Vorið - 01.12.1969, Síða 7

u,'inn til þess að láta hann lesa. En prest-
urinn var nú samt sem áður allra bezti
Uiaður og hafði alltaf verið fjarska góð-
Ur við Sigga litla. Þegar Siggi væri orð-
lun stór, ætlaði hann sjálfur að verða
Prestur og syngja í kirkjunni, klæddur
^vítri skikkju og rauðum hökli með
logagylltum krossi. Það mundi verða
ganian. — Og ekki ætlaði Siggi að
Verða strangur við litlu börnin, sem
8engi illa að lesa.
Nú liðu nokkrir dagar og Siggi var
^arinn að hlakka ákaflega mikið til jól-
anna. Honum fannst líka allt og allir
Vera svo glaðir. En Siggi litli var ekki
aðeins glaður vegna jólanna, heldur líka
vegna þess, að hann hafði keppzt við að
vera góða barnið þessa daga — og tek-
izt það. Hann hljóp allar sendiferðir
með ljúfu geði, og stafaði eins og hann
ætti von á prestinum á hverri stundu.
Hann dustaði af sér snjóinn og þurrkaði
svo vandlega af fótunum á sér á striga-
dulunni í göngunum, að helzt leit út fyr-
ir, að hann ætlaði að gatslíta hvort
tveggja, skóna og duluna. Sér voru nú
hver ósköpin.
Og í dag hafði amma loksins sagt, að
hann væri góða barnið og svona ætti
hann alltaf að vera. Og Siggi var glað-
VORIÐ 149