Menntamál - 01.04.1969, Qupperneq 16

10
MENNTAMÁL
og lífsviðhorfum þeirra. Aukin þekking í öllum greinum
vísinda og hagnýting hennar er undirstaða þessara fram-
fara.
Eðlisfræði og efnafræði hafa öðrunr greinum fremur
valdið þessari þróun. Nefndin telur því nauðsynlegt að
kynna þessar undirstöðugreinar í fullu samræmi við kröfur
nútímaþjóðfélags. Æskilegt verður að teljast, að sem flestir
þegnar skilji meginþætti þess þjóðfélags, sem þeir lifa í.
Þeim hlýtur því að vera nauðsyn að vita nokkur deili á
þessum greinum, auk þess sem æ fleiri störf krefjast beint
eða óbeint slíkrar þekkingar.
Nefndin telur, að megintilgangur kennslu í eðlis- og
efnafræði á gagnfræðastigi sé að búa nemendur undir líf
og starf í breytilegu þjóðfélagi, svo að hinn almenni borg-
ari verði hvorki hræddur við vísindi né blindur dýrkandi
þeirra. Honum ætti að vera ljóst, að flest náttúruleg fyrir-
bæri eiga sér eðlilega orsök og að beiting vísindalegra
vinnubragða er mikilvæg til þess að öðlast skilning og
nokkra stjórn á umhverfi okkar.
Með kennslunni skal þjálfa nemendur í mati gagna og
túlkun þeirra og venja þá á að íhuga, á hvern hátt megi
afla frekari vitneskju til að fá skýrari mynd af því, sem at-
liugað er.
Nefndin telur, að farsælast sé, að námsefni allra nem-
enda fram að 16 ára aldri sé hið sama í meginatriðum.
Námsefnið á að glæða áhuga nemenda á vísindum og auka
skilning þeirra á grundvallaratriðum greinanna og mikil-
vægi þeirra í daglegu lífi.
2.2. Núverandi kennsla í eðlis- og efnafiæði í íslenzkum
barna- og gagnfræðaskólum.
Áður en fræðslulögunum var breytt árið 1946, voru
eðlisfræði og efnafræði kenndar nokkuð víða í barnaskól-