaaldri. Þegar þau
vaxa upp, eiga þau að vinna saman sem þegnar í sama
þjóðfélagi. Það er hreint ekki hægt að segja, að þau séu
búin undir það, eins og bezt verður á kosið, þegar þau, með
óskiljanlegu flokkakerfi, eru einangruð hvert frá öðru á
mjög mikilvægu þroskaskeiði. Hinn ferski hraði og per-
sónulegi þróttur drengjanna og háttvísi og metnaður telpn-
anna mundu vera veigamiklir þroskaþættir í uppeldis-
starfi skólans, ef bæði kynin störfuðu saman í hinum
ýmsu deildum. Það er illur arfur frá blómaskeiði bekkjar-
kennslunnar, þegar kynin eru aðskilin.
Það verður að segja eins og er, að uppeldishlutverki
skóla af þessu tagi er á margan hátt mjög ábótavant. Þeg-
ar bekkur yfirgefur skólann, fær kennarinn alveg nýja og
óþjálfaða nemendur. Af öllu því mikla uppeldisstarfi, sem
hann hefur unnið í þágu bekkjarins, sem fór, hefur hann
ekkert eftir annað en hina auknu reynslu, sem hann hefur
hlotið.
Ef bekkurinn væri hins vegar byggður upp af tveim ald-
ursflokkum, mundi aðeins helmingur eða þriðjungur nem-
endanna fara burt á hverju ári, og jafnmargir nýir nem-
endur koma í staðinn. Helmingur eða tveir þriðju hlutar
mundu verða eftir sem eins konar kjarni bekkjarins, þjálf-
aðir nemendur í félagslegu tilliti. Með því móti mundu
nemendurnir nýju læra miklu fyrr að vinna saman og til-
einka sér heilbrigða starfsháttu. Þannig fengi skólinn líka
miklu meira svipmót af samfélaginu, þar sem ungir þegnar
koma inn og fá margvíslega aðstoð og leiðbeiningar hjá
þeim, sem reyndari eru.
Þessi skóli, sem við nefndum A, starfar á vissan hátt
eins og iðnaðarmaðurinn: Þegar trésmiðurinn hefur lokið
19