Æskan - 01.11.1976, Qupperneq 19

Þegar þessu var lokið sat hvert barn með sínar jóla-
gjafir og Ijómaði af ánægju. Þá notaði Davíð tækifærið að
skreppa upp á loft og athuga um jólagestinn. Þar var allt
óbreytt. Pilturinn andaði eðlilega, en svaf djúpum svefni
hins dauðadrukkna manns. Nú gaf Davíð sér fyrst tæki-
faeri til að athuga piltinn. Hann var skolhærður, svipurinn
hreinlegur og hann leit út fyrir að vera um seytján ára
gamall. Davíð þekkti hann ekki.
Þegar hann kom niður aftur, sagði hann Heiðu að allt-
væri óbreytt uþpi á loftinu og gætu þau hagað jólakvöld-
inu svipað og áður. En lengra var liðið fram á kvöld,
Þegar jólagjafirnar voru teknar upp en venjulega.
Komið var fram yfir miðnætti, þegar þörnin fóru að
hátta, og Doddi kvartaði nú ekkert yfir því að víkja úr
herberginu sínu, fyrst hann fékk að vera inni hjá pabba
sínum og mömmu.
Um klukkan eitt geröu hjónin enn tilraun til þess að
vekja piltinn, en þaö bar engan árangur. Þau voru bæði
óálítið kvíðin hans vegna, en vonuðu þó að hann mundi
sofa úr sér vímuna um nóttina og vakna hress að morgni.
í þeirri von lögðust þau til svefns þetta óvenjulega
aðfangadágskvöld.
Og nóttin helga leið eins og aðrar nætur. Þegar Davíð
vaknaði um morguninn, fór hann strax inn í herbergiö til
Piltsins. Hann svaf ennþá. En Davíð ýtti við honum og
hauö honum góðan dag. Þá opnaði pilturinn allt í einu
augun, horfði hissa á Davíð og spurði svo með undrun-
arhreim:
..Hvar er ég eiginlega? Hvað hefur komið fyrir?“
.,Það hefur ekkert komi fyrir. Þú hefur aðeins gist hjá
mér í nótt. En nú ætla ég að biöja konuna mína að færa
Þér kaffisopa fyrst þú ert vaknaður.1'
Því næst skrapp Davíð niður í eldhúsið, en kom svo að
vörmu spori aftur.
..Ég átta mig ekki almennilega á þessu. Hvar er Jói?"
..Því get ég ekki svarað. Þú komst einn hingað í
9®rkvöldi.“
..Hvers vegna er ég ekki í mínum nærfötum?"
..Þau voru svo blaut, þegar þú komst, að þú fékkst
ónnur þurr."
hegar hér var komið samtalinu kom Heiða með kaffi-
óakka og á honum var rjúkandi kaffi og kökur. Hún
óeilsaði piltinum og lét kaffibakkann á borð við rúmið.
..Þú hlýtur að vera orðinn svangur. Þú fékkst ekkert í
9ærkvöldi.“
Um leið og hún fór, bað Davíð hana að koma með
ar|nan kaffibolla. Hann ætlaði að drekka með piltinum.
^egar þeir höfðu drukkið kaffið, þá fór Davíð að reyna
að komast eftir, hver þessi jólagestur væri og hvernig
ógum hans væri háttað.
. Það kom Þa fram, að pilturinn var aðkomumaður þarna
Porpinu og hafði unnið í frystihúsinu þar síðustu tvo
^ónuöi. Hann leigði herbergi hjá konu, sem hét Sæunn,
°9 fékk þar einnig fæði. Hann hét Hjalti.
e9ar Davíð hafi fengið þessar uppiýsingar, fór hann
strax að símanum, talaði við Sæunni, að hún þyrfti ekki
að óttast um Hjalta, því að hann hafði gist þar um nóttina.
Hafði Sæunn þá ekki saknaö hans, enda leigðu hjá henni
fleiri aðkomumenn.
Fór Davíð þá að ræða við piltinn, hvar hann hefði verið
kvöldið áður. Hann hafði verið hjá kunningja sínum, sem
kallaður var Jói. Þeir ætluðu að gera sér glaðan dag hjá
honum. Meira mundi hann ekki frá kvöldinu áður.
,,En hvernig komst ég hingað?" spurði hann.
Davíð sagði honum frá kirkjuferðinni og hvernig hann
hefði af tilviljun komið auga á hann í snjónum, tilraunum
þeirra til að vekja hann án árangurs. Sennilega hafi hann
verið á leið heim til sín, þegar hann lagðist þarna fyrir. Þá
hefði hann sofiö þungum svefni til morguns.
Pilturinn varð þögull og hugsandi undir þessari frá-
sögn. Enginn veit hvað fór fram í huga hans.
„Var ég þá nærri orðinn úti?" spurði pilturinn.
,,Það lá víst við," svaraði Davíð.
,,Ég bið ykkur afsökunar á að ég hef valdið ykkur
þessari fyrirhöfn á sjálft aðfangadagskvöldið. Ég er
ykkur mjög þakklátur fyrir þessar hlýiegu móttökur."
,,Það er ekkert að fyrirgefa. Ætli við höfum ekki bara
haft gott af því að hugsa eitthvað um aðra og gleyma
sjálfum okkur á meðan."
Þögn.
,,Þú komst hingað eins og óvæntur jólagestur. En var
það ekki svo einnig í Betlehem hina fyrstu jólanótt? Nú
ætla ég að bjóða þér að vera hjá okkur yfir jóladagana,
fyrst þú ert hér gestur og fjarri foreldrum þínum. Ég skal
láta Sæunni vita um það. Og svo ertu velkominn hingað,
þegar þú vilt."
Hjalti leit til Davíðs og það leit helst út fyrir að honum
vöknaði um augu.
,,Ég þakka þér kærlega fyrir."
Þá kom Heiða með föt piltsins sléttuð og hrein.
,,Hér eru fötun þín tiltæk, þegar þú vilt fara á fætur."
Hann horfði á nýpressaðar buxurnar og hreina skyrt-
una en sagði ekkert.
Þá fór að heyrast til barnanna. Þau komu inn til piltsins
til að bjóða honum og föður sínum gleðileg jól.
Er þau höfðu heilsað, sagði Doddi kotroskinn:
„Hvað ætlarðu að vera lengi í herberginu mínu?"
„Hann ætlar að vera hjá okkur um jólin. Ég held það
ami nú ekki að þér inni hjá okkur," svaraði pabbi hans.
„Hvers vegna svafstu svona fast í gærkvöldi? Þú sást
ekkert af jólabögglunum okkar," hélt Doddi áfram.
„Við skulum ekkert tala um það, sem liðið er,“ svaraði
Davíð.
„Hvað heitirðu?" .
„Ég heiti Hjalti."
„Ég fékk söguspil í jólagjöf," sagði Doddi. „Ætlar þú
að koma og spila á það með mér og stelþunum?"
„Já, það skal ég gera," svaraði þilturinn. Og nú fann
hann greinilega, að hann hafði verið tekinn inn í sam-
félag fjölskyldunnar.
^SKAN — Þetta myndarlega blað er góður gestur á öllum heimilum sem fá það

17