Vorið - 01.10.1974, Blaðsíða 14

í skólanum. Pað var fallega gert af ung-
frúnni að......
Malen: (Tekur fram í). Fallega gert.
Já, auðvitað. Nei, það er leiðinlegt dauð-
leiðinlegt — viðbjóðslega, svefnpurku-
lega leiðinlegt.
Inga: (Andvarpar). Já, mikil tilbreyt-
ing er hér auðvitað ekki, hvað snertir
undirbúninginn.
Jenný: (Andvarpar líka). Sá, sem hef-
ur reynt það einu sinni, kann alla dag-
skrána utan að.
Malen: Já, nú skuluð þið sjá. Eftir
augnablik kemur ungfrú Juhl inn um
dyrnar í hinum fræga silkikjól lang-
ömmu sinnar, með óbreytanlegu knippl-
ingunum á ermunum.
Inga: (Hlær). Og svo segir hún:
(Skrækróma). Góðan daginn, kæru
börn. Lofið mér nú að sjá, að þið verð-
ið reglulega góðar og þægar í kvöld.
Lísa: Og þegar við svo komum inn í
dagstofuna, gengur hr. Mickelsberg fram
dulbúinn sem jólasveinn, og byrjar að
þruma með hárri raust: „Góða kvöldið,
góðu börnin mín, ég kem með jólaóskir
og kannske gullin fín.“
Hinar: (Hlæja og klappa saman hönd-
um:) Já, húrra. Alveg rétt.
Malen: Og svo greiðir hann sitt langa
skegg með fingrunum. (Hermir eftir).
Jenný: (Hlær glettnislega). Og svo fer
hann og leggur handlegginn ástúðlega á
öxlina á ungfrú Juhl.
Lísa: Já, og svo sitja þau og kurra eins
og ástfangnar dúfur allt kvöldið.
Inga: Já, svei, það er blátt áfram við-
bjóðslegt að horfa á það. Á hverjum jól-
um höldum við, að það verði alvara úr
því fyrir þeim, en.....
Malen: Getur nokkur sagt mér hvern-
ig í ósköpunum á því stendur, að þessi
maður biður hennar ekki. Jafnvel sá,
sem aðeins hefur hálfa sjón getur séð,
að hún blátt áfram er veik eftir því að
játast honum.
Jenný: (Hlær). Hann þorir ekki.
Lísa: Nei, hann þarf líklega að
„stramma“ sig upp. — En heyrið þið mig
nú. Eigum við ekki að taka okkur til og
hleypa dálitlu hugrekki í herrann í kvöld
svo að hann geti sagt þetta óheilla orð?
Jenný: Hvernig áttu við?
Malen: (Hlær). Við bindum sprengju
á bakið á honum. (Hinar hlæja).
Inga: Ég á ágæta stoppunál, — ég skal
ábyrgjast, að hún getur gert jafnvel hinn
aumasta durt, alveg óviðráðanlegan af
fjöri.
Lísa: Nei, ég veit, hvað ég geri. Ég
legg blautan svamp á stólinn, þegar
hann sest.
Jenný: Ég fæ mér skæri og klippi álfa-
skeggið hans af.
Malen: Uss, uss — þarna kemur ung-
frúin.
(Ungfrú Juhl kemur inn og segir ná-
kvæmlega eins og Inga áður. Góðan dag-
inn kæru börn. Lofið mér nú að sjá, að
þið verðið reglulega góðar og þægar
í kvöld. (Allar hlæja) Eruð þið hérna
allar?
Allar: Nei, Rut og Kristín eru hér
ekki. . . Jú þarna koma þær.
Rut og Kristín koma inn, þær ganga
til ungfrúarinnar og taka í hönd hennar.
14
VORIÐ