Samvinnan - 01.04.1930, Qupperneq 116

110
SAMVINNAN
á verzlun, og væri ekki jafn áfjáð að veðsetja framtiðina
með erlendum lánum, mætti koma upp miklum gullbirgð-
um í Rússlandi. Unnið hefrr verið á ný í námunum í Ural
og Síberíu, með endurbættum aðferðum, og Rússland
vinnur nú nærri jafnmikið gull og fyrir stríð. En eins og
nú standa sakir, streymir svo mikið gull úr landi, að gull-
eignin hefir minnkað síðan 1926.
Fyrir útstreymi gullsins verður eyðslan heima fyrlr
alvarlegri. Það er ekki aðra leið að fara en gefa út papp-
írsseðla til þess að jafna tekjuhallann á iðnaði og rafvirkj-
uninni. Rússland var of fátækt 1928 til þess að kleift væri
að þyngja skattabyrðina og jafna tegjuhallann með því.
Lánin hrukku heldur ekki til — fyrir árið, sem er að líða,
hefir Sovjetríkið fyllt Vio á fjárlögunum með lánsfé —
og seðlaútgáfan var auðveldari og umsvifaminni. Frá 1.
marz — 1. nóv. 1928 tvöfaldaðist seðlafjöldinn og heimt-
aði slík aukning lagabreytingu.
Sovjet-Riússland lifir nú um efni fram, í trú á hulda
fjársjóði. Því má líkja við metnaðarg-jarnan ungling, er
ver svo miklu af eignum sínum til þess að geta reist sér
glæsilega nýtízkubyggingu, að hann hefir ekki fyrir fæði
og fötum. Innan skamms verður hann að horfast í augu
við þann veruleika, að sjái hann sér ekki fyrir daglegum
þörfum, lifir hann það ekki af að komast í hið dýra hús.
iSovjetríkinu hefir orðið það til bjargar, að við hvern
óvæntan atburð hefir verið breytt til um stjórnarháttu.
Undir rauða fánanum, sem blaktað hefir yfir Kremlín
nætur og daga í tólf ár, hefir mörg elleftu stundar ráð-
stefna átt sér stað og margar skipulagsbreytingar. Vér
verðum að vona, að einu sinni enn og fyrr en um sein-
an breyti Sovjetstjórnin stefnuskrá sinni.
(Lauslega þýtt úr „The fortnightly Review“, sept-
ember-hefti 1929).