Æskan - 01.11.1976, Blaðsíða 32

Um borð í Boeing-þotu Flugfélagsins.
Á Kastrup flugvelli
Þau fóru fljótlega á skrifstofu Flugfélags Islands og
Loftleiða þar sem þau hittu fyrir Guðmund Jónsson,
stöðvarstjóra, og Ólaf Smith, starfsmann Flugfélaganna.
Lítil verslun er í Kastrup og þangað héldu þau. Samt var
þar fátt sem freistaði þeirra og lítið var keypt, en síðan var
farið inn í sjálfan biðsalinn þar sem ágætur hádegis-
verður beið. Og sem þau sátu í matsalnum í Kastrup, sáu
þau hvar Boeing-þota Flugfélagsins lenti. Nú yrði
skammt til brottfarar. Heimferðin eftir.
Það hafði smáfjölgað í biðsalnum meðan þau snæddu
hádegisverðinn og sennilega voru hér staddir margir af
verðandi ferðafélögum þeirra til Glasgow og heim til
Keflavíkur. Ekki þekktu þau neinn mann nema Eggert
Gíslason, hinn fræga aflaskipstjóra.
í biðsal flugstöðvarinnar í Kastrup er margt að sjá.
Þarna ægir saman alls konar minjagripum, fatnaði, mat-
vöru, vínum, tóbaki, myndavélum, segulbandstækjum og
svo mætti lengi telja. Börnin skoðuðu þetta vel og vand-
lega og keyptu síðan minjagripi sem þau tóku með
heimleiðis. Þau sáu líka sjónvarpsskerma, sem voru
hingað og þangað um flugstöðvarbygginguna og þar
mátti sjá hvaða flugvélar væru á stæðinu fyrir utan og
hvenær þær færu. Það kom hins vegar í Ijós að það þurfti
dálitla kunnáttu til þess að notfæra sér þær upplýsingar,
sem voru á skermunum. Sveinn ferðafélagi þeirra út-
skýrði fyrir þeim að flugið sem þau ættu að fara með héti
FI-231 og ætti að fara kl. 14.40. En sem þau stóðu og
horfðu á einn skerminn þá kom allt í einu í Ijós enska
orðið „boarding", það þýðir að nú eigi farþegar að ganga
um borð í flugvélina. Þau biðu því ekki boðanna, heldur
tóku föggur sínar og gengu fram langan ganginn að
útgöngu nr. 26.
Þar var fyrir heilmikið af fólki og þar voru þeir líka
Guðmundur Jónsson og Ólafur Smith. Þau gengu um
borð og fengu sæti framarlega í flugvélinni. Eftir stutta
stund rann flugvélin út á flugbrautina og flugtak var
skömmu síðar.
Á leiðinni til Glasgow bar fátt til tíðinda annað en að
þau fengu sér appelsín að drekka og lásu íslensk blöð,
sem flugfreyjurnar höfðu haft með að heiman um
morguninn. Eftir klukkutíma og 20 mínútur var lent '
Glasgow. Hvorugt barnanna hafði komið þangað áður.
Þeim þótti gaman að koma til Skotlands, og bæta Þar
með einni viðkomunni og einni borginni við í ferðasög-
una. í Glasgow var gott veður, en sólarlítið. ÞaU
notuðu tímann inni í flugstöðinni til þess arS
skoða landslagið, sem sást mæta vel út um gluggana-
Eftir stutta viðdvöl var fólk enn kallað um borð og
nú skyldi flogið í einum áfanga til Keflavíkur. Þau settust i
sæti sín, en brátt kom flugfreyja til þeirra og sagði að nu
væri illt í efni, það vantaði sem sé sæti fyrir tvo farþeg3-
Sveinn ferðafélagi þeirra var beðinn að færa sig 1 sta^
hans fengu þau sem sessunaut breskan mann sem var a
leið til íslands. Það var ekki að sökum að spyrja að með
Bretanum og þeim Rögnvaldi og Ósk tókst besti kunn
ingsskapur og ræddu þau margt á leiðinni eftir því sem
málakunnátta leyfði. Eftir hálfs annars tíma flug sáu ÞaU
ísland. Það var gaman að virða landið fyrir sér úr lott1,
skýjum hulið að nokkru, en til hafsins var hvít skýJa
breiðan, aðeins rönd af dimmbláu hafinu við ströndina-
Bragi Nordahl flugstjóri tilkynnti farþegunum að 1
Keflavík væri gott veður, 11 stiga hiti og norðaustan
strekkingur allt að sjö vindstigum. Nú var ferðalagið a
enda, þetta ferðalag, sem þau höfðu bæði hlakkað 1
síðan vitneskjan um það barst, og sem hafði orðið ÞeirT1
báðum til mikillar ánægju. Og þegar þau, Rögnvaldur
Ósk, að endingu voru spurð að því hvort þau
ánægð með ferðalagið, svöruðu þau einum rómi:
værU
,jahá.
meira en það, þetta hefur allt verið svo óskapie9a
skemmtilegt."
Sveinn Sæmundsson-
ÆSKAN — Þaö er Ijótt aö slíta vængi af flugum eöa kvelja þær á annan