Vorið - 01.10.1974, Blaðsíða 8

setur á þig gleraugu? sagði Eiríkur, sem
var dálítið montinn yfir nýfenginni lestr-
arkunnáttu sinni, og þannig héldu þau
áfram að spyrja hvert af öðru.
Afi gat jafnvel ekki að sér gert að
brosa að þessari einkennilegu ósk hins
sex vetra sveins, en þegar honum varð
litið á skjálfandi varir drengsins og tár-
in í augum hans, tók hann drenginn
blíðlega á hné sér, strauk ljósa hárið frá
enni hans og spurði:
— Hvað ætlar þú að gera við þetta?
Pú getur ekki lesið enn.
Þá fór Jón litli að skæla.
— Já, — ég ætlaði að — gefa honum
— Andrési — gamla það —.
8
Nú varð afi alvarlegur í bragði.
— Það er allt annað mál, litli vinur
minn. Pá skaltu sannarlega fá bæði Bibl-
íuna og gleraugun. En segðu mér annars
hver þessi Andrés gamli er.
— Hann á heima. . . . sagði Steini, en
afi tók fram í fyrir honum:
— Nei, hann Jón litli á að segja mér
frá því.
— Já, — Jón litli andvarpaði og
reyndi að stöðva snöktið, — já, hann
býr hjá syni sínum inni í skóginum.
Hann átti svolítið hús sjálfur, en það
brann og þá brann Biblían hans líka og
gleraugun. En hann er svo fátækur, að
hann getur ekki keypt sér það aftur, hon-
um þykir það svo leitt.
Afi kyssti drenginn á ennið og mælti:
— Og nú vill Nonni minn enga jóla-
gjöf frá mér handa sjálfum sér, heldur
gleðja aðra með henni. Þú skalt sannar-
lega fá reglulega stóra Biblíu og beztu
Pau bönkuðu á dyr játæka fólksins.
VORIÐ