Vorið - 01.12.1969, Blaðsíða 22

að heyra eða hitl þó heldur. Ég hef
nú bara aldrei heyrt annað eins á
minni lífsfæddri æfi og er ég þó orð-
inn 150 ára gamall.
JONNI: Jæja, hvað segirðu nú, Nonni?
Ég hafði rétt fyrir mér eins og ég
vissi alltaf. Auðvitað eru jólasveinar
til. Þarna sérðu meira að segja einn
þeirra ljóslifandi.
KONNI: Já, hérna sérðu mig sjálfan al-
veg spillifandi.
JONNI: Trúirðu nú?
NONNI: Ja, ég veit ekki. Þetta er óneit-
anlega dálítið skrýtið.
KONNI: Jæja, finnst þér þetta skrýtið.
Mér finnst það hinsvegar meira en
lítið skrýtið, að til skuli vera drengir
nú á dögum, sem ekki vita að við
jólasveinarnir erum til.
JONNI: Jæja, Nonni minn, sagði ég þér
ekki.
NONNI: Heyrðu jólasveinn. Hvaðan
kemurðu?
KONNI: Ég kem oían af fjöllum.
Hélztu að ég kæmi hérna neðan úr
kjallaranum?
NONNI: IJvenær komstu?
KONNI: í dag.
NONNI: Hvaða leið komstu?
KONNI: Ég kom bara hérna beint niður
fjallið.
JONNI: Sá enginn lil þín.
KONNI: Jú, margir.
NONNI: Nefndu einhvern, sem sá þig.
KONNI: Til dæmis hann pabhi þinn.
NONNI (Glaðhlakkalega): Hvar hitt-
urðu hann?
KONNI: Ég mætti honum hérna úti á
götunni núna rétl áðan.
NONNI: Jæja, það var gaman. En
hvernig fórstu að því að þekkj a hann •
KONNI: Heldur þú að ég þekki ekki
liann pabba þinn. Þetta er nú ekki 1
fyrsta sinn, sem ég kem hingað skal
ég segja þér. Ég hef séð hann pabba
þinn á hverjum jólum síðan hann var
smábarn.
NONNI: Sagði pabbi nokkuð við þig?
KONNI: Hann sagði ekki neitt sérstakt.
Ja, hann sagði bara allt gott.
NONNI: Sagði bann nokkuð fleira?
KONNI: Nei. . . . Hann sagði bara alh
ágætt.
NONNI: Þekkirðu nokkuð strák, sem er
kallaður Konni?
KONNI: Já, já. Ég þekki hann.
NONNI: Veiztu nokkuð hvar hann er
núna?
KONNI: Nei, það hef ég ekki hugmynd
um.
NONNI: Það var slæml. Ég þarf endi-
lega að finna hann. Hann skemmdi
nefnilega bjölluna á hjólinu mínu J
morgun.
KONNI: Nei, það er ekki satt. Ég gerði
það ekki. Það var Villi i Áshúð, sem
gerði það.
NONNI: Hvers vegna segirðu:
gerði það ekki?“
KONNI (Vandræðalega): Ég.... Mér
varð bara mismæli. Ko-Konni gerð'
það ekki. Það var Villi.
NONNI: Heyrðu jólasveinn. Má ég sjá
á þér skeggið? (Reynir að ná í skegg-
ið.)
KONNI (Hörfar undan): Nei, nei.
Láttu skeggið mitt vera. Ég er svo
ótlalega skeggsár.
164 VORIÐ