Vorið - 01.10.1974, Blaðsíða 34

Yfirheyrslan sem fram fór vi6
gröfina, iiafði sterk áhrif á
Tomma og Finn. Þeir vorkenndu
svo aumingja Potter sem Indíána-
Jói lagði sig allan fram við að
koma í snöruna og kenndi morð-
ið skömmustulaust. Veslings Pott-
er gat enga vörn borið fyrir sig.
T*mmi og Finnur voru svo sem
ekki í neinum vafa um það, að
Jói hefði selt kölska sál sína.
Ákváðu þeir nú að njósna um
liann að næturþeli og vita, hvort
þoir heyrðu hann ekki tala við
þann liúsbónda sinn. Þeir höfðu
nú góðar gætur á Jóa á meðan
líkið var flutt burt frá morð-
staðnum.
1 heila viku hvildi sektarmeð-
vitundin eins og farg á Tomma
og hefði hann gjarnan viljað vera
laus undan þagnareiðnum við
Finn. Hann átti erfitt um svefn
og morgun einn sagði Siddi við
hann: — Ósköp lætur þú orðið
illa í svefni, Tommi. Og svo sagði
frænka: — Nú er best að þú seg-
ir, hvað hvílir svona þungt á þér.
Tomma leið ekki sem best á
meðan frænka hvessti á hann sín-
um rannsóknaraugum og ekki
bætti það úr skák, þegar Siddi
hvein upp úr með það, að hann
talaði orðið upp úr svefni um
blóð og leyndardóma, sem hann
mætti ekki segja frá. Þá sagði
frænka: Þá er hann auðvitað að
dreyma morðið í kirkjugarðinum.
Hann kom sér ekki til að taka
þátt í leikjum dreengjanna, enda
voru þeir helst af því taginu eft-
ir þetta morð, að leita uppi morð-
ingja dauðra katta. Alvarlegra
var þó, að einn morguninn mætti
Eegga ekki í skóla. Hún var sögð
veik. Yæri hún nú kannski svo
veik, að hún myndi deyja frá
honum.
Tommi var orðinn áliugalaus uui
allt, iiverju nafni sem nefndist.
Pollí frænka komst ekki hjá þvi
að taka eftir þessu þunglyndi hans
og hún var nú einmitt sú mann-
gerðin, som þóttist vita ráð og
meðul við öliúm kvillum, þá fór
ekki lijá því, að Tommi yrði að
eta ýmislegt, sem fór reyndar
okki alltaf þá leið er skyldi.